Ένα κρεσέντο λαϊκισμού στην κρίσιμη φάση της επανόδου σε κάποια κανονικότητα
Γράφει ο Γιάννης Μεϊμάρογλου
Η μιζέρια, ως στάση ζωής, αποτέλεσε κακό σύμβουλο όσων εγκλωβίστηκαν σε αυτήν. Η γκρίνια και η απαισιοδοξία οδήγησαν σε αδιέξοδα και αποφάσεις που κάθε άλλο παρά ωφέλησαν εκείνους που τις πήραν. Παραδείγματα του πρόσφατου παρελθόντος μας δείχνουν ότι όταν η μιζέρια έγινε βασικό συστατικό διαμόρφωσης της πολιτικής και εργαλειοποιήθηκε για την εξυπηρέτηση κομματικών σκοπιμοτήτων τότε έγινε επικίνδυνη για όλους, ιδιαίτερα όταν το διακύβευμα ήταν η δημόσια υγεία.
Όταν συνειδητοποιήσαμε -έγκαιρα ευτυχώς- τους κινδύνους από την πανδημία του κορωνοϊού, δημιουργήθηκε η αισιόδοξη εντύπωση ότι, στο όνομα της υπεράσπισης της ανθρώπινης ζωής, διαμορφώθηκε ένα εθνικό συναινετικό μέτωπο. Η ανάληψη της ευθύνης από τους ειδικούς απομάκρυνε άλλωστε το ενδεχόμενο της πολιτικής εκμετάλλευσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο αρχηγός του συνέβαλαν στην εικόνα αυτή. Η σιωπηρή αναμονή για τα αποτελέσματα των επιστημονικών ανακοινώσεων από τους ειδικούς και των αποφάσεων της κυβέρνησης, ήταν προτιμότερη από την ανάληψη του ρίσκου -και του πολιτικού κόστους- της διαφοροποίησης σε ένα τόσο ευαίσθητο ζήτημα.
Από τη στιγμή όμως, που η εικόνα από την αποτελεσματική αντιμετώπιση της πανδημίας παγιώθηκε και τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων έδειξαν καθολική σχεδόν αποδοχή των κυβερνητικών χειρισμών, τα πράγματα άλλαξαν στην Κουμουνδούρου. Στην αρχή πιο δειλά, με κάποιες προειδοποιητικές βολές υπονόμευσης του καθηγητή Τσιόδρα -και όσων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ είχαν προλάβει να τον στηρίξουν- στη συνέχεια με μίζερη κριτική για «χειρότερες επιδόσεις της Ελλάδας σε σύγκριση με άλλες χώρες των Βαλκανίων», για «αντιφάσεις στις οδηγίες για τη χρήση της μάσκας» κλπ.
Ένας Τσίπρας από τα παλιά, δεν δίστασε, προκειμένου να στηρίξει τα επιχειρήματά του, να παρουσιάσει στη Βουλή μια έκθεση Ιταλών ειδικών για τους κινδύνους από το άνοιγμα των σχολείων στη χώρα τους και να εκφράσει την ανησυχία του για την αύξηση των κρουσμάτων στη Γερμανία, βασισμένος σε μια λαθεμένη, όπως δηλώθηκε επίσημα, ανακοίνωση της Μέρκελ. Αντί μιας γόνιμης κριτικής και εποικοδομητικών προτάσεων, ένα κρεσέντο λαϊκισμού στην κρίσιμη φάση της επανόδου σε κάποια κανονικότητα.
Κάποια ιστορικά στελέχη της Κεντροαριστεράς που βιάστηκαν να διασχίσουν τις γέφυρες της συμμαχίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, βλέπουν με δικαιολογημένη ανησυχία να απομακρύνεται η προοπτική της μετάβασης σε ένα υπεύθυνο μαζικό κόμμα του ευρύτερου προοδευτικού χώρου και προειδοποιούν ότι «δεν υπάρχουν συνθήκες για την επιστροφή στον ΣΥΡΙΖΑ της περιόδου ‘12-‘15». Κάνουν λάθος. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ξεκόλλησε ποτέ από την περίοδο εκείνη. Τα αναγκαία κυβερνητικά φτιασιδώματα για την εξασφάλιση της παραμονής του στην εξουσία δεν μετέβαλαν ποτέ το γονιδιακό του DNA.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια