Η πελώρια και πρωτοφανής κρίση της πανδημίας λόγω του κορωναϊού, τέτοια που δεν υπήρξε άλλη στην ιστορία της ανθρωπότητας, σε έκταση, διάδοση και κίνδυνο για την ίδια τη συνέχιση του ανθρώπινου γένους, προβλέπεται να έχει –και ήδη έχει–συγκλονιστικές συνέπειες για ολόκληρο τον πλανήτη, όχι μόνο σε σχέση με τη ζωή και την υγεία των εκατομμυρίων άμεσων θυμάτων του, αλλά και την οικονομική ζωή των ίδιων αλλά και των πολλαπλάσιων έμμεσων θυμάτων του που κινδυνεύουν με οικονομική καταστροφή, χωρίς βέβαια να προσμετρήσουμε τις ψυχολογικές και άλλες συνέπειες. Το κρίσιμο επομένως ερώτημα που ανακύπτει για το ίδιο το μέλλον του ανθρώπινου γένους είναι αυτό στο οποίο βέβαια οι «συστημικές αναλύσεις» των επίσημων ΜΜΕ δεν μπορούν ν’ απαντήσουν. Και αυτό γιατί περιορίζονται, σαν τους νεκροθάφτες, να μετρούν νεκρούς και το πολύ ν’ αναφέρουν και κάποιες μελέτες τεχνοκρατών για τα τεχνικά αίτια της κρίσης και τις προβλέψεις, αλλά ποτέ για τα συστημικά αίτια της κρίσης, δηλαδή: γιατί προέκυψε η κρίση στην ιστορική αυτή συγκυρία; Ήταν τυχαίο γεγονός ή μήπως ήταν μια κρίση που περίμενε να ξεσπάσει, εάν βέβαια ξεπεράσουμε τις ανόητες συνωμοσιολογικές θεωρίες κάθε είδους που βρίθουν στις μέρες μας.
Ανεξάρτητα επομένως από τις επιμέρους αιτίες της εμφάνισης του κορωναϊού, το κρίσιμο ερώτημα για εμάς δεν είναι οι αιτίες του, ακόμη και αν παράχθηκε σε κάποιο εργαστήριο (πράγμα όχι και τόσο περίεργο!), αλλά το πώς εξηγείται η μαζική εξάπλωσή του, γεγονός που αναφέρεται στη συστημική διάστασή του. Το γιατί δηλαδή η παγκόσμια αυτή πανδημία πήρε έκταση που καμία άλλη πανδημία στην ανθρώπινη Ιστορία δεν είχε πάρει, παρά την τεράστια μυθολογία που αναπτύσσεται συστηματικά και αναπαράγεται από πτωχούς τω πνεύματι ότι π.χ. και η εποχική γρίπη περίπου ίδιες συνέπειες έχει! Και αυτό, διότι βέβαια εάν τα αίτια της μαζικής εξάπλωσής του είναι συστημικά, όπως θα προσπαθήσουμε να δείξουμε, τότε είναι θέμα χρόνου να εμφανιστεί ο επόμενος ιός, ακόμη και αν ξεπεράσουμε τον σημερινό, με πολύ βαριές συνέπειες.
Οι βασικοί θεσμοί αυτού του νέου παγκοσμιοποιημένου συστήματος, όπως ο ΠΟΕ (Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου), η ΕΕ, η αμερικανική ΝAFTA και άλλοι διηπειρωτικοί θεσμοί και συμφωνίες για την απρόσκοπτη λειτουργία των «απελευθερωμένων αγορών» και μερικών δεκάδων Πολυεθνικών που τις ελέγχουν, μετέφεραν σε χρόνο ρεκόρ το κέντρο της πανδημίας από τη μακρινή Κίνα σε όλη τη Δυτική Ευρώπη και κατόπιν στις ΗΠΑ, προκαλώντας μια πρωτοφανή διασπορά τόσο χρονικά όσο και χωροταξικά, δηλ. γεωγραφικά, ακριβώς δηλαδή σε εκείνες τις αναπτυγμένες χώρες που αποτελούν τα κέντρα της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας και είναι περισσότερο ενσωματωμένες στη Νέα Διεθνή Τάξη της. Έτσι ένας ιός που κανονικά θα έπρεπε να αφορά μόνο μια επαρχία της Κίνας και ούτε καν ολόκληρη την Κίνα, μετατράπηκε ταχύτατα σε παγκόσμια πανδημία.[i] Είναι, δηλαδή, το επιβεβλημένο από τις Πολυεθνικές άνοιγμα και απελευθέρωση των αγορών για ανθρώπους και εμπορεύματα (αυτό που συνοπτικά ονομάζουμε «Παγκοσμιοποίηση») που αποτελεί το κύριο συστημικό αίτιο της κρίσης, το οποίο σε συνδυασμό με την τεράστια αύξηση της ουσιαστικά ανεξέλεγκτης κίνησης επιβατών και εμπορευμάτων οδήγησε στη σημερινή κρίση και θα οδηγήσει αναπόφευκτα και σε πολλές κρίσεις στο μέλλον.
Από την άλλη μεριά, κατά ένα όχι περίεργο τρόπο, οι περιφερειακές χώρες όπως η Ελλάδα και οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης ή του Τρίτου κόσμου, δεν πλήγηκαν πολύ, όντας χώρες με μικρότερη συγκέντρωση στην οικονομία και στο βαθμό διεθνοποίησής τους (το οποίο μπορεί να εξηγηθεί και από τον μικρότερο αριθμό διεθνών αεροπορικών συνδέσεων που έχουν αυτές οι χώρες), πέρα από το ζήτημα της μεγαλύτερης αραιοκατοίκησης των ανθρώπων, γενικά στις χώρες αυτές.
Φυσικά, η άθλια «Αριστερά» που είναι πλήρως ενσωματωμένη στη ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και αγωνίστηκε με νύχια και με δόντια κατά του Brexit, εκπροσωπούμενη επάξια από τη δήθεν προοδευτική εφημερίδα Guardian, δεν δίστασε να υποστηρίξει ότι «η Ελλάδα ανακτά το κύρος της και δεν είναι πλέον το «μαύρο πρόβατο»» μετά από τις καλές επιδόσεις της στην καταπολέμηση του κορωνοϊού. Η αιτία, κατά τη γκεμπέλικη εφημερίδα της «προοδευτικής Αριστεράς», δεν είναι βέβαια ο χαμηλός βαθμός παγκοσμιοποίησης της οικονομίας που αναφέραμε παραπάνω αλλά απλά οι συνετές πολιτικές του Μητσοτάκη στη καταπολέμηση του ιού!
Ομολογημένα, ο Γκέμπελς θα έβγαζε το καπέλο του στους «αριστέρους» αυτούς γκεμπελίσκους…
Ακόμα, βασικής σημασίας ζήτημα τόσο στη διασπορά του ιού όσο και στις εκατόμβες των θυμάτων, είναι τα απογυμνωμένα, αν όχι διαλυμένα, εθνικά συστήματα υγείας σε όλες τις χώρες λόγω της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, η οποία επέβαλλε ως γνωστόν δραστική υποβάθμιση της χρηματοδότησής τους και την εισαγωγή ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων στη λειτουργία τους, ακόμα και στο κορυφαίο εθνικό σύστημα υγείας της Βρετανίας. Από την άλλη μεριά, συστήματα υγείας που ιστορικά θεμελιώθηκαν πάνω στην ευρεία πρωτοβάθμια Υγεία, διάχυτη σε όλον τον λαό, λόγω του σοσιαλιστικού συστήματός τους στο παρελθόν, όπως η Ρωσία και η Κούβα (σήμερα ακόμα), συνολικά μπόρεσαν να ανταποκριθούν καλύτερα, στηριζόμενες στη συλλογική προσπάθεια των πολιτών και όχι στον ατομικισμό της «αγοράς», στήνοντας νοσοκομεία σε χρόνο ρεκόρ, παράγοντας υγειονομικό υλικό κ.λπ., αλλά και βοηθώντας τις δυτικές χώρες, κυρίως την Ιταλία και τις ΗΠΑ με πολύ σημαντική βοήθεια, παρ’ όλη την εχθρότητα της Υπερεθνικής Ελίτ προς τις χώρες αυτές.
Τα παραπάνω δείχνουν τη θεμελιακή σημασία της οικονομικής αυτοδυναμίας κάθε χώρας–λαού στο να ανταπεξέλθει σε δύσκολες συνθήκες, έχοντας τη δική του εθνική παραγωγή σε τρόφιμα, τεχνολογία, μηχανήματα, εργαλεία, υλικά κ.λπ., αλλά και διατηρώντας το δημόσιο χαρακτήρα των βασικών τομέων της οικονομίας, έτσι που να μην εξαρτάται για βασικά αγαθά από τις «αγορές» και τις πολυεθνικές, οι οποίες προηγουμένως είχαν καταστρέψει την όποια αυτοδυναμία είχε πριν. Αυτό, προϋποτιθέμενου βέβαια ότι κάθε λαός θα ελέγχει τα σύνορά του τόσο όσον αφορά την είσοδο προϊόντων όσο και ανθρώπων.
Επομένως, μέσα σε αυτές τις συνθήκες, το βασικό μέτρο σε κάθε περίπτωση παρέμενε η καραντίνα των πληθυσμών εφόσον καμιά κυβέρνηση δεν μπορούσε να ρισκάρει την κατάρρευση των νοσοκομείων που δεν θα άντεχαν την ταυτόχρονη διαχείριση πολλαπλών κρουσμάτων (όπως συνέβη δραματικά κυρίως στην Ιταλία αλλά και τη Γαλλία, Ισπανία, ακόμη και τις ΗΠΑ, την πιο αναπτυγμένη καπιταλιστική χώρα). Τα ίδια μέτρα πάρθηκαν και στην Πατρίδα μας, όπου η Ευρωκατοχική κυβέρνηση της ΝΔ προχώρησε (και ορθώς) σε μέτρα πλήρους καραντίνας μπροστά σε μια ενδεχόμενη κατάρρευση του κατεστραμμένου ΕΣΥ από τις προηγούμενες Ευρωκατοχικές κυβερνήσεις.
Οι παγκόσμιες συνέπειες από την πρωτοφανή πανδημία θα είναι καταστροφικές όχι μόνο σε ανθρώπινες ζωές, αλλά και οικονομικές, και ήδη διαφαίνονται με την προβλεπόμενη μεγαλύτερη ύφεση στην ανθρώπινη Ιστορία, η οποία εκτιμάται ότι μπορεί να είναι μεγαλύτερη και από τη μεγαλύτερη καπιταλιστική κρίση στην Ιστορία, την Ύφεση του 1929. Οι πολιτικές συνέπειες μπορεί να είναι ακόμη μεγαλύτερες όταν γίνει φανερό ότι το τελικό αποτέλεσμα της κρίσης θα είναι η μεγαλύτερη συγκέντρωση οικονομικής και πολιτικής δύναμης που έχει συμβεί στην ανθρώπινη Ιστορία, σε μια χούφτα πολυεθνικές και αντίστοιχα πολιτικούς. Ακόμη και προοδευτικά καθεστώτα που μπορούσαν να στηρίζονται στην παράγωγη πετρελαίου, όπως η Βενεζουέλα και το Ιράν, είναι πολύ πιθανό σύντομα να καταρρεύσουν σαν συνέπεια του εξευτελισμού της τιμής του πετρελαίου, όταν η παγκόσμια παράγωγη πέφτει αλματωδώς λόγω της αναπτυσσόμενης μαζικής ανεργίας και υποαπασχόλησης.
Αυτό θα σημάνει ακόμα μεγαλύτερη καταστροφή, εξαθλίωση και εξάρτηση δισεκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη από ένα παγκοσμιοποιημένο σύστημα και μια εξουσία που θα ελέγχουν σε ολοένα και μεγαλύτερο βαθμό τις ζωές μας: οικονομικά, πολιτικά, τεχνολογικά και πολιτιστικά-διανοητικά. Ο ολοκληρωτισμός της Νέας Διεθνούς Τάξης της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης[ii] ανατέλλει, αφού θα έχουμε ακόμα μεγαλύτερη εξάρτηση και κατάρρευση των εθνών-κρατών και των οικονομιών τους από το παγκοσμιοποιημένο οικονομικό και πολιτικό σύστημα της Υπερεθνικής Ελίτ, με «δημοκρατικό μανδύα», καθώς τυπικά θα συνεχίζουν να υπάρχουν κυβερνήσεις, κοινοβούλια κ.λπ. Αυτό κάνει επιτακτικότερη από ποτέ την ανάγκη να συνειδητοποιήσουν έγκαιρα οι λαοί το είδος του συστήματος στο οποίο ζούμε και ότι το μόνο που παράγει είναι τεράστια δεινά –πρωτοφανή- για το σύνολο της ανθρωπότητας.
Όλα επομένως θα κριθούν από την Κοινωνική Πάλη που διεξάγεται αυτή τη στιγμή τόσο σε εθνικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι λαοί έχουν τη λύση στα χέρια τους: να παλέψουν για την Εθνική και Οικονομική κυριαρχία τους, (όπως έκανε την ιστορική αρχή ο Βρετανικός λαός με το σπουδαίο Brexit). Έτσι, οι λαοί μπορούν να προχωρήσουν στη κατάργηση των θεσμών της Παγκοσμιοποίησης (τις ανοικτές και ελεύθερες αγορές που επιβάλλουν την παντοδυναμία των πολυεθνικών), κάνοντας τη μετάβαση από τη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης στη δημιουργία μιας δημοκρατικής κοινότητας κυριάρχων εθνών-κρατών, όπου οι λαοί στο μέλλον θ’ αποφασίσουν εάν θέλουν ατομικό ή συλλογικό έλεγχο της οικονομίας και της κοινωνίας γενικότερα.
Με άλλα λόγια, το ιστορικό δίλημμα για την ανθρωπότητα τη στιγμή αυτή είναι ή να συνεχίσει την καταστροφική πορεία στην οποία μας οδήγησε η Νέα Διεθνής Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης ή η σημερινή παγκόσμια κρίση ν’ αποτελέσει αφορμή για να κτιστεί ένας νέος κόσμος, όχι βέβαια από την ευτελισμένη και πλήρως ενσωματωμένη στη ΝΔΤ «Αριστερά» τύπου ΣΥΡΙΖΑ, Podemos, Σάντερς και Τσόμσκι, που απλά επιδιώκουν μια βελτιωμένη εκδοχή της ΝΔΤ, με τα ψίχουλα που θα τους πετά η Υπερεθνική Ελίτ, ούτε φυσικά από τη δήθεν «αναρχική» αριστερά, που είναι επίσης πλήρως ενσωματωμένη στο σύστημα, συνήθως παίζοντας τον ρόλο του «μπαμπούλα» των αστών ή απλά αμπελοφιλοσοφώντας. Ο νέος κόσμος πρέπει και μπορεί να κτιστεί από τα κινήματα για την εθνική και κοινωνική κυριαρχία και απελευθέρωση που φουντώνουν σε όλο τον κόσμο σήμερα και είναι σίγουρο ότι θ’ ανδρωθούν μόλις γίνει γνωστό το τεράστιο έγκλημα της ΝΔΤ που, βασικά, με τον κορωνοϊό, κτυπά, όπως μπορεί να δειχθεί, κυρίως τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα, δηλ. τη μεγάλη πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού…
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια