Της Κρινιώς Καλογερίδου
Αν δεν το καταλάβατε, από προχθές (24/07/'20) η Ιστορία γύρισε σελίδα δια χειρός Ταγίπ Ερντογάν και Τουρκίας, εγκαινιάζοντας την αρχή μιας νέας εποχής γι' αυτήν. Στο πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα γινόμαστε μάρτυρες, δυστυχώς, μιας ιστορικής πρόκλησης εξ Ανατολών μας, που ανοίγει τον δρόμο για την ίδρυση νέας Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Μιας αυτοκρατορίας νεο-οθωμανών που θα φέρει τη σφραγίδα του Ταγίπ Ερντογάν και θα έχει ως σύμβολο το ''Μεγάλο Τέμενος'' (όπως ονόμασε ο ίδιος την Αγία Σοφία), γιατί το ''Μπλε Τζαμί'' δεν είναι της μόδας - προφανώς - όπως και τα άλλα μικρότερα στο ιστορικό κέντρο της Πόλης.
Μιας αυτοκρατορίας που ήδη εξελίσσεται σε παγκόσμια δύναμη κάνοντας αισθητή την παρουσία της στο Αιγαίο, τη Μεσόγειο, το Ιράκ, τη Λιβύη και τον Περσικό Κόλπο.
- Εμείς είμαστε και Οθωμανοί και Βυζαντινοί. Είμαστε Σελτζούκοι, είμαστε η Τουρκία, γράφει - με αφορμή την ''ισλαμοποίηση'' της Αγια Σοφιάς - ο αρχισυντάκτης της φιλοκυβερνητικής Γενί Σαφάκ (ιδιοκτησίας της οικογένειας Αλ Μπαϊράκ, του γαμπρού του Ερντογάν Μπαράκ, που είναι και υπουργός Οικονομικών του), ''σε απάντηση εκείνων που θέλουν να συρρικνώσουν, να κομματιάσουν την Τουρκία''.
Το AKP του Τούρκου Προέδρου και μαζί του όλο το απολυταρχικό καθεστώς της Τουρκίας επενδύουν πλέον στην μεγαλοϊδεατική πολιτική της ''Γαλάζιας Πατρίδας'' του, που γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της την πλουραλιστική δημοκρατία και τη λαϊκή δυσαρέσκεια χρόνων στην τουρκική κοινωνία λόγω της ανεργίας, της ανισότητας στις σχέσεις των δύο φύλων και της απουσίας πολιτικών και θρησκευτικών ελευθεριών, η οποία γιγαντώθηκε μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016.
Επενδύουν στην μαξιμαλιστική πολιτική Ερντογάν (κι ας λέει εμάς ''μαξιμαλιστές'' ο Ροζάκης), που δείχνει να έχει βάλει υψιπετείς στόχους οι οποίοι ξεπερνούν ίσως και τις αναθεωρητικές βλέψεις του για ανατροπή της Συνθήκης της Λωζάνης και αναπροσαρμογή των ελληνοτουρκικών συνόρων σε Αιγαίο και Θράκη σε βάρος μας.
Οι οποίοι δεν αποκλείεται να φτάνουν ως την μετατροπή της Τουρκίας σε σύγχρονο χαλιφάτο, σαν συνέχεια εκείνου των Αβασσιδών που ιδρύθηκε απ' τους απογόνους του νεότερου θείου του Μωάμεθ στην Κούφα του Ιράκ τον 6ο αι. μΧ, για να δύσει το 1258, να επανέλθει το 1261 (τέλος Φραγκοκρατίας στο Βυζάντιο) και να συνεχίσει τη θρησκευτική εξουσία του (μετά το 1519) στην Οθωμανική αυτοκρατορία κάνοντας πρωτεύουσα του χαλιφάτου του την Κωνσταντινούπολη.
Σημειωτέον, σύμφωνα με ισραηλινούς δημοσιογραφικούς κύκλους (Jerusalem Post), τα σχέδια Ερντογάν είναι ενταγμένα σε θρησκευτική ατζέντα με κωδικοποιημένη ορολογία, η οποία έχει σαν στόχο της την μετατροπή της Τουρκίας σε νέο χαλιφάτο, όπου θα υπάρχει συμβολική διασύνδεση της Αγίας Σοφίας με το τέμενος Αλ Ακσά (ή του Ομάρ) της Ιερουσαλήμ και το τζαμί της Μεσκίτα στην Κόρδοβα της Ισπανίας.
Πρόκειται ασφαλώς για μεγαλόπνοο σχέδιο επικών διαστάσεων και ''χολιγουντιανών προδιαγραφών'' (που είχε αποτυπωθεί σε χάρτη απ' το 2011 ακόμα) επί τη βάσει του μακροπρόθεσμου στρατηγικού στόχου του Ερντογάν για ''αναβίωση του Ισλάμ απ' την Μπουχάρα του Ουζμπεκιστάν ως την Ανδαλουσία της Ισπανίας''.
Στο πλαίσιο αυτού του στόχου (που συμπεριλαμβάνει - κατά την JP - τα σχέδια του Τούρκου Προέδρου για ... ''απόβαση'' στην Ιταλία κατά τα πρότυπα των μεταναστών που έφτασαν σε αυτήν με προγεφύρωμα την Λαμπεντούζα), οι κινήσεις του Ερντογάν παραπέμπουν συνειρμικά στις αποβατικές κινήσεις των Συμμάχων κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο στην φασιστική Ιταλία (στη Σικελία, συγκεκριμένα) μέσω της Β. Αφρικής.
Αυτό το ευφάνταστο σενάριο για τους ''ταπεινούς και καταφρονεμένους'' δικούς μας που σε κάθε περίπτωση διατηρούν την... ψυχραιμία τους - πιστοποιεί ότι η Ελλάδα θα έχει να αντιμετωπίσει στο ορατό μέλλον μια ''Μουσουλμανική Αδελφότητα'' που θα συγκροτεί στα ανατολικά της ένα νέο χαλιφάτο 80 εκατομμυρίων μαχητών, έτοιμο για κάθε τύπου εισβολή αρχής γενομένης από τη Θράκη και το Αιγαίο.
Ένα ενδεχόμενο που, σε κάθε περίπτωση, δεν πρέπει να υποτιμηθεί, καθώς ο Ταγίπ Ερντογάν είναι πιστός στα όνειρά του και συνηθίζει να πραγματοποιεί αυτά που ονειρεύεται. Αφήστε που η τωρινή πραγματικότητα είναι ''μάννα εξ ουρανού'' γι' αυτόν, καθώς η ΕΕ καθεύδει τον Ύπνο του Δικαίου και εμφανίζει όσο ποτέ άλλοτε παρακμιακά χαρακτηριστικά, με κυρίαρχα αυτά της έλλειψης κοινής στρατηγικής και αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών-μελών της.
Όσο για την άλλοτε ισχυρή Αμερική - που ως ηγέτιδα δύναμη του ελεύθερου κόσμου είχε καθιερώσει την Pax Americana (η οποία αναγέννησε την Ευρώπη μέσω της πολιτικής των Προέδρων της Τρούμαν και Ρούσβελτ) - αυτή έπαψε προ πολλού να εμπνέει και να φοβίζει, καθώς γνωρίζει πρωτόγνωρη παρακμή λόγω του εσωτερικού διχασμού της, με συνέπεια τον περιορισμό της εμβέλειας επιρροής της.
Γεγονός που διευκολύνει, ασφαλώς, σε μεγάλο βαθμό τις κινήσεις αυθαιρεσίας του φίλου του Ντόναλντ Τραμπ Ταγίπ Ερντογάν στην Μεσόγειο και όχι μόνο. Έτσι εξηγείται η εισβολή στη Συρία και τα μπες βγες του τουρκικού στρατού σε Λίβανο και Ιράκ, όπως και το παιχνίδι θρασύτητας και ανυπακοής του Τουρκικού Στόλου στις θάλασσες της Κύπρου και του Αιγαίου, σε μια επίδειξη ηγετικής παρουσίας της Τουρκίας, που τον κάνει να παραβιάζει κατά το δοκούν την ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα τους.
Απέναντι στις προκλήσεις διαρκείας του νεο-χαλίφη Προέδρου της, ο οποίος ''έκανε επίδειξη ισλαμικής δύναμης'' προχθές (24/07/'20) - κατά την Le Figaro - ''θυσιάζοντας τον κοσμικό (κεμαλικό) χαρακτήρα της Τουρκίας στο ισλαμο-εθνικιστικό του όνειρο'', εμείς συμπεριφερόμαστε σαν ταπεινά και υποτακτικά γιουσουφάκια, που τρέμουμε σε κάθε φύσημα τουρκικής απειλής και προτιμάμε τη σιωπή για απάντηση στην κλιμάκωση διαρκείας, την οποία βαφτίζουμε ''ψυχραιμία'':
- Τους σκίζουμε και τους πετάμε τους χάρτες της Ανατολικής Μεσογείου που μας φυλακίζουν στην ηπειρωτική χώρα..., μας έστειλε τον περασμένο μόλις μήνα το μήνυμα ο αντιπρόεδρος της Τουρκίας Φουάτ Οκτάι μεταφέροντας το επιθετικό πνεύμα που κυριαρχεί στους επιβουλείς των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας.
Για να απαντήσουμε εμείς με συγκρατημένη αισιοδοξία, ένα μήνα μετά: ''Βεβαίως να πάτε διακοπές. Ακόμα και στο Καστελόριζο...'', αφού προηγήθηκε - εν τω μεταξύ - η τριμερής στο Βερολίνο, όπου καταστήσαμε επιδιαιτητή (για να μην πω κύριο παίκτη) στο Αιγαίο τη Γερμανία, η οποία απεργάζεται από καιρό τη ''συνεκμετάλλευση'' του φυσικού πλούτου μας εξ ημισείας με την Τουρκία. Σε βάρος δηλαδή των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας, τα οποία εκτιμήθηκαν μάλλον ως αμελητέα...
Έτσι φτάσαμε σε μια κατάσταση απερίγραπτη, όπου η Τουρκία - με βάση το τουρκολιβυκό μνημόνιο που εμείς και δυο τρεις άλλοι αποκηρύξαμε, αλλά ως φαίνεται ισχύει de facto - κάνει γεωτρήσεις για πετρέλαιο και φυσικό αέριο ανοικτά των λιβυκών ακτών και στα θαλάσσια οικόπεδα της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενώ μας στέλνει απ' την Αττάλεια το Ορούτς Ρέις για έρευνες στο Καστελόριζο και την Κρήτη και μας επιτίθεται με δριμύτητα λέγοντας ότι δεν έχουμε ''ούτε ΑΟΖ ούτε υφαλοκρηπίδα, παρά μόνο μια κουκίδα που λέγεται Καστελόριζο''.
Με δεδομένο αυτό και την αδυναμία μας (ως κυβέρνηση) να οριοθετήσουμε ΑΟΖ με την Αίγυπτο και την Κύπρο - αν και είναι αρκετά ευνοϊκές οι συνθήκες (αν εξαιρέσουμε την εμμονή της Αιγύπτου για μηδενική ελληνική επήρεια στο Καστελόριζο) λόγω της επεκτατικής στρατηγικής της Τουρκίας, που προκαλεί την αντίδραση αμφοτέρων - η Τουρκία αλωνίζει κυριολεκτικά στα νερά μας έχοντας πετύχει τον στόχο της να αναδειχθεί κυρίαρχη περιφερειακή δύναμη της Ανατολικής Μεσογείου.
Επιπλέον, παρ' όλο ότι έχει τονίσει με χίλιες φωνές πως η προσφυγή μας στην Χάγη προϋποθέτει την συνυπογραφή του συνυποσχετικού βάσει του οποίου θα ανοίξει την βεντάλια όλων των διεκδικήσεών της σε Αιγαίο και Θράκη, εμείς επιμένουμε να επαναλαμβάνουμε αυτιστικά ότι θέλουμε να πάμε στη Χάγη, αλλά δεχόμαστε σαν μόνη διαφορά μας με την Τουρκία την υφαλοκρηπίδα.
Κάνουμε ότι δε βλέπουμε ότι επίκειται η παραβίαση των κόκκινων γραμμών (το Oruç Reis προετοιμάζεται ήδη για έρευνες σε περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, αλλά τα πολεμικά αμφότερων των χωρών αποσύρθηκαν σε μια προσπάθεια αποκλιμάκωσης). Συμπεριφερόμαστε ανώριμα και αψυχολόγητα, σαν να μην αφορούν οι διεκδικήσεις της εμάς και τα κυριαρχικά δικαιώματά μας.
Διεκδικήσεις στις οποίες προστέθηκαν η αποστρατιωτικοποίηση συγκεκριμένων νησιών του Αιγαίου, η αμφισβήτηση της κυριότητάς μας σε μια σειρά μικρονήσων και βραχονησίδων, η απαγόρευση επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης μας από 6 στα 12 μίλια και του εθνικού εναερίου χώρου μας από 6 στα 10, ενώ διεκδικεί εμμέσως πλην σαφώς την αλλαγή του καθεστώτος στην Δ. Θράκη.
Παρ' όλα αυτά μοιάζει να μη συνειδητοποιούμε την κρισιμότητα των καταστάσεων και να αγνοούμε την απαίτηση των ΕΔ της χώρας για κάλυψη των εξοπλιστικών αναγκών της. Κωφεύουμε και αμφιταλαντευόμαστε ουσιαστικά για το ποια γραμμή πρέπει να ακολουθήσουμε και, στην τελική, στέλνουμε τον κόσμο στα μπάνια του και κάνουμε σύσκεψη με τους πολιτικούς αρχηγούς για να κλείσουμε περισσότερο στόματα, παρά γιατί το θεωρούμε εθνικό χρέος δικό μας...
Ώσπου κάποια στιγμή, δυστυχώς - μετά τα απροθυμία μας να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις της Εξωτερικής πολιτικής μας - βρίσκουμε ως προσφορότερη λύση την υιοθέτηση των απόψεων των ''προθύμων'' (που απαρτίζουν, ήδη, σε μεγάλο βαθμό διακομματικά την Κοινοβουλευτική εκπροσώπηση της επιτροπής για τη Θράκη, στην οποία προΐσταται η Ντόρα...) πολιτικών, πανεπιστημιακών, συμβούλων, διανοούμενων, διπλωματών και διαμορφωτών της κοινής γνώμης της κάστας των ''Ανανιστών''.
Αυτών που μας θέλουν με σκυμμένο κεφάλι να προσευχόμαστε νυχθημερόν για να μην πραγματοποιήσει ο Ταγίπ Ερντογάν τις απειλές του και υποστούμε μια ώρα αρχύτερα τη δύναμη της πυγμής του για ''τα περισσότερα και τα χειρότερα'' που σχεδιάζει και μπορεί να κάνει σε βάρος μας...
Όλοι αυτοί όμως που - αντί να μας προετοιμάσουν εξοπλιστικά και να μας εμψυχώσουν εθνικά, συστήνουν τρόπους αποκλιμάκωσης με μόνιμες υποχωρήσεις δικές μας - γνωρίζουν πολύ καλά ότι η αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης με την οποία μας απειλεί ο Τούρκος απέναντι ΔΕΝ μπορεί να επιβληθεί παρά μόνον κάτω υπό έκτακτες συνθήκες.
Ως εκ τούτου ΔΕΝ μπορεί να γίνει δεκτή οποιαδήποτε δικαιολογία του ΥΠΕΞ για εξαναγκασμό της κυβέρνησης να δεχτεί τις τουρκικές απαιτήσεις. Έπειτα, επειδή ακριβώς γνωρίζουμε την διπλωματική ''ευρεσιτεχνία'' των Τούρκων και την επιρροή που ασκούν στο διεθνές κατεστημένο λόγω ενίσχυσης σε μεγάλο βαθμό της εικόνας ηγεμονισμού τους, δεν πρέπει να εκδηλώνουμε διάθεση προσφυγής στη Χάγη αμέριμνοι.
Αμέριμνοι εν τη αφελεία μας ότι ''δεν υπάρχει λόγος να φοβηθούμε κανέναν γιατί έχουμε το δίκιο με το μέρος μας'', έναντι των παράλογων απαιτήσεων του νεο-χαλίφη εξ Ανατολών μας. Και γι' αυτό θα δεχτούμε - ως ταπεινά και υποτακτικά γιουσουφάκια του - να τα συζητήσουμε στο Τραπέζι των διαπραγματεύσεων... ΟΛΑ!!!..
Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια