Σχεδόν σε όλες τις μετρήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας τον τελευταίο μήνα, φαίνεται πως η συντριπτική πλειονότητα του κόσμου στηρίζει τις αποφάσεις της κυβέρνησης στα μέτρα προστασίας του κοινωνικού συνόλου από την επιδημία.
Δημοσιεύματα στα μεγαλύτερα ειδησεογραφικά μέσα του κόσμου, απονέμουν εύσημα στην ελληνική κυβέρνηση για τον τρόπο με τον οποίο έγκαιρα αντιμετώπισε την υγειονομική κρίση και δεν μετρούμε κρούσματα και νεκρούς ανάλογα με άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Αναμφίβολα, μέχρι στιγμής, είμαστε ένα από τα παγκόσμια καλά παραδείγματα σωστής λειτουργίας του κράτους και μακάρι να τα καταφέρουμε μέχρι τέλους.
Υπάρχει όμως το μετά. Κι αυτό το μετά, στο πεδίο της οικονομίας δεν μοιάζει να είναι τόσο ελπιδοφόρο, όσο ο πόλεμος με τον κορωνοϊό.
Το είπε ευθαρσώς και ο πρωθυπουργός όταν έκανε λόγο για μια παρεπόμενη βαθιά ύφεση, προετοιμάζοντας την κοινή γνώμη πως η λήξη του υγειονομικού συναγερμού δεν θα σημάνει αυτόματα και την επιστροφή στις ζωές μας όπως ήταν μέχρι τον περασμένο Φλεβάρη.
Ήδη, διεθνείς οργανισμοί όπως το ΔΝΤ, κάνουν λόγο για τη μεγαλύτερη ύφεση (10%) ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ αντί για ανάπτυξη 2,9% και έλλειμμα στον προϋπολογισμό του 2020, 6,5% αντί για πλεόνασμα 3,5%. Κι αυτά δεν είναι οριστικά νούμερα αλλά μόνο με τα μέχρι τούδε δεδομένα.
Οι αριθμοί αυτοί όμως, δεν είναι απλοί αριθμοί γιατί πίσω τους κρύβονται νέα μεγάλα δράματα στην Ελληνική κοινωνία και δεν ξέρω κατά πόσο είμαστε προετοιμασμένοι αλλά και διατεθειμένοι να ξαναβιώσουμε.
Γιατί δεν είναι μια καραντίνα 1-2 μηνών που την υπομένουμε και μετά επανερχόμαστε. Οι οιωνοί είναι πολύ άσχημοι και δεν ξέρω αν θα μπορεί κάποιος Σπύρος Παπαδόπουλος να μας πείσει να υπομείνουμε και τα νέα βάσανα.
Όταν η ανεργία θα εξακοντιστεί και πάλι στο 23% και πάνω, όταν τα λουκέτα στις επιχειρήσεις θα θυμίζουν τα πρώτα χρόνια των μνημονίων, όταν οι ελαστικές μορφές απασχόλησης θα γίνουν ο κανόνας, όταν θα κοπούν τα κορωνοεπιδόματα, όταν παρέλθει η αναστολή πληρωμής δανείων και εισφορών και όταν τα εισοδήματα συρρικνωθούν έτι περαιτέρω, δεν ξέρω αν κάποιος Τσιόδρας της οικονομίας θα βρει ένα εξίσου πειστικό λόγο για τη νέα κρίση που μας βρήκε.
Όπως δεν ξέρω αν τα καλά λόγια που τώρα περισσεύουν για την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη στη διαχείριση του κορωνοεφιάλτη και στα επεισόδια στον ΄Εβρο, θα συνεχιστούν, όταν η νέα οικονομική κρίση θα κτυπήσει το κατώφλι όλων των νοικοκυριών.
Άλλωστε το “ωσαννά από το σταύρωσον αυτόν” απέχει μόλις τρεις μέρες! Και οι ...αρετές του ΄Ελληνα εξαντλούνται τάχιστα όταν κτυπηθεί η τσέπη του. Κι εκεί , στην επόμενη μέρα,έχει αρχίσει από τώρα να επενδύει η αξιωματική αντιπολίτευση, επιχειρώντας από τώρα να δημιουργήσει ένα νέο κίνημα αγανακτισμένων για να δρέψει πολιτικά οφέλη.
Μαγικές λύσεις ως γνωστόν δεν υπάρχουν και ειδικά στην οικονομία όπου ένα και ένα μας κάνουν δύο.
Η κυβέρνηση αυτή που ήρθε στην εξουσία με σημαία την ανάπτυξη της οικονομίας, την εξάλειψη των άδικων φόρων, τις επενδύσεις, τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης και τη δημιουργία επιτελικού κράτους, τώρα που έκατσε η “στραβή” στη βάρδια της, πρέπει να επανασχεδιάσει το πρόγραμμα της καθώς καλείται να διαχειριστεί μια νέα κρίση όπου μέσα σε δυο μήνες χάνεται το 10% και ίσως περισσότερο του ΑΕΠ, όταν στα 10 χρόνια των μνημονίων χάθηκε το 25% του ΑΕΠ.
Το συμβόλαιο αλήθειας που υπέγραψε με τον ελληνικό λαό είναι πλέον κενό περιεχομένου και πρέπει σύντομα να υπογραφεί νέο που θα περιλαμβάνει τις νέες, πικρές αυτή τη φορά, αλήθειες για το που βρεθήκαμε και που μπορούμε να πάμε και κυρίως πως και με ποιες νέες θυσίες.
Δεν ξέρω πόσοι από εμάς θα καταλάβουμε τα νέα δεδομένα που δημιούργησε η παγκόσμια πανδημία αλλά σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να επιτρέψουμε λαϊκίστικες φωνές να μας κουνούν το δάκτυλο και να μας υπόσχονται ψεύτικους παραδείσους.
Βασίλης Στεφανακίδης
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια