 |
| Φωτο: ΑΠΕ - ΜΠΕ |
"Ξύπνησε ο καλός Θεός μια μέρα κακόκεφος και εκνευρισμένος απ' τα παράπονα που είχε ακούσει την προηγούμενη για την Ελλάδα και είπε να ισοζυγίσει τον Παράδεισο που της χάρισε φυτεύοντας σαν αγκάθι στο πλευρό της τον πιο ακατάλληλο γείτονα, τον Τούρκο. Έτσι, για να δοκιμάζει τις αντοχές και την υπομονή της...''
Μ' αυτό το ευκολοχώνευτο παραμύθι για μικρά παιδιά, που ήταν φορτωμένο με χιούμορ και μπόλικη αλληγορία, ξεκινούσα - θυμάμαι - στα πρώτα χρόνια διδασκαλίας μου, την προσπάθεια να εξοικειώσω τους... ''λυκειόπαιδες''με την Εξωτερική πολιτική μας σε σχέση με τους Τούρκους και την Τουρκία.
Από τότε πέρασαν χρόνια, άλλοτε ήρεμα (τα λιγότερα) κι άλλοτε ταραγμένα (τα περισσότερα), με μόνιμα ''οδοφράγματα'' να μας χωρίζουν απ' τους ανοίκειους γείτονες εξ Ανατολών τη Μικρασιατική Καταστροφή (ήττα / γενοκτονία / δημιουργία Χαμένων Πατρίδων / προσφυγιά) και την τραγωδία της Κύπρου (της Κύπρου του ''ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ'', που ξυπνάει ακόμα πικρά συναισθήματα στους Έλληνες).
Ωστόσο ο πανδαμάτωρ χρόνος τα σαρώνει όλα στο πέρασμά του επιβάλλοντας τη φυσική επιλογή του στις σχέσεις των δυο αντιπάλων. Έτσι ξεθώριασαν τα παλιά, δίνοντας τη θέση τους στα καινούρια. Μόνο που και αυτά έδρασαν καταλυτικά στις σχέσεις των δύο χωρών με υπαιτιότητα της Τουρκίας.
Σαν αποτέλεσμα αυτού, η Ελλάδα και η Τουρκία - παρά τη διαχρονική προσπάθεια της πρώτης για άμβλυνση των διαφορών της με την δεύτερη και εδραίωση της ''ελληνοτουρκικής φιλίας'' - δεν έπαψαν ποτέ στην ουσία να είναι αντίπαλοι, απ' τη στιγμή που οι Τούρκοι αμφισβητούσαν ανοιχτά - όπως και τώρα - τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.
Ήδη απ' τον περασμένο χρόνο άρχισε να γίνεται εμφανής η προσπάθεια της Τουρκίας να ''χτίσει'' χρησικτησία (προαπαιτούμενα νομιμότητας) για να πιστοποιηθούν με τη βούλα της Χάγης στο Αιγαίο και τη Δυτική Θράκη. Στο πρώτο με στόχο τη ''συνεκμετάλλευση'' και στο δεύτερο την αποστρατικοποίηση με φόβητρο την αυτονομία, σε περίπτωση που δε γίνει αποδεκτό από μας το αίτημά της.
Πρότυπο για την στηριζόμενη στο αστικό δίκαιο επιλογή της ήταν αφενός μεν η πετυχημένη τακτική της επί Κεμάλ το '39, βάσει της οποίας πήρε την Αλεξανδρέτα από τη Συρία με υπογραφή της ''κηδεμονεύουσας'' Γαλλίας (που πληρώθηκε 7 εκατ. φράγκα τότε από την Τουρκία για να της την παραχωρήσει).
Και αφετέρου η έτερη πετυχημένη γι' αυτήν (όπως αποδείχθηκε) κατοχή της Β. Κύπρου δια της διπλής εισβολής στο νησί 40.000 Τούρκων στρατιωτών (''Αττίλας'' 1&2) προ 46 ετών, η οποία - αν και ενέργεια παράνομη και αδίστακτη - ''νομιμοποιήθηκε'' μέσα στον χρόνο, με αποτέλεσμα να θεωρείται τετελεσμένο και να δίνει το δικαίωμα της χρησικτησίας στους εισβολείς του νησιού.
Την σοφή αυτή στρατηγική η Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν φαίνεται ότι εφαρμόζει και στο Αιγαίο, όπου έθεσε απ' το '96 (Ίμια) ακόμα βάσεις νομιμοποίησης της παρουσίας της ''γκριζάροντας'' μέχρι τώρα 18 νησιά μας, τα οποία προτίθεται να διεκδικήσει στη Χάγη.
Με άλλα λόγια τα μπες βγες των τουρκικών ερευνητικών στην ελληνική υφαλοκρηπίδα μόνο τυχαία δεν είναι, αφού καταγράφουν παρακαταθήκες για το τι μέλλει γενέσθαι στο Διεθνές Δικαστήριο. Κατοχυρώνουν με τη συχνή παρουσία τους την εξουσία της χώρας τους στα νερά μας και την συνύπαρξή της μ' εμάς, που θα της επιτρέψει να διεκδικήσει διπλωματικά τις win win απολαύσεις (υπέργειες και υποθαλάσσιες) του φυσικού πλούτου του Αιγαίου.
Άρα, η απάντηση στην ακατανόητη εμμονή του Κυριάκου Μητσοτάκη (και όλων των προπαγανδιστών του σχεδίου Ανάν) να πάμε στη Χάγη για να δώσουμε τέλος στους εκβιασμούς της, είναι ότι εκεί η Τουρκία θα προσέλθει με μισή νίκη στην τσέπη της, μετά την υπογραφή του συνυποσχετικού από μας, που θα της δώσει το έναυσμα να ανοίξει τα διαπραγματευτικά της χαρτιά στο τραπέζι εφ' όλης της ύλης με στόχο να μας ακρωτηριάσει.
Εφ' όλης της ύλης κι όχι με αφορμή μόνο το μοίρασμα της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου, όπως επαναλαμβάνουν προπαγανδιστικά οι αξιωματούχοι του υπουργείου Εξωτερικών και ο ίδιος ο πρωθυπουργός πρώτος απ' όλους, σε μια προσπάθεια να μας καθησυχάσει, δηλαδή να μας παραπλανήσει, να θολώσει τα νερά, για να κινηθεί πιο ελεύθερα σε μυστικές διεργασίες με την Τουρκία, ασύμφορες για μας εθνικά.
Κι αυτό το λέω κάθε άλλα παρά κινδυνολογικά, αφού την αφορμή τη δίνουν οι πράξεις και οι δηλώσεις των καθ' ύλην αρμοδίων της κυβέρνησης, με τελευταία (και πολύ ύποπτη) αυτήν του υπουργού Εξωτερικών μας, που αποκάλυψε - προς έκπληξη όλων - ότι η Ελλάδα ''δεν έχει αρνηθεί τελείως το τουρκολιβυκό μνημόνιο'', αφήνοντας να καταλάβουμε ότι γίνονται πολλά στο παρασκήνιο που αγνοούμε.
Τα όσα συντελούνται παρασκηνιακά αφορούν το αίτημα της Τουρκίας να προσέλθει η Ελλάδα στον διάλογο ''χωρίς όρους και προϋποθέσεις'', όπως ζήτησε ξεκάθαρα ο Ταγίπ Ερντογάν δια του συμβούλου του Ιμπραχίμ Καλίν, στην τελευταία συνέντευξη του τελευταίου στο CNN Türk.
- Ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας, καθώς στις αμφιλεγόμενες περιοχές θα πρέπει να γίνουν κοινές έρευνες και "παγώνουν" οι έρευνες στο Αιγαίο..., είχε πει ο ίδιος και να που επιβεβαιώθηκε...
Πρέπει να ανοίξουν τελικά το στόμα τους οι Τούρκοι αξιωματούχοι, για να μάθουμε εμείς στην Ελλάδα τι στο καλό συμβαίνει με τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης, που κρύβει από τον λαό την αλήθεια για τα θέματα αυτά και περιορίζεται στο να μιλά μόνο για τον κορωνοϊό και τα αναδρομικά των συνταξιούχων.
Έπρεπε να ανοίξει το στόμα του ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας Τσαβούσογλου για να μάθουμε για την μυστική τριμερή συνάντηση Ελλάδας-Τουρκίας-Γερμανίας στις 14 του τρέχοντα μήνα στο Βερολίνο. Έπρεπε να ανοίξει το στόμα του ο σύμβουλος της τουρκικής Προεδρίας Ιμπραχίμ Καλίν, για να μάθουμε ότι το επόμενο (μετά το Αιγαίο και το Κυπριακό) θέμα που θα θέσουν στη Χάγη οι Τούρκοι θα αφορά την μουσουλμανική Μειονότητα της Δ. Θράκης, την οποία εκείνοι και οι τουρκόφρονες μειονοτικοί αποκαλούν τουρκική.
Έπρεπε να ανοίξουν τα στόματα των τελευταίων μετά το ''επίτευγμά'' της ισλαμοποίησης της Αγια Σοφιάς, για να αρχίσουν να αποκαλύπτονται τα διπλωματικά χαρτιά που θα χρησιμοποιήσουν οι Τούρκοι στη Θράκη με βάση τη Συνθήκη της Λωζάνης.
Τη Συνθήκη την οποία θα υπερασπιστούν στο Διεθνές Δικαστήριο για να μας εκθέσουν ως παράνομους στο ζήτημα της αποστρατικοποίησής της και της μετατροπής της Αλεξανδρούπολης σε Αμερικανική στρατιωτική βάση ερήμην της... Συνθήκης της Λωζάνης και της θέλησης του 25% του πληθυσμού της Δυτικής Θράκης. Του 25% που συγκροτεί την μουσουλμανική (τουρκική γι' αυτούς) Μειονότητα.
Έναντι των παραπάνω τουρκικών διεκδικήσεων (που αναφέρθηκαν περιληπτικά) η Ελλάδα θα αντιπαρατάξει την ιστορική αλήθεια, τους χάρτες Natura, το Δίκαιο της Θάλασσας και τις Διεθνείς Συνθήκες, που κατοχυρώνουν τα κυριαρχικά της δικαιώματα.
Ωστόσο η Τουρκία είναι χώρα καλά προετοιμασμένη και έχει στο... αίμα της την πανουργία, τη διεκδικητικότητα, την αποφασιστικότητα και τη θρασύτητα, πέραν του ότι κινείται και συμπεριφέρεται σαν μικρή υπερδύναμη (Περιφερειακή δύναμη) στην περιοχή μας μετά τη στρατηγική συμμαχία της με την Ρωσία, που την όπλισε με περίσσια αυτοπεποίθηση.
Αυτό έδειξαν τα γεγονότα ως τώρα σε Αιγαίο και Έβρο και εξακολουθούν να δείχνουν ως σήμερα οι καθημερινές παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας, οι υπερπτήσεις των τουρκικών μαχητικών πάνω από τα νησιά μας, οι προκλήσεις της ακτοφυλακής και των τουρκικών αλιευτικών, τα μπες βγες των ωκεανογραφικών Oruc Reis και Barbaros με πρόθεση να τρυπήσουν την ελληνική υφαλοκρηπίδα.
- Ο Ερντογάν, λένε κάποιοι κυβερνητικοί (λες και θέλουν να μας προετοιμάσουν για τα δυσάρεστα που κυοφορεί το εγγύς μέλλον) , είναι επικίνδυνος γιατί είναι απρόβλεπτος...
- Δεν είναι καθόλου απρόβλεπτος, θα τους απαντούσα. Το αντίθετο, μάλιστα. Είναι προβλέψιμος και αποφασισμένος. Προειδοποιεί για όσα είναι να κάνει και τα κάνει (μετατροπή σε τζαμί της Αγίας Σοφίας κλπ). Δεν κρύβει τις επεκτατικές του προθέσεις και ξέρει να χτυπά τον αντίπαλο στη ραχοκοκαλιά του εκμεταλλευόμενος και την παραμικρή ένδειξη αδυναμίας του.
Το ζήτημα είναι αν είμαστε εμείς κατάλληλα προετοιμασμένοι να τον αντιμετωπίσουμε, γιατί μέχρις στιγμής τα μόνα σχέδια που φαίνεται να έχουμε είναι αυτά για την πρόληψη επέκτασης της πανδημίας του covid 19 και την επιστροφή των χρωστούμενων αναδρομικών στους συνταξιούχους.
Όσο για τα άλλα, τα εθνικά, ο ''Θεός της Ελλάδας'' να βάλει το χέρι Του, για να μην έχουμε μετά τον μήνα της... ανακωχής που μας έδωσε ο Ερντογάν (διπλωματικό τέχνασμα για να διαπραγματευτούμε υπογράφοντας τις ''Πρέσπες Νο2'') κάποιο άγριο ξύπνημα σε νησί μας, σαν εκείνο που έζησαν Ελλαδίτες κι Ελληνοκύπριοι με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το '74, ξημερώματα του Σαββάτου της 20ης Ιουλίου, ανήμερα του Προφήτη Ηλία...
Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια