“Έχω πάθει μια απαισιοδοξία”

Του Χρήστου Ελευθεριάδη *
Την δεκαετία του ’80 υπήρχαν 9 Ελληνικές βιομηχανίες (πείτε τις και βιοτεχνίες) που κατασκεύαζαν αγροτικά οχήματα, λόγω του ότι είχαν ως πλεονέκτημα μειωμένο φόρο, γεγονός που τους επέτρεπε να λειτουργούν και να παράγουν με κάποιο κέρδος. Επιβατικά μόνο ο Θεοχαράκης συναρμολογούσε στο Βόλο. Τα αγροτικά αυτά, μέχρι και τετρακίνητα, κυκλοφορούν ακόμη σε κάποιες χώρες κατά Μέση Ανατολή. Μια μέρα του 85 ή 86, ο μεγάλος Ανδρέας Παπανδρέου αποφασίζει και εξισώνει το φόρο των αγροτικών με το φόρο των επιβατικών. Μέσα σε ένα χρόνο έκλεισαν όλες οι Ελληνικές βιομηχανίες αγροτικών. Δεν ξέρω πως το αξιολογείτε, για μένα όμως είναι κάτι ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ!
Λίγα χρόνια αργότερα, έκλεισε και ο Θεοχαράκης τη μονάδα του Βόλου. Την ίδια εποχή απαξιώθηκαν εντελώς και είτε υπολειτουργούν είτε έκλεισαν οι ελληνικές βιομηχανίες που θα μπορούσαν και θα έπρεπε να παράγουν καινοτόμα αποτρεπτική ισχύ.
Ξέρουμε ότι υπήρχαν πιέσεις από εισαγωγείς προς το πολιτικό σύστημα της χώρας, να στριμωχτεί η εγχώρια παραγωγή, αλλά αυτό δεν είναι συγχωροχάρτι. Το θλιβερό είναι που αυτό το πολιτικό σύστημα επέλεξε να ευνουχίσει βιομηχανικά τη χώρα (δεν ξέρω με τι ανταλλάγματα).
Έκτοτε, δεν ξέρω κανέναν που να έπραξε κάτι σοβαρό για να αποκτήσει η Ελλάδα την απολύτως (και εθνικά!) απαραίτητη καινοτόμο βιομηχανική έρευνα και παραγωγή. Κομματοκρατία και ακραίος μαξιμαλιστικός συνδικαλισμός σε βιομηχανίες κλειδιά (Αεροπορική, Ναυπηγική, Αμυντική) επικράτησαν και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε…
Γίναμε μια αδύναμη χώρα, γεγονός που ανοίγει και την όρεξη σε έναν αδηφάγο γείτονα. Δεν μπορούμε καν να ασκήσουμε σοβαρή και αξιόπιστη πολιτική φιλίας (που θα ήταν η προτίμηση κάθε λογικού ανθρώπου). Η κερδισμένη όντως υβριδική ιστορία του Έβρου δεν είναι επαρκής εγγύηση για το μέλλον. Τα δύσκολα είναι ακόμη μπροστά μας.
Τα πρόσφατα σκοιλ ελικικού με οδηγούν στο συμπέρασμα ότι δεν άλλαξαν και πολλά… 80 εκατομμύρια στα ΚΕΚ για αυτό το απόλυτο αίσχος. Με τόσα λεφτά (ναι, με τόσα μόνον!) θα μπορούσαμε να αναστήσουμε αυτά που καταστρέψαμε. Έστω, να ξεκινήσουμε και να ολοκληρώσουμε μια καλή αρχή!
Θα μπορούσαν τουλάχιστον να ζητήσουν από τα δημόσια πανεπιστήμια να ετοιμάσουν σοβαρά προγράμματα επιμορφώσεως. Τι να πω…
Προτίμησαν να τα δώσουν στα ΚΕΚ που κοροϊδεύουν την κοινωνία…

Έχω πάθει μια απαισιοδοξία…

* Ο Χρήστος Ελευθεριάδης είναι καθηγητής ΑΠΘ. Το κείμενο είναι απο τη σελίδα του στο fb

** Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.