Η πραγματικότητα δεν αφήνει περιθώρια για αυταπάτες. Η κατάσταση με την Τουρκία κρέμεται από μια κλωστή. Η διολίσθηση από την σημερινή κατάσταση «μη πολέμου» σε μια περίοδο στρατιωτικών επιχειρήσεων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας θα μπορούσε να γίνει οποιαδήποτε στιγμή το επιλέξει ο Ερντογάν. Διότι ο Τούρκος πρόεδρος έχει επιλέξει την κλιμάκωση. Η πολεμική γλώσσα που χρησιμοποιεί δεν επιτρέπει παρερμηνείες.
Για τον Ερντογάν οι Έλληνες είναι οι εχθροί, εκείνοι που πριν 100 χρόνια εισέβαλαν στη χώρα του, είναι οι νταήδες με τις μισοτελειωμένες στρατιωτικές δυνάμεις που δείχνουν ασέβεια στην Τουρκία, εκείνοι που θεωρούν ότι το Καστελλόριζο τους κλέβει τις θαλάσσιες ζώνες που λιγουρεύονται γιατί λέει τους ανήκουν δικαιωματικά...
Αυτό που κάνει ο Τούρκος πρόεδρος είναι απλό: Προετοιμάζει τους Τούρκους πολίτες για πόλεμο και διεξάγει ψυχολογικές επιχειρήσεις για την τρομοκράτηση των Ελλήνων.
Ο Ερντογάν θυμίζει με κάθε ευκαιρία ότι η Τουρκία αυτή την ώρα έχει ανοικτά πολεμικά μέτωπα σε τρεις χώρες: Συρία, Λιβύη, Ιράκ.
Στοχοποιεί το Καστελλόριζο, λέγοντας και ξαναλέγοντας ότι το νησί των 10 τετραγωνικών χιλιομέτρων που βρίσκεται τρία μίλια από την Τουρκία δεν μπορεί να τους κόβει την πρόσβαση στη Μεσόγειο.
Πόσο θα μπορούσε να τραβήξει το σκοινί; Θα επιχειρούσε να διεξάγει στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Καστελλόριζο αποτολμώντας να προσαρτήσει στην Τουρκία όπως έκαναν οι Ρώσοι με την Κριμαία;
Θα συνεχίσουν οι Τούρκοι να βάζουν το Oruc Reis να κάνει έρευνες όλο και βορειότερα, άρα όλο και πιο κοντά προς το Καστελλόριζο; Τι θα μπορούσε να κάνει η Ελλάδα αν οι Τούρκοι έφταναν να κάνουν εργασίες στα 6 μίλια από νησιά όπως το Καστελλόριζο, η Ρόδος, η Κάρπαθος ή η Κρήτη όπου η Ελλάδα δεν έχει απλώς κυριαρχικά δικαιώματα αλλά ασκεί πλήρη κυριαρχία;
Στην περίπτωση αυτή, ακόμη και αν η Αθήνα απαντούσε με μια ρηματική διακοίνωση από το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών ζητώντας να απομακρυνθούν οι Τούρκοι από την ελληνική χωρική θάλασσα, ο Ερντογάν θα μπορούσε να οδηγήσει την κατάσταση σε ανεξέλεγκτη κλιμάκωση.
Ακόμη και στις δήθεν προσπάθειες για διάλογο, ο Ερντογάν κάνει ό,τι μπορεί για να μας στήσει παγίδα.
Σκεφτείτε, αν οι δύο χώρες στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ συμφωνήσουν να ξεκινήσουν διαβουλεύσεις και ο Ερντογάν ζητήσει να συζητηθούν οι υποτιθέμενες γκρίζες ζώνες και η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών που αξιώνει η Άγκυρα, πώς θα έπρεπε να αντιδράσει η Αθήνα; Στην περίπτωση που η ελληνική κυβέρνηση θα απαντούσε ότι δεν συζητάει τα θέματα αυτά, ποιος εγγυάται ότι ο Ερντογάν δεν θα ξεκινούσε άμεσα στρατιωτικές επιχειρήσεις καταγγέλλοντας την Αθήνα ότι δεν θέλει επίλυση των διαφορών μέσω του διαλόγου;
Σε όλη αυτή την κατάσταση, η Ελλάδα είναι προφανές ότι έχει φίλους. Φανερούς, όπως η Γαλλία, αλλά και αφανείς, που ενισχύουν την Ελλάδα με πολλούς τρόπους.
Είναι όμως ένα ερώτημα για ποιο λόγο οι μεγάλες χώρες δεν δείχνουν διάθεση να σταματήσουν τον Ερντογάν. Οι Ρώσοι διπλωμάτες αντέδρασαν όταν θεωρήθηκε ότι με τις ναυτικές τους ασκήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο κάνουν πλάτες στην Τουρκία. Και τρεις ημέρες μετά -αν και δήλωσαν σύμφωνοι με το δικαίωμα κάθε χώρας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια- για το Αιγαίο έλαβαν μια θέση που προσεγγίζει τις τουρκικές απόψεις, λέγοντας ότι η κοινή λογική και οι γεωγραφικές ιδιαιτερότητες επιβάλλουν μικρότερη χωρική θάλασσα. Η Ρωσία παίζει παιχνίδι με την Τουρκία στη Συρία, ακόμη και στη Λιβύη, αλλά και στην Ανατολική Μεσόγειο. Μην μου πείτε ότι η Μόσχα θα έβλεπε με καλό ματί την δημιουργία του υποθαλάσσιου αγωγού μεταξύ Ισραήλ, Κύπρου και Ελλάδας για την μεταφορά φυσικού αερίου στην Ευρώπη. Κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε μείωση της εξάρτησης των ευρωπαϊκών χωρών από τα ρωσικά καύσιμα. Κι αν για την Ρωσία κάποιος επιπλέον μπορεί να εικάσει ότι με μια ελληνοτουρκική αντιπαράθεση υπηρετείται ο στόχος της Μόσχας για διάσπαση του ΝΑΤΟ, τι συμβαίνει με τις Ηνωμένες Πολιτείες;
Γιατί δεν μπορούν οι Αμερικανοί να βάλουν φρένο στην τουρκική επιθετικότητα; Επί ένα μήνα το τουρκικό πλοίο Oruc Reis κάνει έρευνες στην Ανατολική Μεσόγειο παραβιάζοντας και περιοχές ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Όσο κι αν τα ελληνικά δικαιώματα στην υφαλοκρηπίδα που μας ανήκει ισχύουν ipso facto και ab initio, άρα είναι απαράγραπτα, για ποιο λόγο οι Αμερικανοί δεν βάζουν φρένο στον Ερντογάν; Γιατί δεν επιβάλλουν στον Τούρκο πρόεδρο να αναδιπλωθεί και να βάλει τον στόλο του στους ναυστάθμους, έπειτα από ένα μήνα προκλήσεων; Πόσο θα διαρκέσει το παιχνίδι με τη φωτιά στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο όπου ο τουρκικός και ο ελληνικός στόλος προσπαθούν να επιτύχουν ο ένας τακτικό πλεονέκτημα έναντι του άλλου προετοιμαζόμενοι για όλα τα ενδεχόμενα;
Θεωρούν μήπως στην Ουάσιγκτον ότι η Ελλάδα, αγκυροβολημένη και εξαρτημένη από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, δεν μπορεί να τους δημιουργήσει πρόβλημα και κατά συνέπεια οι ΗΠΑ παίζουν παιχνίδια με την Τουρκία; Ή συμβαίνει κάτι άλλο που αυτή την χρονική στιγμή δεν είναι ορατό διά γυμνού οφθαλμού;
Μάκης Πολλάτος
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια