Οι μετεγγραφές στην πολιτική ανήκουν στη σφαίρα εκείνων των πραγμάτων που δεν προαναγγέλλονται: έρχεται μία ωραία στιγμή, που βγαίνει μία ανακοίνωση από το κόμμα υποδοχής, γίνεται ο σχετικός ντόρος και η ζωή συνεχίζεται.
Γράφει ο Στέφανος Τζανάκης *
Όμως, τίποτε δεν συμβαίνει εν αιθρία. Πρέπει να έχουν προηγηθεί καβγάδες, διαφοροποιήσεις, δηλώσεις και αντιδηλώσεις. Να έχει καλλιεργηθεί το έδαφος, εν ολίγοις. Και το πράγμα να έλθει πιο απαλά…
Στην περίπτωση των στελεχών του Κινήματος Αλλαγής, τους οποίους ένα δημοσίευμα τους κρέμασε στα μανταλάκια της μεταγραφολογίας, κανένα έδαφος δεν είχε καλλιεργηθεί. Οι άνθρωποι έκαναν την αντιπολίτευσή τους κανονικά – και μετά έμαθαν ότι προετοιμάζονται να αλλάξουν κόμμα. Φάουλ…
Το περίεργο είναι ότι το δημοσίευμα ήλθε σε μία στιγμή που ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει ανάγκη από μετεγγραφές – τις έκανε αθόρυβα πριν από τις εκλογές και άλλωστε η κυριαρχία του στην πολιτική σκηνή πιστοποιείται από σειρά δημοσκοπήσεων. Αλλά ήλθε και σε μία στιγμή που φίλοι και αντίπαλοι αναγνωρίζουν ότι το Κίνημα Αλλαγής λειτούργησε υποδειγματικά -για κόμμα εκτός εξουσίας- στην πρώτη φάση της πανδημίας.
Πολλές από τις προτάσεις της Φώφης Γεννηματά έγιναν αποδεκτές από την κυβέρνηση -διότι πολύ απλά δεν γινόταν διαφορετικά-, ενώ πολλοί ήταν εκείνοι που διέκριναν τη διαφορά ανάμεσα στη στάση του ΚΙΝ.ΑΛ. και του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ξεκίνησε με το «βάζουμε πλάτη» και τις δηλώσεις Ξανθού για να καταλήξει στο «όχι σε όλα» και στην… αντίσταση στις πλατείες, με τα ποσοστά του σε κάθοδο με ασανσέρ.
Αυτό που τείνει να γυρίσει το παιχνίδι εις βάρος του ΚΙΝ.ΑΛ δεν είναι οι δήθεν μετεγγραφές, αλλά οι δηλώσεις συγκεκριμένων στελεχών του περί της ανάγκης διαλόγου με τον ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς, ο διάλογος δεν έβλαψε ποτέ κανέναν – αλλά εδώ δεν πρόκειται για διάλογο. Πρόκειται για πρόσκληση σε γεύμα από υποψήφιο πολιτικό δολοφόνο…
Δεν έχουν περάσει 180 ημέρες από τα προσκλητήρια Τσίπρα προς κάθε ενδιαφερόμενο από τον χώρο που κάλυπτε στο παρελθόν το ΠΑΣΟΚ – και το αποτέλεσμα ήταν να δηλώσουν το παρών άνθρωποι, των οποίων το πολιτικό στίγμα είχε χαθεί για αρκετά χρόνια. Σήμερα, οι άνθρωποι αυτοί ψάχνουν ακόμα -και δεν βρίσκουν- τον ρόλο τους μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν θα τον βρουν, διότι δεν υπάρχει – αυτό που έψαχνε ο Αλέξης Τσίπρας ήταν να δείξει «ρεύμα». Οχι για να αναδείξει στελέχη ή για να μάθει να κάνει διάλογο. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο σκορπιός του μύθου του Αισώπου: αν βρεθεί στην πλάτη του βάτραχου, δεν συζητά. Τσιμπάει…
* Ο Στέφανος Τζανάκης είναι διευθυντής έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου
** Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια