Του Κώστα Στούπα
Ερντογάν, Τραμπ και Sex, drugs and Rock & Roll.
"Αξιότιμε κ. Στούπα,
Ο θάνατος της Ruth Bader Ginsberg αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον Trump να μετατοπίσει για τα καλά τον προσανατολισμό του Ανώτατου Δικαστηρίου προς τον συντηρητισμό.
Η επί σχεδόν 60 χρόνια φιλελεύθερη πλειοψηφία της σύνθεσης του Ανώτατου Δικαστηρίου οδήγησε σε αποχριστιανοποίηση των ΗΠΑ με αποτέλεσμα την ηθική και πνευματική παρακμή τους.
Τερατώδεις αποφάσεις όπως το Engel vs. Vitale το 1962 που απαγόρευσε τις προσευχές στα δημόσια σχολεία και Abington vs. Schemp το 1963 που απαγόρευσε το διάβασμα της Βίβλου στα Αμερικανικά δημόσια σχολεία πρέπει να ανατραπούν.
Πρέπει ο Trump να δράσει αμέσως και να διορίσει έναν συντηρητικό δικαστή.
Οι ολέθριες αυτές αποφάσεις αποχριστιανοποίησαν και αποπροσανατόλισαν την Αμερικανική νεολαία και την έριξαν στα ναρκωτικά, στο προγαμίαιο σεξ και στη λήθη.
Με τιμή,
Aris Sκliros”
Σπάνια ο θάνατος ενός δικαστή λαμβάνει τέτοιας έκτασης δημοσιότητα σε όλη την υφήλιο, όσο της Ruth Bader Ginsburg. Τούτο πιστεύω πως εκτός του χαρακτήρα, του ήθους και των πεποιθήσεων της εκλιπούσης, έχει να κάνει κυρίως με τον βαθύ διχασμό της αμερικάνικης κοινωνίας και της Δύσης συνολικότερα.
Στις χώρες που έχουν αγγλοσαξονικό δίκαιο ο ρόλος του Ανώτατου Δικαστηρίου έχει βαρύνουσα σημασία, καθώς εν αντιθέσει με το ευρωπαϊκό δίκαιο, το αγγλοσαξονικό δεν υπεισέρχεται σε λεπτομέρειες αλλά διατυπώνει τις γενικές αρχές και αφήνει πολλά περιθώρια στον δικαστή να διαμορφώσει τον νόμο...
Από τη σκοπιά αυτή το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ πολλές φορές εκλήθη να πάρει αποφάσεις των οποίων οι πολιτικές και κοινωνικές συνέπειες ήταν σημαντικότερες από τις αποφάσεις αρμόδιων πολιτικών θεσμών όπως το Κογκρέσο και ο Πρόεδρος.
Η Ruth Bader Ginsburg υπήρξε εμβληματική προσωπικότητα της φιλελεύθερης Αμερικής και με την παρουσία της στο Ανώτατο Δικαστήριο επηρέασε σημαντικά την εικόνα της σύγχρονης Αμερικής.
Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ έχει 9 μέλη με ισόβια θητεία. Όταν κάποιο πεθάνει η επιλογή του αντικαταστάτη γίνεται από τον Πρόεδρο και εγκρίνεται από τη Γερουσία. Τις τελευταίες δεκαετίες η αύξηση της πόλωσης μεταξύ Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων οδήγησαν στην πολιτικοποίηση του Δικαστηρίου. Το αποτέλεσμα είναι τα νέα μέλη να επιλέγονται με βάση τη νομική τους επάρκεια αλλά και τις πολιτικές τους πεποιθήσεις.
Τις τελευταίες δεκαετίες στο Ανώτατο Δικαστήριο είχε διαμορφωθεί μια ισορροπία μεταξύ τεσσάρων συντηρητικών, τεσσάρων φιλελευθέρων και ενός κεντρώου που διαμόρφωνε την εκάστοτε πλειοψηφία.
