Η ζημιά έχει ήδη γίνει. Από εμάς, όμως, εξαρτάται εάν αυτή θα επεκταθεί ή όχι. Αντέχει η ελληνική οικονομία έναν δεύτερο γύρο περιοριστικών μέτρων; Την απάντηση καλύτερα να μην τη μάθουμε...
Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Από την έκβαση του πειράματος που αρχίζει την επόμενη Δευτέρα, 4 Μαΐου -διότι δεδομένης της απουσίας εμβολίου ή θεραπείας, προφανώς περί πειράματος πρόκειται- κρίνονται όλα.
Κρίνεται το ενδεχόμενο υποτροπής της πανδημίας και άρα του ημερήσιου καταλόγου κρουσμάτων και θυμάτων αλλά βεβαίως επανόδου και των περιοριστικών μέτρων και υπό αυτό το πρίσμα, κρίνεται ο χρόνος και η δυνατότητα της χώρας να επιστρέψει σε μία οικονομική -βλέπε, κοινωνική- κανονικότητα. Κρίνονται, δηλαδή, όλα.
Πέραν της όποιας «σοφίας» ή προνοητικότητας που ενδεχομένως θα εμπεριέχουν όσα θα ανακοινώσουν σήμερα το απόγευμα ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και το επιτελείο του, η επιτυχία ή μη του πειράματος έγκειται μεταξύ τύχης και κοινωνικής υπευθυνότητας.
Κατά ακριβώς τον ίδιο τρόπο που διαδραματίστηκε το έως τώρα -επιτυχημένο- στοίχημα της χώρας μας έναντι της νόσου Covid-19. Διότι είναι μαθηματικά βέβαιον ότι θα υπάρξουν, εκ μέρους μερίδας των πολιτών, επανειλημμένες παραβιάσεις των όποιων συστάσεων υπάρξουν, η έκταση των οποίων θα βαρύνει ή μη στην επανεμφάνιση της πανδημίας.
Εάν αποτελεί μέτρο, δε, η κατακόρυφη αύξηση των μετακινήσεων, η οποία ήδη παρατηρήθηκε στους δρόμους των μεγάλων πόλεων μετά την είδηση περί του πρωθυπουργικού διαγγέλματος σήμερα στις 6 το απόγευμα, με αντικείμενο την αποκλιμάκωση των περιοριστικών μέτρων, ένα τμήμα αυτού του στοιχήματος μπορεί να έχει ήδη χαθεί, στις πλατείες και στα παραλιακά μέτωπα.
Υπό το φως όλων αυτών, είναι απολύτως κατανοητοί οι λόγοι για τους οποίους ακόμη δεν έχουν δοθεί συγκεκριμένες ημερομηνίες για την επαναλειτουργία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, όλων των βαθμίδων, μολονότι τούτη έχει αποφασισθεί, τουλάχιστον, κατ’ αρχήν.
Όπως επίσης είναι σαφές γιατί θα υπάρξει σταδιακότητα στην υλοποίηση αυτής της αποκλιμάκωσης των περιορισμών και επιστροφής σε λειτουργία των κλάδων της οικονομίας.
Η διασφάλιση, φερειπείν, της λειτουργίας του τουριστικού κλάδου, ενδεχομένως του πλέον βαρύνοντος στη διαμόρφωση του ελληνικού ΑΕΠ, σε συνθήκες απόλυτης υγειονομικής προστασίας είναι δυνατή; Προφανώς όχι.
Μπορεί να διασφαλιστεί η απουσία συγχρωτισμού ή ακόμη και συνωστισμού -έστω πρόσκαιρου- σε λιμάνια, αεροδρόμια, σταθμούς τρένων και λεωφορείων ή ακόμη και σε ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις; Προφανώς όχι.
Μπορεί, αντιστοίχως, να ισχυρισθεί κανείς το ίδιο για τους λοιπούς κλάδους της οικονομίας ή βεβαίως και για τις διάφορες εκπαιδευτικές κλίμακες, υπό το φως του ατελέσφορου που θα συνιστούσε ενδεχόμενη προσπάθεια επιβολής συμπεριφορών αποστασιοποίησης και ορθών όρων υγιεινής.
Είναι δυνατόν, ωστόσο, να υπάρξει για ακόμη μία φορά αυτό που συζητούσαμε στην αρχή της πανδημίας που μας έπληξε. Η προσωπική ευθύνη.
Δίχως απολύτως καμία αμφιβολία θα υπάρξουν παραβάτες, ανεύθυνοι και εγκληματικοί. Είναι βέβαιον και μπορεί ευχερώς να προεξοφληθεί. Το στοίχημα, όμως, θα κριθεί -αναγκαστικά- από όλους τους υπολοίπους. Είναι ένα στοίχημα, δε, η έκβαση του οποίου αφορά τους πάντες.
Υπό αυτό το πρίσμα, ο χρόνος που μεσολαβεί από σήμερα έως την επόμενη Δευτέρα και βεβαίως η Πρωτομαγιά, θα δώσουν μία γεύση του τρόπου με τον οποίο η -υπό καθεστώς περιοριστικών μέτρων άνω του ενός μηνός- ελληνική κοινωνία θα δεχθεί την αποκλιμάκωση αυτών των μέτρων.
Συνεπακόλουθα, από αυτήν εξαρτάται τόσο το «άνοιγμα» όσο και η περαιτέρω πορεία της οικονομίας της χώρας μας, τις επιπτώσεις της οποίας η ίδια θα δεχθεί.
Η ζημιά έχει ήδη γίνει. Σε μεγάλο βαθμό, όμως, είναι στο χέρι μας εάν θα διευρυνθεί.
Ν. Γ. Δρόσος
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια