Τώρα θα δούμε, "πόσα απίδια βάζει ο σάκος" του τουρισμού...

Του Γιώργου Κράλογλου

Είμαστε ή όχι τα γκαρσόνια της Ευρώπης; Και αν είμαστε, θα μείνουμε για πάντα; Εάν όχι, τι κάνουμε; Θα φανεί, αν φανεί ως το 2027. Μετά ξεχάστε το.

Τα 750 δισ. της Ε.Ε. δεν θα σκορπιστούν. Θα μοιραστούν. Και θα τα πάρουν όσοι πείσουν για μοντέλο οικονομίας που θα στέκεται και θα την στηρίζει σε επίθεση του κάθε κορωνοϊού.

Μοντέλο που θα αντέχει στον ανταγωνισμό μέσα και έξω από την Ένωση. Γιατί με βοήθειες από την Ε.Ε., τελειώνουμε το 2027. Και άλλα λεφτά δεν υπάρχουν. Ούτε θα τα φέρει κανείς από εκεί που τα έχει σιγουρέψει. Και η Βενεζουέλα, που ονειρεύονται οι σύντροφοι, τα χρειάζεται... 

Οπότε είναι η τελευταία ευκαιρία να στήσουμε την οικονομία και σε άλλα "ποδάρια". Εκτός από το μοναδικό, που μας θέλει σερβιτόρους των Ευρωπαίων. Τα λεφτά της Ε.Ε. θα σταματήσουν να μοιράζονται στο τέλος του 2026. Τελεία και παύλα.

Για ποια "ποδάρια" μιλάμε; Μέχρι να αποβάλλουμε το κόμπλεξ,  σε όλο το πολιτικό μας φάσμα,  προς την ελληνική ναυτιλία ας μείνουμε στο άλλο. Σε εκείνο έκοψε (το ίδιο πολιτικό κόμπλεξ) από παλαιό μείγμα της οικονομίας μας. Την παραγωγή και την παραγωγικότητα.

Αυτός είναι ο δεύτερος πυλώνας, που βρίσκουν ανύπαρκτο στην Ελλάδα ο ΟΟΣΑ,  το WEF, η Eurostat,  τα 30 χρόνια της ασταμάτητης αποεπένδυσης και επιχειρηματικής μετανάστευσης στη χώρα μας. Εμάς βέβαια γιατί να μας ενοχλεί αφού πρόκειται για την επάρατη βιομηχανία, τα μεταλλεία, την ενεργειακή παραγωγή και όχι επιχειρήσεις με σερβιτόρους, με πτυχίο ή μεταπτυχιακό. 

Τον πυλώνα που βεβαίως και θα είχε σταθεί με σωστά φορολογικά κίνητρα και μειώσεις στα, απαράδεκτα, τιμολόγια (ενέργεια, καύσιμα, νερά, μεταφορές, εισφορές) του μονίμως ζημιογόνου κρατικού μονοπωλίου, από την 10ετία του 1980.

Που να προκόψει όμως την εποχή της ευρύτατης πολιτικής "συναίνεσης" να ξεπαστρέψουμε την ιδιωτική παραγωγή, για να στηρίξουμε τον κρατισμό, τον ψευτοσοσιαλισμό,  τον αριστερισμό της παρέας και του τσίπουρου, ταΐζοντας τους ιθαγενείς επιδόματα και χτίζοντας γενιά κομματικών πελατών.

Τον δεύτερο πυλώνα (και συγχαίρουμε το ΙΟΒΕ που δεν έχει κουραστεί να μιλάει) που είχε και έχει τη δυνατότητα να απασχολεί μέχρι και 750.000 άτομα,  με σταθερές δουλειές (αν υπολογίσουμε και τις εξαγωγές).

Αδιαφορούμε και εδώ, αν η παραγωγή μας επέστρεψε μόνο σε χέρια της βιοτεχνίας (με 4-5 άτομα απασχόληση) αφού βολεύει τον λαϊκισμό όλων παρατάξεων.

Γιατί είναι άλλο πράγμα να βγαίνεις στο μπαλκόνι και να σώζεις μικρομεσαίους και άλλο τους βιομήχανους,  εισπράττοντας ουουουου..., αντί ψήφων.

Ας επιστρέψουμε όμως στην ανάπτυξη,  στο αύριο της οικονομίας μας στα 32 δισ. (22 από τη βοήθεια και 10 ως δάνεια) και τα πιθανά 20 δισ. (αν τα βρουν οι Γερμανοί με τους Ολλανδούς,  του Φινλανδούς, τους Σουηδούς και τους Δανούς στο ύψος του προϋπολογισμού της Ένωσης το 2021-2027).

Αν το ψάξουμε καλά θα δούμε πως για την ανάπτυξη του 2021, (αυτή που πιπιλάμε με κάθε αφορμή) απαιτούνται πάρα πολλά, ναι μεν αλλά... Και ακόμη περισσότερα εφόσον... ή υπό την προϋπόθεση... 

Ας λογαριάσουμε μόνο τούτο. Τα λεφτά που ζητάει η ανάπτυξη, του 2021,  είναι περισσότερα από 25 δισ. Λεφτά τα οποία έπρεπε ήδη να έχουν επενδυθεί το 2020. Και να αρχίζουν να ετοιμάζονται άλλα 25 δισ. να καλύψουν τις ίδιες ανάγκες. Πρόκειται για επενδύσεις, που όσο τα είδαν στο υπουργείο Οικονομικών άλλο τόσο τα είδε και η αγορά...

Ας αφήσουμε λοιπόν τα κρύα ανέκδοτα,  με την ανάπτυξη του 2021 και ας ξαναχτίσουμε τα "ποδάρια" της οικονομίας, που έκοψαν ο κρατισμός, ο λαϊκισμός και ασύδοτες σπατάλες από λεφτά των ΜΟΠ, Ντελόρ και μεγάλο μέρος των ΕΣΠΑ. Αν συνεχίσουμε έτσι, ας ξεχάσουμε τα 32 δισ. Η κυβέρνηση και οι σοφοί της έχουν βρει τα κενά . Και ο κ. Μητσοτάκης έχει σωστά βέλη στην φαρέτρα του. Δεν φτάνει αυτό. Το "ξεσκόνισμα" στις Βρυξέλλες θα ξεκινήσει πριν πάρουμε τα λεφτά. Και με τον τουρισμό μόνο στο "πορτοφόλι μας" δεν πηγαίνεις στη μοιρασιά των 750 δισ. Το "έργο" θα το δούμε προσεχώς... Η προβολή του στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο ξεκίνησε...

Πηγή: capital.gr

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.