Η Ruth Bader Ginsburg είχε διοριστεί το ’93 από τον πρόεδρο Κλίντον και εθεωρείτο ηγετική προσωπικότητα της φιλελεύθερης πτέρυγας. Η φιλελεύθερη παράταξη στις ΗΠΑ ταυτίζεται με το κεντροαριστερού προσατολισμού Δημοκρατικό Κόμμα. Εν αντιθέσει με παλαιότερα, που τόσο στο Δημοκρατικό όσο και το Ρεπουμπλικανικό κόμμα κυριαρχούσαν οι κεντρώοι, τώρα υπερισχύουν τα άκρα ανατρέποντας ισορροπίες που εξασφάλιζαν την πολιτική σταθερότητα για δεκαετίες.
Η αναπλήρωση της κενής θέσης της Ginsburg είναι η τρίτη αναπλήρωση που λαμβάνει χώρα επί προεδρίας Τραμπ. Ο πρόεδρος και η Γερουσία όρισαν τα τελευταία χρόνια τους Neil Gorsuch και Brett Κavanaugh με κριτήρια που θεωρήθηκαν κομματικά και έγειραν την πλάστιγγα προς την πλευρά των συντηρητικών. Η αναπλήρωση της θέσης της Ginsburg με τα ίδια κριτήρια ένα μήνα πριν τις αμερικάνικες εκλογές θα δημιουργήσει μια σαφή πλειοψηφία η οποία μπορεί να διατηρηθεί έτσι για δεκαετίες.
Λαμβάνοντας υπόψη τον καθοριστικό ρόλο που παίζει το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ σε καίριες αποφάσεις, αυτό μπορεί να σημαίνει μια πολιτική στροφή της ηγέτιδας του ελεύθερου κόσμου η οποία δεν θα είναι σε συνάρτηση με τις εξελίξεις στην κοινωνία. Άρα περαιτέρω απονομιμοποίηση της εξουσίας και διάσταση κοινωνικής βάσης και ελιτ.
Η συντηρητική πλευρά, όπως αποτυπώνεται στην επιστολή του κ. A.S. διατείνεται πως η αιτία των φαινομένων παρακμής που παρατηρούνται στην κοινωνία των ΗΠΑ, αλλά και τις υπόλοιπες δυτικές κοινωνίες, είναι οι περισσότερο φιλελεύθερες αποφάσεις του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ.
Νομίζω πως η προσέγγιση εκτός από απλοϊκή είναι και λάθος. Τα φαινόμενα εκφυλισμού και παρακμής έχουν σαν αιτίες βαθύτερες οικονομικές και κοινωνικές διεργασίες.
Η εξίσωση των δικαιωμάτων μεταξύ γυναικών και ανδρών τις τελευταίες δεκαετίες οφείλεται κυρίως στην οικονομική ανεξαρτησία που απέκτησαν οι γυναίκες από τότε που άρχισαν να εργάζονται έξω από το σπίτι. Η οικονομική ευημερία που εμφάνισαν οι δυτικές κοινωνίες τις τελευταίες δεκαετίες κατά ένα μέρος οφείλεται και στην είσοδο των γυναικών στην οικονομική δραστηριότητα. Ο διπλασιασμός του εν δυνάμει εργατικού δυναμικού μιας χώρας αυξάνει ανάλογα και με τον πλούτο που παράγει η οικονομία της.
Οι νομοθέτες ήρθαν στη συνέχεια να δώσουν τυπικά νομική υπόσταση σε αυτήν τη νέα κατάσταση.
Η επαναφορά της προσευχής στα σύγχρονα σχολεία είναι πιο πιθανό να δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα απ’ όσα αναμένεται να λύσει.
Κατ’ αυτήν την έννοια η κατάργηση της προσευχής στα σχολεία των περισσότερων χωρών της Δύσης μάλλον έχει τις ρίζες της στην επανάσταση του Κοπέρνικου που άλλαξε την οπτική γωνία από την οποία βλέπουμε τη θέση της Γης από το κέντρο στην περιφέρεια του ηλιακού συστήματος και του σύμπαντος. Οι δικαστικές αποφάσεις ακολούθησαν την αλλαγή των πεποιθήσεων.
Αν αντιληφθεί κάποιος τη θέση της Γης στο περιθώριο του σύμπαντος, εύκολα μπορεί να αναθεωρήσει την αντίληψη του ανθρώπου από κορωνίδα της δημιουργίας σε έναν κρίκο ενός οικοσυστήματος.
Με λίγα λόγια το κοσμικό κράτος και η ανοιχτή κοινωνία έχει περισσότερη σχέση με τον Κοπέρνικο παρά με τη συγκυριακή σύνθεση ενός δικαστηρίου.
Είναι αλήθεια όμως πως όντως παρατηρούνται συμπεριφορές εκφυλισμού και παρακμής στις κοινωνίες της Δύσης, αλλά αυτές δεν έχουν να κάνουν με την απουσία χριστιανικής κατήχησης στα σχολεία και την απαγόρευση του προγαμιαίου σεξ.
Κυρίως έχουν να κάνουν με τον μακροχρόνιο ιστορικό και οικονομικό κύκλο ευημερίας ενός πολιτισμού όπου σε αυτή τη φάση οι γονείς μεγαλώνουν γενιές υπερπροστατευμένων παιδιών.
Σε τούτο μπορεί να αποδοθεί και ένα σημαντικό μέρος του "θυμού" και της "αντισυστημικότητας" που εκτρέφει τον αυξανόμενο λαϊκισμό στις κοινωνίες μας.
Ολόκληρες γενιές που μεγάλωσαν σαν "κακομαθημένα" παιδιά θυμώνουν γιατί δεν εκπληρώνονται άμεσα οι επιθυμίες τους και ακολουθούν ψευδοπροφήτες που τους υπόσχονται μαγικές λύσεις...
Μια ιδιαίτερα διεισδυτική διατύπωση για το πώς "κακομαθημένα" παιδιά διαρθρώνουν "κακομαθημένες" κοινωνίες με αυτοκαταστροφικά χαρακτηριστικά διάβασα σε μια ανάρτηση της κας Αγγελικής Αρβανιτοπούλου Master in Clinical Psychology, University of Indianapolis στα κοινωνικά δίκτυα:
"Όταν ο γονιός πάνω στην κούρασή του δίνει στο παιδί του αυτό που ζητά επίμονα για να μην κλαίει ή να μην γκρινιάζει, στην ουσία δημιουργεί έναν δυστυχισμένο άνθρωπο, που θα υποφέρει κάθε φορά που δεν γίνεται το δικό του, ή που οι άλλοι δεν βλέπουν αυτό που βλέπει αυτός.
Η ματαίωση ως ένα βαθμό, είναι δώρο, γιατί έτσι μαθαίνει το παιδί να ''κρατάει'' την ανυπομονησία του, να επεξεργάζεται τον θυμό του, να ρεγουλάρει, και να ελέγχει τα συναισθήματά του, ακόμη κι αν είναι σε συναισθηματικό συναγερμό.
Αν δεν ματαιωθεί το παιδί που κάνει συνεχώς θόρυβο και θέλει την προσοχή, δεν θα νιώσει ότι υπάρχουν κι άλλοι εκεί γύρω. Θα το ξέρει, αλλά δεν θα το νιώθει.
Οι θυμωμένοι άνθρωποι, δεν είναι οι πληγωμένοι από στέρηση απαραίτητα, αλλά οι κακομαθημένοι που δεν έχουν εκπαιδευτεί στο ''κράτημα'' αρκετά και δεν αντέχουν να μην αντιλαμβάνονται οι άλλοι τα αιτήματά τους ή τις αλήθειες τους. Για αυτό δεν έχουν καλή σχέση με τα όρια…".
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια