Μια κρίση προδιαγεγραμμένη από καιρό

Αναλογιζόμενος τη σοβαρότητα των εξελίξεων στα ελληνοτουρκικά, αποφεύγω να μιλήσω.
Αναρωτιέμαι όμως –και αυτό αντανακλά εν πολλοίς τις εκτιμήσεις μου– ποιά κυριαρχικά δικαιώματα μπορεί να υπερασπιστεί κανείς, όταν έχει αποφύγει συστηματικά να τα ορίσει;

Γιατί η Ελλάδα δεν αντέδρασε, όταν οι Τούρκοι έκαναν γεώτρηση στην Κύπρο;

Και τι έκανε η Ευρώπη για την κατάφωρη παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων ενός κράτους-μέλους της;

Γιατί προσπαθήσαμε να δικαιολογήσουμε (τον Φεβρουάριο) την ερευνητική διέλευση του Oruc Reis μέσα στην ελληνική ΑΟΖ λέγοντας ότι το παρέσυρε ο άνεμος;

Σε τί ακριβώς συνίσταται η ελληνική πολιτική στην Ανατολική Μεσόγειο – όχι μόνο τώρα, αλλά επί δεκαετίες;
Σε τηλεφωνήματα προς την ΕΕ και τις ΗΠΑ για φραστική συμπαράσταση στα δίκαιά μας που εμείς οι ίδιοι δεν διεκδικούμε;

Φοβάμαι ότι προσεχώς έρχεται πλημμύρα “αναλύσεων” και “αιτιολογήσεων” για αυτό που έρχεται και έχει καταλλήλως προετοιμαστεί.

Αλήθεια, παρακολουθείτε τις αναλύσεις καναλιών που επί χρόνια παίζουν τουρκικά σήριαλ;

Μια λεπτομέρεια με νόημα: Στη νήσο Στρογγύλη (που η ΑΟΖ της εξασφαλίζει τη σύνδεση ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου), εκτός από ένα στρατιωτικό φυλάκιο, πριν από μερικά χρόνια υπήρχε και ένας φαροφύλακας. Όταν αυτός συνταξιοδοτήθηκε και έφυγε, αυτοματοποιήθηκε και ο φάρος. Δηλαδή έγιναν τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που έπρεπε να γίνουν από το 1982, και τα οποία έπρεπε να είναι η εγκατάσταση πληθυσμού και η ανάπτυξη πυκνής οικονομικής δραστηριότητας, ώστε η Στρογγύλη να μην εμπίπτει στις εξαιρέσεις του Άρθου 121, Παρ. 3 της UNCLOS.

Αναστάσιος Λαυρέντζος

Πηγή Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.