Σημερινή φωτογραφία του Oruç Reis, το οποίο προστατεύεται από δύο φρεγάτες και δύο τορπιλακάτους του τουρκικού πολεμικού ναυτικού
Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης
Σημειωτέον ότι η NAVTEX δεν επεκτείνεται στην αιγυπτιακή ΑΟΖ ενώ σχεδόν αγγίζει τη γραμμή οριοθέτησης της Ελλάδας, με βάση τη συμφωνία με την Αίγυπτο.
Πριν την έκδοση της NAVTEX προηγήθηκαν δηλώσεις του Ερντογάν, με τις οποίες έλεγε ότι η Ελλάδα ζήτησε από τη Μέρκελ να μεσολαβήσει για την “αποκλιμάκωση” για μερικές εβδομάδες και ότι η Ελλάδα παραβίασε την “εκεχειρία” με την υπογραφή της συμφωνίας με την Αίγυπτο.
Άρα, μας προανήγγειλε την έκδοση της NAVTEX και την εκ νέου έξοδο του Oruç Reis.
Η όλη κατάσταση εκθέτει εκείνους που αφρόνως διέδιδαν δεξιά και αριστερά, κυρίως δεξιά, ότι οι Τούρκοι σχεδόν το έβαλαν στα πόδια, επειδή κινητοποιήθηκε έγκαιρα και αποφασιστικά ο ελληνικός στόλος.
Αν ήταν αυτό, γιατί το ξανακάνει τώρα ο Ερντογάν, εφ’ όσον γνωρίζει ότι και πάλι θα κινητοποιηθεί ο στόλος, η αεροπορία και ο στρατός ξηράς;
Γιατί δεν φοβάται και πάλι τώρα;
Να είμαστε προσεκτικοί στις εκτιμήσεις μας, γιατί από αυτές παρασύρεται η κυβέρνηση και κάνει τραγικά λάθη.
Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έπαιξε ρόλο και η έγκαιρη κινητοποίηση αλλά και το δόγμα της αποτροπής που αρχίζει δειλά δειλά να εφαρμόζει η Ελλάδα.
Όμως έχουμε να διανύσουμε πολύ δρόμο ακόμα για να μας τρέμουν κυριολεκτικά οι Τούρκοι.
Όσον αφορά στη νέα έξοδο του Oruç Reis, θεωρώ ότι αυτό γίνεται για να δημιουργηθεί μία μείζων κρίση και να υποχρεωθεί η Ελλάδα να παραπέμψει στις ελληνικές καλένδες την κύρωση της συμφωνίας με την Αίγυπτο από τη βουλή.
Η Τουρκία θέλει να αποτρέψει τη δημιουργία τετελεσμένων, γιατί έχει σχέδιο να καταστήσει παραπάνω από την μισή αν. Μεσόγειο τουρκική λίμνη.
Πάντως, όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, με την εξαίρεση της περιοχής ανατολικά του 28ου μεσημβρινού, της μισής Ρόδου και του συμπλέγματος της Μεγίστης (Καστελορίζου), η Ελλάδα είναι αναγκασμένη να απαντήσει, ειδάλλως έχουμε χαρίσει και με τη δική μας βούλα την περιοχή στην Τουρκία.
Αυτό, με δεδομένη την κατάσταση, οδηγεί σε μια μείζονα ελληνοτουρκική κρίση, ίσως τη μεγαλύτερη μετά το 1974.
Δηλαδή, από τη μια αυτοχειριαστήκαμε, χαρίζοντας πολύτιμη θαλάσσια περιοχή στην Αίγυπτο και εξαιρώντας την περιοχή ανατολικά του 28ου μεσημβρινού και ενταφιάζοντας την κοινή ΑΟΖ με Κύπρο και από την άλλη κινδυνεύουμε να εμπλακούμε σε μια κρίση, που κανείς δεν ξέρει πού θα καταλήξει.
Το κάναμε που το κάναμε, θα προέκυπτε ούτως η άλλως μια μείζων κρίση, γιατί δεν οριοθετούσαμε με Κύπρο, εξυπηρετώντας έτσι όλους τους εθνικούς μας στόχους.
Την απάντηση θα την δώσει ο ιστορικός του μέλλοντος.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια