Η επόμενη μέρα είναι εδώ - Η μεγάλη εικόνα πίσω από τις "περίεργες" συγκρούσεις των ημερών

Είναι φανερό ότι η επόμενη μέρα έχει ήδη ξεκινήσει. Αρκετοί συμπολίτες μας παρασύρθηκαν και εν τέλει παγιδεύτηκαν σε μια αδιέξοδη και ανούσια συζήτηση αναφορικά με την αναγκαιότητα των περιοριστικών μέτρων, αρνούμενοι να συνειδητοποιήσουν, ότι αυτό ουδέποτε υπήρξε στοίχημα ή πρωταρχικό διαχειριστικό εργαλείο, για τους μηχανισμούς εξουσίας και για τα κέντρα λήψης των αποφάσεων…

Του Κ. Κυριακόπουλου
Αντιθέτως, η σκοπούμενη συντήρηση μιας τέτοιας συζήτησης, υπήρξε στην πράξη και ένας πρώτης τάξεως αντιπερισπασμός ενός συστήματος εξουσιών, που παρά τις αντιθέσεις του δείχνει να έχει επίγνωση των προκλήσεων αλλά και αποφασιστικότητα να τις διαχειριστεί σε πολύ συγκεκριμένη κατεύθυνση.

Η πανδημία απλώς επιτάχυνε εξελίξεις.
Τα αδιέξοδα του συστήματος ήταν υπαρκτά… Προϋπήρχαν στο σύνολό τους… Και προφανώς δεν είναι, ΟΥΤΕ μόνο, αλλά ΟΥΤΕ κυρίως οικονομικά.

Σχετίζονται με τους στρεβλούς θεσμούς πάνω στους οποίους δομήθηκε ή όποια «εθνική» οικονομική και διαχειριστική Αρχιτεκτονική του…
Επεκτείνονται στις πολυεθνικές δομές μέσα από τις οποίες επιχειρήθηκε η γεωστρατηγική ενδυνάμωση των επιμέρους συντελεστών του…
Επιταχύνουν και επικαιροποιούν ποιοτικά, τις υποβόσκουσες στρατηγικού χαρακτήρα συγκρούσεις, μέσα από τις οποίες θα καθοριστεί εν πολλοίς η φυσιογνωμία και οι νέοι γεωστρατηγικοί προσεταιρισμοί που θα αποτυπώσουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του σύγχρονου κόσμου.

Αρκετοί συμπολίτες μας, αλλά και αυθαιρετούντες «αναλυτές», βιάστηκαν να προεξοφλήσουν το τέλος. Επιπόλαια και αβασάνιστη προσέγγιση. Δεν υπάρχει τέλος στην γεωπολιτική διεργασία. Αυτό που υπάρχει είναι μια δυναμικά εξελικτική αλληλουχία μεταλλάξεων, που...είναι συνισταμένη πολλών πραγμάτων. Πρωταρχικά είναι συνισταμένη μιας παραδοσιακής όσο και διαρκούς σύγκρουσης που ορίζεται από:

Τις στρατηγικές επιδιώξεις του σύμπλοκου των ισχυρών από την μια…
Τους φιλόδοξους σχεδιασμούς των δυνάμεων περιφερειακής ισχύος από την άλλη. Και…
Την διαχείριση στρατηγικών επιβίωσης που επιλέγουν αναγκαστικά οι μικρότεροι παίκτες της γεωπολιτικής σκακιέρας, στην παρασιτικά οργανωμένη ιστορική τους διαδρομή, στην οποία πορεύονται, άλλοτε ξεπουλώντας ασημικά, και άλλοτε ακόμη και αυτήν ταύτη την εθνική τους αξιοπρέπεια και υπόσταση.

Τα συσσωρευμένα αδιέξοδα επομένως, υπήρξαν μεταξύ άλλων προϊόν και της ανισομέρειας που δείχνει να εξαντλεί την «ανοχή» που επέδειξαν οι πρωταγωνιστές της στα στάνταρντς δεκαετιών, και αναζητεί καινούρια σημεία στρατηγικής ισορροπίας.

Η ανασφάλεια που κορυφώνεται την περίοδο της πανδημίας, τρομάζει - και σωστά - τις κοινωνίες, μπροστά στις αχαρτογράφητες εξελίξεις που προδιαγράφονται. Αξίζει όμως να προσέξουμε καλύτερα όλα όσα διαδραματίζονται από τις κλιμακούμενες αντιπαραθέσεις στα κέντρα ισχύος, ώστε να αντιληφθούμε καλύτερα που οδηγούνται οι εξελίξεις.

Η Ε.Ε για παράδειγμα, έδειξε να προσεγγίζει εμφανώς θορυβημένη τα προφανή αδιέξοδα στην οικονομική της ανάταξη στην μετά κορωνοϊόν εποχή, αλλά ούτε η ανησυχία είναι ισομερώς κατανεμημένη, ούτε βεβαίως και οι ιδιαίτερες επιδιώξεις της κάθε χώρας ξεχωριστά είναι ομοειδείς.

Οι χώρες του Νότου, προσπάθησαν άτολμα και φοβικά, να διαχειριστούν μια συμβατική στρατηγική επιβίωσης, προτείνοντας την έκδοση του κορωνο-ομολόγου, χωρίς στην ουσία να διαθέτουν το πολιτικό καύσιμο – δηλαδή την αποφασιστικότητα – να στηρίξουν σθεναρά και με αξιοπρέπεια, την θέλησή τους να παραμείνουν βιώσιμες μέσα σε αυτό το υποτιθέμενα «συνεργατικό» περιβάλλον.

Η Γερμανία, ως ισχυρή δύναμη του Βορρά που ποδηγετεί τις ευρωπαϊκές εξελίξεις και ταυτόχρονα επιδιώκει να λειτουργήσει με ολοκληρωμένη στρατηγική ως ισχυρή περιφερειακή δύναμη, επιμένει στον δρόμο της απροσχημάτιστης υποτέλειας των πάντων, με λαγό την Ολλανδία, στις εμμονικές της επιλογές.

Η Γαλλία προς το παρόν επιλέγει να θυμίζει πως είναι παρούσα με σχέδιο και ευρύτερες επιδιώξεις, αποφασισμένη να χρησιμοποιήσει την ευρωπαϊκή διάταξη ισχύος για να προωθήσει τις φιλόδοξες ιμπεριαλιστικές ονειρώξεις της. Στο πλαίσιο λοιπόν αυτού του σχεδιασμού και στο έντονα συγκρουσιακό περιβάλλον που διαμορφώνεται, επιδιώκει να ροκανίσει την Γερμανική ισχύ, ΚΑΙ χτίζοντας – μεταξύ άλλων – λυκοκολεγιές με την ομήγυρη των συμμάχων που μπορεί να επηρεάζει.

Η Ισπανία και κυρίως η Ιταλία, βιώνουν μια κατάσταση απόγνωσης, συνειδητοποιώντας πως βρίσκονται λίγο πριν την καθολική θυματοποίηση και την παράδοσή τους σε έναν ιδιότυπο κανιβαλισμό που σε ένα περιβάλλον ανεξέλεγκτης χρεοκρατίας και ακριβοπληρωμένης αλλά αμφιλεγόμενης ανάταξης, θα καταπιεί το σύνολο της παραγωγικής τους υποδομής τροποποιώντας εκ θεμελίων την γεωπολιτική τους φυσιογνωμία.

Μεσούσης αυτής της καθ όλα αποκαλυπτικής δήθεν συνεργατικής φαρσοκωμωδίας, εμφανίστηκε ως από μηχανής Θεός ο εκπρόσωπος του ΟΟΣΑ ο κ. Γκουρία με την επιθετική ιδεολογικοπολιτική του παρέμβαση, για να θυμίσει στους ισχυρούς της παρέας πως αξίζει τον κόπο να είναι περισσότερο …large στις παροχές που χρυσώνουν το χάπι της υποτέλειας, προτείνοντάς τους να συνηγορήσουν στην έκδοση κορωνο-ομολόγου, δεσμεύοντας έτσι τους αφελείς εταίρους τους αενάως, με αμετάκλητους πολιτικούς όρους, ώστε να υπηρετηθεί καλύτερα η νεοαποικιοκρατική πολιτική και να μην κατακερματιστεί η ευρωπαϊκή διάταξη ισχύος, εν όψει εξελίξεων.

Όσοι λοιπόν βιάστηκαν να χειροκροτήσουν τον δοτό "επαναστάτη" Κόντε που δήθεν θα έβαζε μπουρλότο στα θεμέλια της ΕΕ, πρέπει να πήραν ήδη την κρυάδα για όλα όσα προειδοποιήσαμε από την αρχή αυτής της πυροτεχνηματικής πρωτοβουλίας των «απείθαρχων» του Νότου.

Ομοίως και εκείνοι που έσπευσαν να πανηγυρίσουν για την υποστολή της σημαίας της ΕΕ από τα κυβερνητικά κτίρια της Ιταλίας. Το παιχνίδι της εκτόνωσης με φουσκωτά ανθρωπάκια στο ρόλο της βαλβίδας, το γνωρίζει καλά το σύστημα, και είναι πάντα αποτελεσματικό στα κοινωνικά στρώματα που διαθέτουν ελάχιστες πολιτικές εμπειρίες...

Επίσης είναι καιρός να αρχίσουν να κρατάνε μικρό καλάθι, ή και καθόλου καλάθι, όσοι ονειρεύονται πως η διάλυση της ΕΕ είναι προ των πυλών και περιμένει ένα σφύριγμα για να ξεκινήσει η αποδόμηση.

Η ΕΕ είναι ένα σύστημα πολιτικής ενοποίησης που απέτυχε παταγωδώς να ικανοποιήσει τις προσδοκίες των πολιτών, δημιούργησε όμως μια δομή εξάρτησης οικονομικά επικερδή για την ατμομηχανή που χειραγωγεί τους βηματισμούς της (Γερμανία), και ταυτόχρονα ένα ισχυρό γεωπολιτικό μέγεθος που υπό προϋποθέσεις και στο πλαίσιο ενός συγκεκριμένου σχεδιασμού, μπορεί να αναγορευτεί σε παράγοντα με ρόλο και λόγο στις διεθνείς εξελίξεις (Γαλλία).

Από την άλλη μεριά… ΗΠΑ και Βρετανία, βιάστηκαν να επιβεβαιώσουν πως το πρώτιστο για το οποίο ενδιαφέρονται, είναι να αξιοποιήσουν επιθετικά ένα συγκυριακό συγκριτικό μειονέκτημα των αντιπάλων, για να «πάρουν κεφάλι» στην κούρσα του οικονομικού – εμπορικού πολέμου, έχοντας τα μάτια στραμμένα στην Κίνα, στους Ευρωπαίους ανταγωνιστές και στις διαφαινόμενες γεωστρατηγικές ευκαιρίες τόσο στην Μέση Ανατολή όσο και στην αφρικανική Ήπειρο. Το τίμημα υπήρξε απρόβλεπτο και με ιδιαίτερα σημαντικό κόστος. Οι επιθετικές διαθέσεις της πανδημίας, δεν υπέκυψαν στους δικούς τους επιθετικούς σχεδιασμούς.

Έτσι, έμειναν προς το παρόν τα «ορφανά» θυμιατά των ΗΠΑ με το στραπατσαρισμένο γόητρο, να συντηρούν όπως – όπως την αντικινεζική ρητορική, συντηρώντας ζεστή την θερμοκοιτίδα των εξελίξεων.

Με την δική μας εγγύς γεωπολιτική γειτονιά, να παραμένει ενεργό σταυροδρόμι και θέατρο εξελίξεων, δεν είναι διόλου τυχαία η συντήρηση της έντασης από τον περιφερειακό προβοκάτορα, που είναι φανερό πλέον ότι χρησιμοποιείται ως καταλύτης πολλαπλής περιφερειακής ανάφλεξης, για να απασφαλίσει εξελίξεις την επόμενη μέρα.

Είναι λοιπόν φανερό πως όλες αυτές οι προσεγγίσεις που παρέλασαν τις τελευταίες ημέρες, συντηρώντας μια κίβδηλη και αδιέξοδη αντιπαράθεση με επίκεντρο τα περιοριστικά μέτρα, προέρχονται κυρίως από πολιτικά μη έμπειρους συμπολίτες μας που άθελά τους στην πλειοψηφία τους, χρησιμοποιήθηκαν για να συντηρείται ένα κλίμα ελεγχόμενου κοινωνικού διχασμού.

Από την άλλη… Οι ανησυχίες πολλών συμπολιτών μας που επικεντρώθηκαν στο ζήτημα των οικονομικών συνεπειών από την εφαρμογή των μέτρων, προφανώς και είναι βάσιμες και απολύτως δικαιολογημένες.

Υπήρξαν όμως εξόχως ελληνοκεντρικές με την έννοια ότι δεν κατάφεραν να δουν την μεγάλη εικόνα, και βρίσκονται σε τραγική αναντιστοιχία με τα πραγματικά διακυβεύματα που βρίσκονται σε εξέλιξη σε ολόκληρο τον πλανήτη, και τα οποία θα συμπαρασύρουν με τρόπο βίαιο την χώρα στην καταστροφική τους περιδίνηση την επόμενη περίοδο.

Σε συνθήκες πανδημίας, ακόμη και με ΜΗ μέτρα, το επιχειρηματικό περιβάλλον θα ήταν καταστροφικό για την πλειονότητα των επαγγελματιών και των εργαζομένων. Ποια ταβέρνα θα υποδεχόταν πελάτες… Πως θα έβγαιναν οι μισθοί των υπαλλήλων… Ποιο εμπορικό κατάστημα θα έσφυζε από εμπορική κίνηση… Ποιος και σε ποιο κομμωτήριο θα πήγαινε να στρογγυλοκαθήσει… κοκ

Το μοναδικό που θα συνέβαινε θα ήταν οι μετακινήσεις ανθρώπων χωρίς σκοπό και ουσιαστικό αντικείμενο, να επιδείνωναν το πρόβλημα και να προσέθεταν μία ακόμη μακάβρια παράμετρο στην δύσκολη εξίσωση. Την παράμετρο των θανάτων.

Είναι πραγματικά δύσκολο να κατανοήσει κανείς πως αντιλαμβάνονται οι οπαδοί του στάτους των «ΜΗ ΜΕΤΡΩΝ» την οικονομική κίνηση την οποία τα μέτρα ανέκοψαν ενώ χωρίς αυτά υποτίθεται ότι θα μεγαλουργούσε.

Και μπορεί βέβαια οι αυθεντικά ανησυχούντες συμπολίτες μας να θεωρούν εντελώς λαθεμένα, πως οι πραγματικές προκλήσεις εξαντλούνται στον περίγυρο και στα δεδομένα της δικής τους γειτονιάς, αλλά τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά, και οι πολίτες δεν θα πρέπει να υποδεχτούν πολιτικά ανέτοιμοι τις εξελίξεις που έχουν δρομολογηθεί.

Το πραγματικό εφόδιο, θα είναι μονάχα η πολιτική προετοιμασία όλων μας για πρωτόγνωρες πολιτικές συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις. Δεν μπορεί να είναι και ΔΕΝ θα είναι ΟΥΤΕ η συνωμοσιολογία… ΟΥΤΕ οι μεταφυσικές ανοησίες που κυκλοφορούν… ΟΥΤΕ οι χάρτινες καρικατούρες που πουλάνε επανάσταση χωρίς αιτία στους ευκολόπιστους, και το μοναδικό που καταφέρνουν είναι να ρίχνουν νερό στο μύλο του διχασμού.

Πηγή "ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.