Στην Ελλάδα, με τελευταία αφορμή τη «νέα» άλωση της Αγια-Σοφιάς, καλλιεργείται από διάφορους «εθνικιστές», «πατριδομάχους» κ.λπ. μια επικίνδυνη όσο και ανιστόρητη ιδεολογία ότι δήθεν κινδυνεύει η ίδια η ύπαρξή μας από τον νεο-Οθωμανισμό, τον παντουρκισμό κ.λπ. Και πράγματι ο Ερντογάν ισχυρίζεται τελευταία ότι αγωνίζεται για μια (ιστορικά ξεπερασμένη) αντίληψη εθνικής κυριαρχίας –και στο ίδιο πνεύμα έθεσε και το θέμα της Αγιασοφιάς, ερχόμενος (υποτίθεται) σε άμεση σύγκρουση με τη Δύση (που ακόμη και πραξικόπημα οργάνωσε εναντίον του!)[1]— και σε έμμεση σύγκρουση ακόμη και με τον σύμμαχό του Πούτιν, ο οποίος όμως βλέπει την εθνική κυριαρχία με τη σύγχρονη έννοια που ξεπερνάει τους ιστορικούς εθνικισμούς.[2]
Ο Ερντογάν δηλαδή ταυτίζει το αίτημα για την εθνική κυριαρχία με έναν ανιστόρητο εθνικισμό που ανήκει στον 19ο-αρχές του 20ού αιώνα και όχι με τα σημερινά κινήματα κυριαρχίας που δεν είναι εθνικιστικά με αυτή την έννοια[3] αλλά απλώς με την έννοια του αγώνα κατά της πολιτικής, οικονομικής αλλά και πολιτιστικής αφομοίωσης που φέρνει η παγκοσμιοποίηση. Ο Ερντογάν δηλαδή αδυνατεί να καταλάβει ότι τον εθνικισμό του σήμερα δεν θα τον καταστρέψουν άλλοι παρόμοιοι εθνικιστές. Και αυτό γιατί δεν υπάρχουν πια παρόμοιοι εθνικιστές –εκτός αν θεωρούμε εθνικιστές τους μαϊμούδες-πατριδοκάπηλους τύπου Μητσοτάκη, Τσίπρα κ.λπ. οι οποίοι λειτουργούν απλώς σαν επιστάτες της Υπερεθνικής Ελίτ που (μέσω της ΕΕ) κυβερνά τον τόπο μας. Στην πραγματικότητα, τον εθνικισμό του θα τον καταστρέψουν οι ίδιοι οι συμπατριώτες του στην Κων/λη, την Άγκυρα κ.λπ. που έχουν αγκαλιάσει την καταναλωτική κοινωνία και την παγκοσμιοποίηση και θα του μείνουν στο τέλος μόνο οι “βαθείς” Τούρκοι της Ανατολίας κ.λπ.
Ένδειξη της αδυναμίας του Ερντογάν ν’ αντιληφθεί τη νέα πραγματικότητα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης (την οποία ακόμα και οι περισσότεροι μαρξιστές αδυνατούν ν αντιληφθούν αφού δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι σήμερα δεν μιλάμε πια απλώς για σύγκρουση κεφαλαίου με την εργασία στο εσωτερικό κάθε χώρας αλλά για σύγκρουση λαών ενάντια σε μια υπερεθνική καπιταλιστική ελίτ) είναι ότι νομίζει πως άμα θα δημιουργήσει κάποια οικονομική ευημερία, θα τον ακολουθήσει όλη η Τουρκία (γι’ αυτό και δεν τα βάζει ποτέ με την παγκοσμιοποίηση, το κεφάλαιο κ.λπ.)! Στην πραγματικότητα βέβαια όσο περισσότερο οι πολιτικές του αυξάνουν τους αστούς και ιδιαίτερα τους μεσοαστούς τόσο θ’ αφομοιώνεται περισσότερο η Τουρκία στη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ), μέσω μιας ισχυρής μεσοαστικής καταναλωτικής τάξης που ήδη δημιουργείται στα μεγάλα αστικά κέντρα, τα οποία ήδη λειτουργούν σαν κέντρα της αντιπολίτευσης εναντίον του.
Με άλλα λόγια, για ν’ αντιληφθούμε τη σημερινή πραγματικότητα της Νέας Διεθνούς Τάξης της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης που ανέτειλε εδώ και 5 περίπου δεκαετίες, θα πρέπει να πάμε πίσω στη διαδικασία που οδήγησε στην άνδρωση της Νέας Τάξης μόνο αφότου επέτυχε την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και την καθιέρωση της μονοκρατορίας της Υπερεθνικής Ελίτ (Υ/Ε), η οποία σήμερα κυβερνά τον κόσμο. Εάν λοιπόν στα πλαίσια της παλαιάς Διεθνούς Τάξης που κατέρρευσε οριστικά με την ανάδυση των πολυεθνικών επιχειρήσεων που ελέγχουν σήμερα την παγκόσμια οικονομία[4] υπήρχαν ακόμη εθνικιστικές συγκρούσεις και πόλεμοι για να λύνονται οι εθνικές διαφορές, παρόμοιοι εθνικισμοί και πόλεμοι είναι αδιανόητοι σήμερα στη ΝΔΤ. Δηλαδή, στην προ της παγκοσμιοποίησης περίοδο η πολιτειακή μορφή του έθνους-κράτους ήταν κυρίαρχη και τα σύνορά τους ήταν συνεχώς υπό διαμόρφωση, ακόμη και στα πρώτα χρόνια μετά τον Β’ ΠΠ. Αντίθετα, στην περίοδο της ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, τα έθνη-κράτη είναι υπό διάλυση, σε μια διαδικασία που ξεκίνησε μεν τυπικά η ΕΕ, αλλά συνεχίζεται και εκτός ΕΕ εφόσον ακόμα και όπου ακόμη εξακολουθούν να υπάρχουν κράτη-έθνη, στον βαθμό που είναι ενσωματωμένα στη ΝΔΤ, οι κυβερνήσεις τους μπορεί εύκολα ν’ ανατραπούν μέσω οικονομικών μηχανισμών.
Επομένως, ακόμη και μια προσπάθεια αναβίωσης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας μπορεί ν’ ανατραπεί σε δύο 24ωρα με κατάλληλες κινήσεις στα χρηματιστήρια, τη μετακίνηση κεφαλαίων κ.λπ., όπως ρητά είχε άλλωστε απειλήσει και ο Τραμπ τον Ερντογάν. Δεν χρειάζεται δηλαδή ούτε ντουφεκιά να πέσει και αν κάτι τέτοιο δεν γίνεται μέχρι τώρα, αυτό οφείλεται στο ότι η Υ/Ε έχει ήδη απόλυτα ελεγχόμενο τον Ερντογάν οικονομικά και δεν τον θέλουν να φύγει από το ΝΑΤΟ κ.λπ. Όσο δηλαδή η Τουρκία είναι ενσωματωμένη στη ΝΔΤ τα περί νεο-οθωμανισμού κ.λπ. είναι παραμύθια της Χαλιμάς[5], που υποστηρίζονται από αφελείς και προωθούνται από τους ίδιους τους κύκλους της Υ/Ε για να συσκοτίζουν την εικόνα και να διαιρούν τους λαούς στον αγώνα κατά της ΝΔΤ.
Εντούτοις, η προσπάθεια αυτή της Υπερεθνικής Ελίτ που βασίζεται στην παμπάλαια αρχή του ¨διαίρει και βασίλευε¨ είναι ανίσχυρη να αντιπαλέψει τα αναδυόμενα παντού κινήματα για την εθνική κυριαρχία[6] που έχουν ήδη οδηγήσει σε «φιλικές» προς τα κινήματα αυτά κυβερνήσεις στη Βρετανία αλλά και στις ΗΠΑ του αλλοπρόσαλλου Τραμπ.[7] Φυσικά, τις κυβερνήσεις αυτές δεν τις ελέγχουν τα λαϊκά κινήματα για τη εθνική κυριαρχία, αλλά μπορούν και τις πιέζουν, και στη Βρετανία ήδη οδήγησαν στην έξοδο της χώρας από την ΕΕ με το Μπρέξιτ και αναγκάζουν τη «συντηρητική» κυβέρνηση Τζόνσον να παίρνει μέτρα που στοχεύουν κυρίως στην οικονομική αυτοδυναμία της Βρετανίας[8] που δεν τα είχε διανοηθεί η «Εργατική» αντιπολίτευση, για ν’ αποτρέψει την έκρηξη μιας μαζικής ανεργίας που σήμερα επίκειται σε όλες τις χώρες που ελέγχει η Υ/Ε, εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού. Kαι αυτό, παρά το γεγονός ότι κάποιοι αφελείς ή απλώς ανόητοι χαρακτήρισαν την πανδημία ως «συνωμοσία», βάζοντας νερό στο κρασί της Υπερεθνικής Ελίτ με τη συσκότιση των πραγματικών αιτιών της οικονομικής κρίσης που έρχεται, η οποία βέβαια δεν οφείλεται απλώς στον κορωνοϊό, αλλά στο ότι η παραγωγή και η κατανάλωση, η οικονομία γενικότερα, ελέγχεται από την Υπερεθνική Ελίτ και τις κατά τόπους ελίτ και όχι από τους ίδιους τους λαούς, πράγμα που σημαίνει ότι τα μέτρα που παίρνονται έχουν στόχο κυρίως να σώσουν τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις και δευτερευόντως τους ίδιους τους λαούς…
Είναι επομένως φανερό ότι οι παλαιο-εθνικισμοί, σαν τον δήθεν άμεσα επαπειλούμενο Ελληνο-Τουρκικό πόλεμο, είναι καθαρά αντιπερισπασμοί καλλιεργούμενοι από την Υ/Ε στον αγώνα της να στρέψει τους λαούς σε δήθεν «εθνικούς» πολέμους που, όπως άλλωστε έδειξαν και οι σημερινοί πόλεμοι στην Μέση Ανατολή (αλλά και οι προηγούμενοι), καθαρά υποκινούνται από την Υ/Ε για την εξυπηρέτηση των δικών της συμφερόντων, μεγαλώνοντας την εξάρτηση υποτελών κρατών όπως η Ελλάδα, η οποία έχει σήμερα μετατραπεί σε κανονικό προτεκτοράτο της Υ/Ε- ΝΑΤΟ και της ΕΕ[9], αλλά και «τακίμι» των Σιωνιστών. Μία θέση η οποία καθορίζει και τη λεγόμενη «ελληνοτουρκική διαμάχη».
Συμπερασματικά, η μόνη σωτηρία για τους λαούς στη ΝΔΤ είναι η δημιουργία «από τα κάτω» κινημάτων για την εθνική κυριαρχία (που δεν έχουν καμιά σχέση με τα παλιά εθνικιστικά κινήματα) σαν αυτά που αναπτύχθηκαν στη Βρετανία του Μπρέξιτ αλλά και τα Κίτρινα Γιλέκα στη Γαλλία που μόνο με την ωμή βία κατάφεραν (προς το παρόν) να συντρίψουν οι ελίτ. Τα κινήματα όμως αυτά, αν έπαιρναν την εξουσία σε σημαντικές χώρες και οδηγούσαν σε μια “Νέα Διεθνή” για την εθνική κυριαρχία (που δεν έχει καμιά σχέση με τους παλιούς εθνικισμούς, τον ρατσισμό κ.λπ. και απλώς έχει στόχο κάθε λαός να διαφεντεύει τον τόπο του, οικονομικά, πολιτικά, αλλά και πολιτιστικά) θα μπορούσαν πραγματικά οι λαοί να βάλουν δυναμίτιδα στην ΝΔΤ και να οδηγήσουν σε μια νέα κοινωνία των αυτοκαθοριζόμενων λαών… Εάν για παράδειγμα ο ελληνικός και ο τουρκικός λαός ανήκαν σε μια παρόμοια διεθνή ένωση κυρίαρχων κρατών θα ήταν αδιανόητοι οι τραμπουκισμοί του κάθε Ερντογάν. Και αυτό γιατί μέσα σε μια τέτοια δημοκρατική κοινότητα ο κάθε Ερντογάν δεν θα μπορούσε να λαμβάνει μονομερώς αποφάσεις, αλλά δεν θα τον συνέφερε και κάτι τέτοιο, αφού η χώρα του (όπως και η δική μας) θα αποκόμιζε πολλαπλάσια οφέλη από την ισότιμη συνεργασία-αλληλοβοήθεια και αμοιβαιότητα των χωρών-μελών της Ένωσης, που θα γινόταν στη βάση της οικονομικής αυτοδυναμίας των χωρών, στη θέση της σημερινής εγκληματικής και ανθρωποφαγικής «ένωσης» μέσω της παγκόσμιας αγοράς των Πολυεθνικών και της δικτατορίας της υπερεθνικής ελίτ και της ΕΕ. Παράλληλα θα ήταν και η μόνη συνθήκη για να ξεπεραστούν και οι όποιες γεωπολιτικές και ιστορικές ελληνοτουρκικές διαφορές. Η νέα αυτή Διεθνής θα ήταν βέβαια απλώς το πρώτο βήμα που θα άνοιγε το δρόμο σε μια άλλη μελλοντική Διεθνή που θα αγωνιζόταν για την ισοκατανομή της οικονομικής και πολιτικής δύναμης μεταξύ των πολιτών και την προάσπιση της κουλτούρας του κάθε λαού! [10]
[1] Andres Korybko, “Γιατί το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία δεν ήταν προβοκάτσια για την αρπαγή εξουσίας από τον Ερντογάν”, antipagkosmiopoihsh.gr, 22/07/2016. Βλ. επίσης, Ανακοινώσεις ΜΕΚΕΑ: “Πραξικόπημα στην Τουρκία: Στόχος η μετατροπή της χώρας σε προτεκτοράτο σαν το Ελληνικό”, 18/07/2016 και “Το βροντερό «ΌΧΙ» στην Υπερεθνική Ελίτ του Τουρκικού λαού”, 20/04/2017
[2] Αρθρογραφία Τάκη Φωτόπουλου: “Υπερεθνική Ελίτ και Ρωσία: Ένας νέος διπολικός κόσμος;”, Περιεκτική Δημοκρατία, Τεύχος 18-19, (2009), “Η Ρωσία σε σταυροδρόμι”, Pravda.ru, (2014), “Οι επιλογές μιας χώρας κάτω από την ολομέτωπη επίθεση της Υπερεθνικής Ελίτ: Η Ρώσικη περίπτωση”, Pravda.ru, (2014) και “Η κατάρριψη του ρωσικού αεροπλάνου και η στρατιωτική επέμβαση στη Συρία”, antipagkosmiopoihsh.gr (2015)
[3] Τάκης Φωτόπουλος, “Η άνοδος του νεο-εθνικισμού και οι κρίσιμες διαφορές του με τον εθνικισμό”, antipagkosmiopoihsh.gr, 19/06/2016
[4] Βλ. το βιβλίο Τάκη Φωτόπουλου, The New World Order in Action: Globalization, the Brexit revolution and the “Left” , Progressive Press, 2016 (υπό έκδοση στα ελληνικά από τις εκδόσεις Γόρδιος)
[5] Ανακοινώσεις ΜΕΚΕΑ: “Η δήθεν διένεξη Ελλάδας-Τουρκίας που στην πραγματικότητα είναι αλληλοφάγωμα των ελίτ για το φυσικό αέριο στην Ευρώπη”, 05/01/2020 και “Για το Μεταναστευτικό, την εγκληματική Υπερεθνική Ελίτ και τα νεο-Οθωμανικά πράσινα άλογα”, 05/03/2020
[6] Ενδεικτικά, για την ανάδυση των κινημάτων εθνικής κυριαρχίας:
“Βαρυσήμαντη συνέντευξη του Τάκη Φωτόπουλου στον Barry Seidman για τη μαζική άνοδο των κινημάτων κυριαρχίας ενάντια στη Νέα Διεθνή Τάξη και την ανάγκη για μέτωπα Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσης (ΜΕΚΕΑ) σε κάθε χώρα”, antipagkosmiopoihsh.gr, 09/02/2018. Βλ. επίσης “Γιατί φουντώνει το κίνημα κατά της ΕΕ σε όλη την Ευρώπη”, grexit.gr
[7] Ανακοινώσεις ΜΕΚΕΑ: “Παγκοσμιοποίηση, η “Μαύρη Εξέγερση” και η «Αριστερά» ”, 05/06/2020, “Τα εργατικά στρώματα στη Βρετανία άνοιξαν τον δρόμο για πανευρωπαϊκό αγώνα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση”, grexit.gr, 14/12/2019
[8] Η κυβέρνηση του Μπρέξιτ, πιστή στις προεκλογικές της δεσμεύσεις για τη μετα-Μπρέξιτ εποχή, ανακοινώσε με την κρίση του ιού σειρά μέτρων που θα ήταν αδιανόητα αν η Βρετανία έμενε στο μαντρί της ΕΕ. Αναφέρουμε ενδεικτικά κάποια:
το κράτος θα πληρώνει κοινωνικά επιδόματα για τουλάχιστον μέχρι τον Οκτώβρη όλων όσοι έχασαν εισοδήματα με τη κορωνο-κρίση
οι νέοι που θα μαθητεύουν σε δουλειές θα πληρώνονται από το κράτος τον καιρό της μαθητείας
σχήματα για την επαναπρόσληψη εργατών που λόγω ιού έχασαν τη δουλειά τους
σημαντικές μειώσεις στον ΦΠΑ, που σε ορισμένες περιπτώσεις κατεβαίνει και στο 5%
σχήμα να μπορούν να πηγαίνουν οι πολίτες σε εστιατόρια 3 φορές τη βδομάδα και το κράτος να πληρώνει τα μισά
μεγάλη μείωση του φόρου στη μεταβίβαση φτηνών κατοικιών
μεγάλες δαπάνες σε Υγεία, Παιδεία κ.λπ.
Όλα αυτά χρηματοδοτούνται από την Τράπεζα της Αγγλίας που εκδίδει άφθονο χρήμα, χωρίς δάνεια κ.λπ. (που εμείς θα πληρώνουμε μέχρι το 2100!)
Ακόμα, να τονίσουμε ότι αν αυξηθεί, ως συνέπεια των μέτρων αυτών, η παραγωγή (όπως είναι ο στόχος) δεν υπάρχει κανένας λόγος για πληθωρισμό. Πληθωρισμός γίνεται όταν απλώς καταναλώνεις με χρέη κ.λπ. Φυσικά αυτό προϋποθέτει ότι έχεις παραγωγική δομή που εμάς την κατέστρεψε η ΕΕ με την φιλο-ΕΕ αλητεία που «κυβερνά» τόσα χρόνια…
[9] Τάκης Φωτόπουλος, Η Ελλάδα ως Προτεκτοράτο της Υπερεθνικής Ελίτ, (Γόρδιος, 2010)
[10] Για μια πλήρη ανάλυση ενός νέου οράματος μιας νέα κοινωνίας ισότητας σε όλα τα πεδία που συνθέτει και υπερβαίνει την κλασική δημοκρατική και σοσιαλιστική παράδοση, βλ. Τάκης Φωτόπουλος, Περιεκτική Δημοκρατία -10 χρόνια μετά, (Ελεύθερος Τύπος, 2008)
0 Σχόλια