Η "επιδημία" του όχλου...
Του Κώστα Στούπα
Παρά τα μέτρα και τις νουθεσίες για κλείσιμο των σχολείων, των εστιατορίων και όλων των χώρων συνάθροισης ο κοινωνικός όχλος βρήκε το περασμένο Σάββατο ευκαιρία να "ποδοπατηθεί" στις παραλίες και τα σούπερ μάρκετ… αδιαφορώντας για την επιτάχυνση της εξάπλωσης του κορονοϊού.
Την επομένη η κυβέρνηση έκλεισε και τις οργανωμένες παραλίες και τα χιονοδρομικά κέντρα και σχεδίασε μέτρα κατά του συνωστισμού στα σούπερ μάρκετ.
Τι είναι αυτό που παρακινεί τους ανθρώπους σε παρόμοιες συμπεριφορές; Η άγνοια, η αδιαφορία, ή ο φόβος να μείνουν κάποιοι μόνοι τους για λίγες μέρες;
Αν πιστεύετε πως οι περισσότεροι άνθρωποι μπορεί να μείνουν με τον εαυτό τους για πάνω από μερικά λεπτά, μάλλον κάνετε λάθος.
Από την άλλη πλευρά αυτό είναι ένα δυσοίωνο μήνυμα. Αν κάποιος δεν αντέχει ή βαριέται τον εαυτό του, υπό ποιες συνθήκες μπορεί να συνυπάρξει με τους άλλους και τι μπορεί να παράξει αυτή η συνύπαρξη;
Είναι προφανές τις τελευταίες μέρες πως οι νεότεροι αδιαφορούν, καθώς οι περισσότεροι ακόμη και αν κολλήσουν τον ιό θα αναπτύξουν συμπτώματα μιας ελαφράς ίωσης.
Με το να κυκλοφορούν και να επιταχύνουν και να αυξάνουν τη μετάδοση βάζουν σε κίνδυνο μόνο τους μεγαλύτερους και ασθενέστερους, για τους οποίους προφανώς αδιαφορούν...
Αδιαφορούν βεβαίως με τον ίδιο τρόπο που αδιαφόρησαν γι’ αυτούς και οι μεγαλύτεροι όταν απολαμβάνοντας παχυλούς μισθούς και συντάξεις από τα 50 τους, τους φόρτωσαν ένα χρέος 300 δισ. ευρώ.
Όπως κατά τον Φον Κλαούζεβιτς ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα, έτσι και η κοινωνία μοιάζει να είναι η συνέχιση της βιολογίας με άλλους τρόπους.
Αν για κάτι προσφέρονται οι κρίσεις σαν αυτή που διανύουμε είναι για να καταλάβει, όποιος το επιθυμεί, με ποιους έχει να κάνει και πώς μπορεί να συμβιώσει ή να επιβιώσει μαζί τους...
Αυτό που έχει κοινό το ΚΚ και η Εκκλησία είναι πως ο πυρήνας αυτού που μπορεί να ονομάσουμε "target group" στο οποίο απευθύνονται είναι άτομα μεγάλης ηλικίας, των κατηγοριών δηλ. που εμπίπτουν στις ομάδες του πληθυσμού με υψηλό προφίλ κινδύνου στην επιδημία του "κορονοϊού".
Εν αντιθέσει με την εκκλησία όπου η Ιερά Σύνοδος δεν απέτρεψε τις συναθροίσεις και την Θεία Κοινωνία (όπου πολλοί βάζουν στο στόμα τους το ίδιο κουταλάκι) το ΚΚ ανέστειλε όλες τις μαζικές δραστηριότητες για την περίοδο κορύφωσης της επιδημίας.
Είναι προφανές πως πρόκειται για απόφαση επίδειξης υψηλού ενστίκτου επιβίωσης και αυτοσυντήρησης.
Αντιθέτως με αυτό που θεωρείται ο δεινόσαυρος της αριστεράς κάποιοι αντισυστημικοί αριστεριστές δεν δίστασαν να κάνουν συγκέντρωση και πορεία υπέρ των μεταναστών σε κάποιο από τα πληττόμενα νησιά του Αιγαίου. Εντύπωση προκάλεσε πως στο κάλεσμα συμμετείχε και κάποιο σωματείο ιατρών. Για αυτούς προέχουν οι τελετουργίες που κρατάνε "το μαγαζί" ανοιχτό και ας βάζουν σε κίνδυνο ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού για τη συνδρομή των οποίων υποτίθεται κάνουν ό,τι κάνουν.
Η επιδημία του "κορονοϊού" όπως και η κρίση της χρεοκοπίας του 2010 αποσταθεροποιεί την κοινωνία και αν η διάρκεια υπερβεί τις προβλέψεις θα αποκαλύψει ακόμη μεγαλύτερο τμήμα της ακατέργαστης "βιολογίας" που υπάρχει μέσα μας...
Αν εκτός από την ασυμπτωματική εύκολη μετάδοση είχαμε να κάνουμε με μια επιδημία με υψηλότερο δείκτη θανάτου ο πανικός ενδεχομένως δεν θα αφορούσε το άδειασμα των ραφιών των σούπερ μάρκετ, αλλά συμπεριφορές πρωτόγνωρες σαν αυτές που περιγράφει ο Θουκυδίδης για τον λοιμό που έπληξε τους Αθηναίους το 430 π.Χ. όταν τους πολιορκούσαν οι Σπαρτιάτες...
Ένα απόσπασμα από την περιγραφή του Θουκυδίδη για τις συνέπειες του λοιμού σε μετάφραση του Ελευθερίου Βενιζέλου...
[53] Αλλ᾽ η νόσος εισήγαγε προσέτι και άλλας χειροτέρας μορφάς ανομίας εις την πόλιν. Διότι πολλοί, οι οποίοι προηγουμένως απέκρυπτον την επίδοσίν των εις αθεμίτους ηδονάς, παρεδίδοντο ήδη εις αυτάς χωρίς καμίαν επιφύλαξιν, καθόσον έβλεπαν πόσον αιφνιδία ήτον η μετάπτωσις, αφ᾽ ενός μεν των πλουσίων, οι οποίοι εξαίφνης απέθνησκαν, αφ᾽ ετέρου δε των τέως εντελώς απόρων, οι οποίοι εις μίαν στιγμήν υπεισήρχοντο εις τας περιουσίας εκείνων. [2] Ως εκ τούτου, απεφάσιζαν να χαρούντην ζωήν των όσον ημπορούσαν ταχύτερον, επιδιδόμενοι εις τας απολαύσεις, διότι εθεώρουν και την ζωήν και τον πλούτον εξίσου εφήμερα. [3] Και κανείς δεν ήτο διατεθειμένος να υποβάλλεται προκαταβολικώς εις ταλαιπωρίας προς επιδίωξιν σκοπού, τον οποίον ενόμιζεν ενάρετον, αφού εθεώρει αμφίβολον, αν θα επιζήση, διά να πραγματοποίηση αυτόν, μόνον δε ό,τι παρείχεν άμεσον απόλαυσιν, και ό,τι καθ᾽ οιονδήποτε τρόπον ωδήγει εις τούτο, τούτο κατήντησε να θεωρήται και ενάρετον και χρήσιμον. [4] Αλλά φόβος των θεών ή νόμος των ανθρώπων κανείς δεν τους συνεκράτει, αφ᾽ ενός μεν διότι βλέποντες ότι όλοι εξ ίσου απέθνησκαν, έκριναν ότι καμία δεν υπήρχε διαφορά μεταξύ ευσεβείας και ασεβείας, εξ άλλου δε επειδή κανείς δεν επίστευεν ότι θα επιζήση, διά να δώση λόγον των εγκλημάτων του και τιμωρηθή δι᾽ αυτά. Τουναντίον, όλοι εθεώρουν ότι η ήδη κατεψηφισμένη κατ᾽ αυτών και επί των κεφαλών των επικρεμαμένη τιμωρία ήτο πολύ βαρυτέρα και ότι, πριν επιπέση κατ᾽ αυτών, εύλογον ήτο να χαρούν οπωσδήποτε την ζωήν των.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια