Του Κώστα Στούπα
Αν κάτι κατάφερε η Ελλάδα τη δεκαετία που πέρασε, τη δεκαετία μετά τη χρεοκοπία, ήταν η εξάλειψη των ελλειμμάτων. Ελάχιστες άλλες μεταρρυθμίσεις από την φιλόδοξη ατζέντα των μνημονίων κατάφεραν να προχωρήσουν.
Οι Ευρωπαίοι φαίνεται να συμβιβάστηκαν να αφήσουν τη χώρα και τις δομές που την οδήγησαν στη χρεοκοπία στην τύχη της με μοναδικό όρο την εξάλειψη των ελλειμμάτων. Η επιτυχία αυτή όμως αποδεικνύεται πρόσκαιρη καθώς οι επιπτώσεις της επιδημίας επαναφέρουν τις προμνημονιακές εικόνες στα ταμεία του ελληνικού κράτους.
Μπορεί τα κρατικά έσοδα του Ιουνίου να πήγαν καλύτερα απ’ ό,τι αρχικά αναμενόταν, αλλά η συνολική εικόνα ελάχιστα φαίνεται να αλλάζει.
Τα έσοδα από φόρους τον Ιούνιο διαμορφώθηκαν σε 2,934 δισ. ευρώ, μειωμένα κατά 426 εκατ. ευρώ ή 12,7% έναντι του μηνιαίου στόχου στην εισηγητική έκθεση του Προϋπολογισμού 2020. Αποδείχτηκαν όμως κατά 102 εκατ. ευρώ υψηλότερα από τις εκτιμήσεις του περασμένου Απριλίου.
Τούτο όμως ελάχιστα αλλάζει την εικόνα του κρατικού προϋπολογισμού για την περίοδο του Ιανουαρίου - Ιουνίου 2020 ο οποίος παρουσιάζει έλλειμμα ύψους 8,995 δισ. ευρώ έναντι στόχου για έλλειμμα 2,626 δισ. ευρώ και ελλείμματος 2,687 δισ. ευρώ το αντίστοιχο διάστημα του 2019.
Το πρωτογενές αποτέλεσμα διαμορφώθηκε σε έλλειμμα 5,864 δισ. ευρώ, έναντι στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα 313 εκατ. ευρώ και πρωτογενούς πλεονάσματος 381 εκατ. ευρώ για την ίδια περίοδο το 2019...
Όπως μπορεί κάποιος εύκολα να αντιληφθεί η εικόνα έχει αλλάξει άρδην.
Βέβαια ανάλογη είναι η εικόνα στις περισσότερες χώρες καθώς το κλείδωμα της οικονομίας λόγω της επιδημίας είχε ανάλογες συνέπειες. Το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός πως η σχέση του ελληνικού κράτους με τα ελλείμματα μοιάζει με τη σχέση "ηρωινομανή" με το ναρκωτικό. Ενίοτε μια δοκιμή με μια μικρή δόση είναι αρκετή για να ξανακυλήσει κάποιος "καθαρός" χρήστης στον εθισμό...
Αρκεί να προσέξει κάποιος την... ανεμελιά με την οποία τα δικαστήρια αποφασίζουν να μοιράσουν αναδρομικά και την ευκολία με την οποία υπουργοί μοιράζουν επιδόματα και 13ες συντάξεις.
Άπαντες συμφωνούν πως η κατάσταση με την Τουρκία απαιτεί αναβάθμιση των οπλικών συστημάτων της χώρας κάτι που σημαίνει πως πρέπει να αυξηθούν οι σχετικοί πόροι του προϋπολογισμού. Δεν συμβαδίζουν όμως και ελλείμματα και αυξημένες συντάξεις με λοιπές δαπάνες και εξοπλισμοί και μείωση φόρων...
Η κατάσταση στην οικονομία εξελίσσεται ιδιαίτερα άσχημα και το πιθανότερο είναι πως η αναζωπύρωση των κρουσμάτων της επιδημίας προαναγγέλλει μια χειρότερη συνέχεια.
Ενδεικτικά είναι τα πρόσφατα στοιχεία έρευνας της Ελληνικής Συνομοσπονδίας Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας, σύμφωνα με τα οποία:
"Σχεδόν επτά στις δέκα επιχειρήσεις (68%) κατέγραψαν πτώση των πωλήσεων και μόλις το 8% αύξηση το πρώτο δεκαπενθήμερο των εκπτώσεων, σε σύγκριση με την αντίστοιχη περίοδο των θερινών εκπτώσεων του 2019.
Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, έξι στις δέκα επιχειρήσεις (58%) θεωρούν πως οι πωλήσεις τους κατά το πρώτο δεκαπενθήμερο των εκπτώσεων ήταν χειρότερες από ό,τι ανέμεναν, παρά το γεγονός ότι είχαν συνυπολογίσει τις επιπτώσεις της πανδημίας.
Περισσότερες από οκτώ στις δέκα επιχειρήσεις (84%) θεωρούν ότι οι καταναλωτές είναι συγκρατημένοι στις αγορές τους, εξέλιξη που αποδίδεται στη γενικευμένη αβεβαιότητα που προκάλεσε η πανδημία. Σχεδόν τρεις στις τέσσερις επιχειρήσεις (72%) δηλώνουν πως επηρεάστηκαν σε πολύ μεγάλο και μεγάλο βαθμό από την πανδημία, ενώ σε μικρό βαθμό ή καθόλου μόνο το 6%..."
Όταν διαβάζει κάποιος γι’ αυτές τις οικονομικές εξελίξεις δίπλα στην είδηση για τον αγώνα δρόμου να δοθεί μέχρι τον Οκτώβριο η "13η σύνταξη" σε άλλους 113.017 δικαιούχους που, λόγω αδυναμίας του μηχανογραφικού συστήματος, δεν έλαβαν τη συγκεκριμένη παροχή τον προηγούμενο χρόνο, τον λούζει "κρύος ιδρώτας" και στο μυαλό του έρχεται η σκηνή κάποιου που απλώνει ξαπλώστρες στην πλαζ την ώρα που ένα γιγάντιο μετασεισμικό τσουνάμι φαίνεται ήδη να πλησιάζει στον ορίζοντα.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια