Το μίσος έχει αντισώματα
Γράφει ο Βαγγέλης Περρής
Πολλοί υποστηρίζουν ότι η επανάληψη της ίδιας ιστορίας καταλήγει σε φάρσα, αλλά ενίοτε ακόμα και οι φάρσες έχουν κακό τέλος...
Οι ημέρες της καραντίνας άλλαξαν πολλά. Μπορεί να μη λουστήκαμε από το φως της αγνότητας και να αναφωνήσαμε «I have seen a light», όπως ο Τζον Μπελούσι στο Blues Brothers, αλλά ο προγραμματισμός της καθημερινότητάς μας απέκτησε νέα στοιχεία. Δείχνει μελό αλλά συνέβη. Νοιαζόμασταν όχι μόνο για εμάς και τους δικούς μας, αλλά και για το απέναντι ανήμπορο ζευγάρι, τηλεφωνούσαμε σε μακρινούς συγγενείς και χαμένους φίλους, συγκινηθήκαμε από ένα πλάνο, ένα τραγούδι, έναν κόμπο στο λαιμό. Κοντολογίς, όπως έγραφαν οι κλασικές επιφυλλίδες, αντιληφθήκαμε ότι στην «κανονική» ζωή συχνά παρασυρόμαστε από ένα ποτάμι ρουτίνας που μας ξεμακρύνει από τα βασικά ανθρώπινα.
Αν ήμασταν ταινία, ο κόσμος που θα αντικρίζαμε τη Δευτέρα το πρωί καθώς ανοίγαμε την πόρτα, θα συνοδευόταν από μια αισιόδοξη μουσική. Ίσως πολλοί από τους κομπάρσους να νιώθουν έτσι, όμως κάποιοι από τους πρωταγωνιστές δεν ετοιμάζονται για μιούζικαλ αλλά για πόλεμο. Τα καλά αισθήματα δεν επισκέφθηκαν τα γραφεία τους, δεν λογαριάστηκαν με τις σκοτεινές πτυχές του παρελθόντος τους, δεν προσφέρθηκαν να επανατοποθετηθούν απέναντι στις υποχρεώσεις τους. Οι ημέρες που συντάραξαν τον κόσμο πέρασαν και αυτές ξώφαλτσα, δεν τους άφησαν σημάδια βελτίωσης σε κανένα επίπεδο, αντιθέτως αδημονούσαν για να επιστρέψουν στα παλιά για να συμπαρασύρουν στο βυθό και τους υπόλοιπους. Παλιά τους τέχνη κόσκινο.
Υπεύθυνοι τομεάρχες ενημέρωσαν τους πολίτες ότι στην Ελλάδα δεν προέκυψαν πολλά θύματα μάλλον κατά τύχη, ίσως γιατί «στην πραγματικότητα είμαστε χώρα της ανατολικής Ευρώπης», αλλά και τα λίγα αποτελούν προϊόν αναλγησίας διότι στις 27 Φεβρουαρίου ήρθε ένα αεροπλάνο από την Ιταλία. Έντυπα που έγραφαν ποταμούς άρθρων για το πόσο άχρηστη είναι η εκστρατεία ενημέρωσης για τον κορωνοϊό, το ρίξανε στο μοιρολόι γιατί οι «αναγνώστες μας κινδυνεύουν να πεθάνουν» μια που στις σελίδες τους δεν φιλοξενήθηκαν τα σχετικά σποτ. Κουμπουροφόροι λεβέντες βουλευτές απείλησαν πως όταν θα κάμει ξαστεριά οι οχτροί θα ψάχνουν πηγάδι για να κρυφτούν. Μυστικοσύμβουλοι με χαρακτηριστική γραφή παρακμιακής επιθεώρησης παρομοίασαν τους αντιπάλους τους με «ποντικομαμές που τους ξεφεύγουν αέρια έπαρσης». Στελέχη μετρούσαν πτώματα προσμένοντας την ώρα της «ισοφάρισης με τους νεκρούς στο Μάτι» για να πανηγυρίσουν. Διαμορφωτές της κοινής γνώμης έπεισαν τους αναγνώστες τους ότι οι καταγγελίες του Ρουβίκωνα αποκτούν αυταπόδεικτη αντικειμενικότητα. Κομματικά όργανα απείλησαν ότι αυτοί που χτύπησαν τα χέρια για τον Τσιόδρα, σε λίγο θα βλέπουν το κεφάλι τους να χτυπιέται. «Τη δεύτερη φορά αριστερά δεν θα παίξουμε όπως στην πρώτη. ΘΑ ΣΑΣ ΕΞΑΧΝΩΣΟΥΜΕ», έβγαλε το τελικό φιρμάνι υποψήφιος βουλευτής κάτω από ένα ειλικρινέστατο μαρξιστικό κείμενο.
Συμφωνεί μαζί του ένας επαγγελματικός στρατός που κατά την περίοδο του lockdown απλώς έπλεκε σκοινιά σε σχήμα κρεμάλας. «Θα λογαριαστούμε μετά» είναι το σύνθημα, «αν θα λογαριαστούμε λέει...» το παρασύνθημα και τα σχόλια που συνόδευσαν την επέτειο από τα 10 χρόνια των δολοφονιών στη Marfin δείχνουν ότι γίνονται όνειρα για νέους πυρπολισμούς, άλλωστε «δεν πέθανε κανείς από μία μολότοφ».
Πολλοί υποστηρίζουν ότι η επανάληψη της ίδιας ιστορίας καταλήγει σε φάρσα, αλλά ενίοτε ακόμα και οι φάρσες έχουν κακό τέλος. Ο πιο ασφαλής τρόπος για να κατέβει η δυσάρεστη παράσταση είναι να αφήσεις το θέατρο άδειο και τους θιασάρχες να μαλλιοτραβιούνται για το ποιος φταίει που το ταμείο έχει κεσάτια.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια