Την Κυριακή το πρωί ήμουν πολύ θυμωμένος. Όχι με τον Ερντογάν. Αυτόν τον ξέρουμε. Όχι με τη Γερμανία. Κι αυτή την ξέρουμε. Ο Γερμανός θα ενδιαφερθεί για τα σύνορα σου όσο εσύ ενδιαφερόσουν για την διαμάχη της με την Γαλλία για την Αλσατία ή όσο ενδιαφέρθηκες για την διαμάχη της Βρετανίας για τα Φωκλαντς.
Η διεθνοποίηση καλή και θεμιτή και η βοήθεια επίσης, αλλά τα χώματα είναι δικά μας.
Άλλα ούτε και με τον Σύριζα, που ακόμα τον ψάχνουμε, ήμουν θυμωμένος . Αυτόν κι αν τον ξέρουμε.
Το πρωί της Κυριακής όμως, άκουσα μια είδηση που έλεγε πως το ίδιο βράδυ που οι φαντάροι μας και η αστυνομία προστάτευαν τα σύνορα στον Έβρο, στα νησιά μπήκαν 1000 άνθρωποι.
Με την κυβέρνηση θύμωσα.
Γιατί ακούγοντας την είδηση σκέφτηκα ότι πολεμάμε σε μια ήδη χαμένη μάχη. Οι 30 χιλιάδες που είναι στο Εβρο, θα έχουν περάσει σε 30 μέρες δια θαλάσσης στα νησιά μας. Ο Έβρος και η παρέμβαση μας εκεί, μου φαίνονταν ασκήσεις πατριωτισμού χωρίς ουσία.
Η αίσθηση μου ήταν ότι και η παρούσα κυβέρνηση δεν θέλει στην πραγματικότητα να δείξει πυγμή και χρησιμοποιεί την αντίσταση στον Έβρο ως άλλοθι ότι δήθεν κάνει το καθήκον της.
Ωστόσο στη διάρκεια της μέρας είδα αρκετά βίντεο.
Σε αυτά φαινόταν ότι όχι μόνο έγινε επιτυχής αποτροπή λαθρομεταναστών στον Έβρο αλλά έγιναν και push backs σε βάρκες που μάλιστα τις περισσότερες από αυτές τις συνόδευε μέχρι τα σύνορα το Τουρκικό λιμενικό. Εκεί έλαβε μάχη σχεδόν σώμα με σώμα και όλα τα βίντεο που είδα, τελείωσαν με επιτυχή αποτροπή της λαθρομετανάστευσης.
Ταυτόχρονα οι λίγοι που πέρασαν συνελήφθησαν και έλαβαν αυστηρότατες ποινές και άμεση φυλάκιση τόσο για παράνομη εισβολή, τόσο και για πρόκληση ναυαγίου σε αυτούς που οικειοθελώς βούλιαξαν τη βάρκα τους με αποτέλεσμα μάλιστα τον θάνατο ενός από τα παιδιά τους.
Αυτό δείχνει πρώτον, ότι η αποτροπή μπορεί να γίνει όταν εσύ θέλεις. Αυτά που ακούγαμε τα "μα δεν μπορούμε" και οι "διεθνείς συνθήκες" ήταν δικαιολογίες ανθρώπων που ή δεν ήθελαν να αναλάβουν τις ευθύνες τους, είτε ανθρώπων που είναι κρυφοί ή φανεροί υποστηρικτές των ανοικτών συνόρων.
Όταν κινδυνεύει λοιπόν ο τόπος σου από υβριδική εισβολή δεν υπάρχει τίποτα, παρά μόνο η πατρίδα σου.
Αυτή η προσπάθεια λοιπόν πρέπει να συνεχιστεί και μάλιστα πιο εντατικά ώστε να πάρουν το μήνυμα και τα εκατομμύρια επίδοξων μεταναστών, ότι η χώρα δεν είναι ξέφραγο αμπέλι. Και ότι αν δεν θέλουν να κινδυνεύσουν, ας μείνουν στην Τουρκία, η οποία είναι εξαιρετικά ασφαλής γι αυτούς, καθώς κανείς μα κανείς δεν τους κυνηγά εκεί.
Αυτό που θα συμβεί λοιπόν από εδώ και πέρα ξέρετε τι είναι.
Η δημοφιλία της κυβέρνησης θα εκτιναχθεί στα ύψη.
Ταυτόχρονα σύσσωμοι οι προοδευτικοί των open borders σε αγαστή συνεργασία με τα Τουρκικά συμφέροντα θα μας λένε για παιδάκια που κινδυνεύουν, μωρομανες και άλλα ανθρωπιστικά, πιέζοντας με βρώμικο ψυχολογικό πόλεμο το φρόνημα της χώρας, χωρίς να μας λένε όμως από τι κινδυνεύουν τα παιδάκια και οι μωρομανες στην Τουρκία η οποία αφενός είναι ομόθρησκη για τους περισσότερους, αφετέρου έως τώρα παρείχε φιλοξενία σε αυτούς, μηνών ή ακόμα και ετών.
Σε αυτόν τον συρφετό δήθεν ανθρωπιστών που έκαναν τόσα χρόνια μόκο στους βιασμούς και την αθλιότητα της Μοριας, όπου σύμφωνα με υπουργό του Συριζα "ένας βιασμός το εξάμηνο δεν είναι πολύ", θα προστεθούν σύντομα και πρόθυμα και διεθνείς δημοσιογράφοι από τα ευαίσθητα τηλεοπτικά κανάλια της Δύσης που θα μας κουνήσουν και αυτοί το δάχτυλο του ανθρωπισμού.
Όπως πρόσφατα έκανε το BBC αποκρύπτοντας όμως, πως πριν δύο Σαββατοκύριακα που πέρασαν στην Βρετανία από τη Μάγχη δύο βάρκες με 40 στο σύνολο λαθρομετανάστες, ξεσηκώθηκε όλη η Βρετανία για το πως έγινε αυτό και με ποιον τρόπο θα δώσουν το μήνυμα πως δεν πρέπει να ξαναπεράσει κανείς. Προφανώς οι μωρομανες είναι αξιολύπητες μόνο όταν είναι να περάσουν από την ασφαλή ομόδοξη Τουρκία στην Ελλάδα και κίνδυνος, όταν μετακινούνται από την Γαλλία στην Βρετανία.
Το μήνυμα λοιπόν πρέπει να είναι σαφές. Μείνετε στην Τουρκία όπου δεν κινδυνεύει η ζωή σας.
Και πρέπει να γίνει σαφές με όλους τους τρόπους. Με SMS, με αναρτήσεις στα social media στην αραβική ή τις υπόλοιπες γλώσσες, ακόμα και με διαφημιστικές καταχωρήσεις στις χώρες προέλευσης ότι δεν αξίζει να ρισκάρουν την ζωή τους για τα επιδόματα της Δύσης. Εδώ πρόκειται για πόλεμο. Και από αυτόν τον πόλεμο δεν μπορεί να λείπει, ούτε ο στρατός, ούτε η αστυνομία αλλά ούτε και οι μυστικές Υπηρεσίες της χώρας.
Κάνω έκκληση στην κυβέρνηση να μην κάνει πίσω. Να μην κιοτέψει.
Θα σώσει την πατρίδα και θα αμειφθεί και εκλογικά. Είμαι σίγουρος γι αυτό, καθώς ένα μεγάλο ποσοστό ψηφοφόρων του Συριζα προέρχεται από το παλιό Πασοκ που ήταν ένα βαθιά πατριωτικό κόμμα που ναι μεν έχουν ένα "αντιδεξιό σύνδρομο", αλλά ταυτόχρονα βλέπουν με μεγάλη δυσπιστία τα ανοιχτά σύνορα των εθνομηδενιστων του σκληρού πυρήνα του Σύριζα.
Η μάχη λοιπόν στα σύνορα πρέπει να είναι δυνατή, εντατική και συνεχής. Και ταυτόχρονα με όλα τα μέσα.
Γιατί αν νομίζουμε ότι σε αυτούς που κραδαίνουν την ημισέληνο απαντάς με τον Σταυρό στο χέρι και σε αυτούς που καταπατούν το διεθνές δίκαιο απαντάς με προσήλωση στο διεθνές δίκαιο, ας αποδεχτούμε τη μοίρα μας.
Γι αυτό είμαστε μαζί με την κυβέρνηση και με κάθε κυβέρνηση που οχυρώνει την πατρίδα. Όποια υποστήριξη έρθει, καλώς να έρθει. Αλλά ακόμα και εάν δεν την έχουμε, δεν την χρειαζόμαστε πραγματικά.
Ούτε από Άγγλους, ούτε από Γάλλους, ούτε από Γερμανούς, ούτε από εθνομηδενιστες.
Δουλειά μας είναι.
Καθήκον λέγεται.
Βαστάτε γερά λοιπόν. Όλη η χώρα δίπλα σας.
Αντώνης Δαρζέντας
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια