Σκληρό πόκερ. Ο Κυριάκος παίζει με τη φωτιά. Από τη μια «μαστίγιο» από την άλλη «καρότο». Δηλαδή τη στιγμή που ο ψευτοσουλτάνος κραυγάζει, ωρύεται και απειλεί. Τη στιγμή που οι Οθωμανοί ορέγονται νεκρανάσταση του τυμπανιαίου πτώματος της Αυτοκρατορίας. Τη στιγμή που το ερευνητικό σκάφος σουλατσάρει σε ελληνικά νερά. Εκείνες τις κρίσιμες στιγμής έχουν συμβεί και συμβαίνουν τρία πράγματα μαζί.
Το πρώτο η συμφωνία με την Αίγυπτο. Που έτσουξε πολύ. Που έπιασε στον ύπνο τον Ερντογάν. Μαζί με όλο το επιτελείο του
Το δεύτερο η επέκταση δώδεκα μιλίων στο Ιόνιο. Μια «χειρονομία» που αφήνει αδιάφορη την Ιταλία. Και μια συμφωνία που λόγω συσχετισμού δυνάμεων, δεν ερεθίζει την Αλβανία. Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό.
Και το τρίτο, τα καθημερινά επεισόδια στο Αιγαίο. Αλλοτε με τουρκικά υποβρύχια. Αλλοτε με τουρκικά σκάφη. Και πάντα με ελληνικές και οπλισμένες δυνάμεις πανέτοιμες να εφορμήσουν και να αντιμετωπίσουν κάθε ενδεχόμενη πολεμική ενέργεια.
Ο Κυριάκος με το επιτελείο του έχουν χαράξει την εξής τακτική. Όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ
Με τις συμφωνίες με Αίγυπτο και με την επέκταση δώδεκα μιλίων στο Ιόνιο, η Ελλάδα κατοχυρώνει περισσότερα ατού. Σε πιθανή διαπραγμάτευση. Δηλαδή δεν καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια. Δηλαδή πρόκληση στην πρόκληση.
Μ αυτές τις ελληνικές «προκλήσεις» η Ελλάδα σπρώχνει κι αυτή τα πράγματα στα άκρα. Ετσι ώστε οι συμμαχικές δυνάμεις να ανησυχήσουν. Και ως εκ τούτου να παρέμβουν. Με απλά λόγια ο Κυριάκος από τη μια τεστάρει την αντοχή του Ερντογάν. Και από την άλλη τεστάρει τις προθέσεις των δύο συμμαχικών δυνάμεων. Των ΗΠΑ και της Γερμανίας. Πρωτίστως
Απ αυτά τα δύο crash-test θα κριθούν όλα. Και ο τελικός στόχος της Τουρκίας. Και η αποφασιστικότητά της. Και (κυρίως) οι προθέσεις των δύο αυτών συμμάχων. Αλλά και του ΝΑΤΟ. Εν ολίγοις η Ελλάδα αποστέλλει το εξής μήνυμα. Προς όλους τους εμπλεκόμενους και ενδιαφερόμενους: η Ελλάδα δεν είναι το καλό παιδί. Η Ελλάδα δεν πρόκειται να προσέλθει σε διάλογο και διαπραγμάτευση με κατεβασμένα τα πανταλόνια. Η Ελλάδα διεκδικεί.
Τι διεκδικεί; Το αυτονόητο. Μια κουβέντα με ίσους όρους. Μια κουβέντα χωρίς απειλές και χωρίς κραυγές. Μια κουβέντα χωρίς ταπεινώσεις και χωρίς μαξιμαλιστικούς στόχους
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Η τακτική του Κυριάκου είναι διπλής όψεως. Και το ένα και το άλλο. Με οπλισμό επιχειρημάτων. Με «διακριτική» επίδειξη δυνάμεως. Και με αποφασιστική εθνική πολιτική
Τι άλλο σημαίνουν όλα αυτά; Πρόσκληση σε διάλογο. Οσο κι αν ακούγεται εξωφρενικό και οξύμωρο. Γιατί μόνο αν είσαι δυνατός. Μόνο αν είσαι αληθινά αποφασισμένος και σοβαρός. Μόνο αν πραγματικά εννοείς όσα με τα λόγια διακηρύσσεις. Μόνο μ αυτές τις προυποθέσεις θα μπορέσεις έναν διάλογο, με ίσους όρους, να διαχειριστείς και να ολοκληρώσεις.
Θα μου πείτε πως αυτό το σκληρό πόκερ μπορεί στο τέλος να αποδειχθεί μια κακή επιλογή. Όμως το ερώτημα προς όλους είναι απλό: Τι θα έπρεπε να κάνει η μικρή Ελλάδα; Να κατεβάσει τα βρακιά; Να υποχωρήσει; Να ταπεινωθεί; Να συρθεί;
Συμπερασματικά: αν η τακτική του Κυριάκου αποδειχθεί λειτουργική και αποτελεσματική, τότε για πρώτη φορά στην ιστορία των πάντοτε «θερμών» ελληνο-τουρκικών σχέσεων, χωρίς να πέσει πιστολιά, θα καταλήξουμε σε μια συμφωνία με τις λιγότερες απώλειες.
Διάλογο θέλουμε. Αλλά μέχρι να τον κάνουμε πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για όλα. Και να το δείχνουμε αλλά και να το εννοούμε!
Δημήτρης Δανίκας
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια