Αυτά που έρχονται μιλάνε από τώρα. Ποιος ακούει...

Του Γιώργου Κράλογλου

Ο κορωνοϊός σου λέει ότι με ατμομηχανή τον τουρισμό δεν πας πουθενά. Και ο Ερντογάν με δύο συμμορίες σου διαλύει την ανάπτυξη. Τι δεν καταλαβαίνουμε;

Δεν βλέπουμε ότι από τη μια μεριά του δρόμου της οικονομίας θα συνεχίσουμε να συναντάμε σπαρμένες καφετέριες, τσιπουράδικα και σουβλατζίδικα. Και από την άλλη, βιοτεχνικές ή χειροτεχνικές "αλυσίδες" (με το λουκέτο στην τσέπη) να μοιράζουν 300άρια στους εργαζόμενους ή μαύρα, όσο και αν αυτός ο χώρος συνθέτει ό,τι λέμε σήμερα καρδιά της ελληνικής οικονομίας;

Δεν βλέπουμε ότι αυτό που λέγαμε βαριά εθνική παραγωγή της Ελλάδας είναι λιγοστές (περιέργως ακόμη ανοικτές) μονάδες που λειτουργούν στο ελάχιστο της δυναμικότητας, ίσα-ίσα για να μην κλείσουν και να μη σκουριάσουν, ίσως μέχρι να αποφασίσουν αν θα φύγουν (ως παραγωγή) εκτός Ελλάδας ή αν μετατραπούν σε αποθήκες και κέντρα διανομής εισαγωγών, μέχρι να φύγουν ή να κλείσουν εντελώς;

Δεν βλέπουμε στην περιφέρεια, στην αγροτική παραγωγή και σε εκείνο που λέγαμε αγροτική βιομηχανία να επικρατεί η μαύρη αγορά, η μαύρη συναλλαγή, το λαθρεμπόριο καυσίμων; Και ότι αυτά προκύπτουν, όχι γιατί ο εμπορικός, επαγγελματικός μισθωτός ή και αγροτικός πληθυσμός (στην πλειοψηφία του τουλάχιστον) επιλέγει αυτόν τον τρόπο οικονομικής ζωής, αλλά γιατί δεν περιμένουν τίποτε, δεν πιστεύουν σε τίποτε και δεν ελπίζουν ότι κάτι θα αλλάξει στην οικονομία και στην πολιτική σκηνή. Οπότε, κάνουν το δικό τους κουμάντο, όπως εκείνοι το καταλαβαίνουν.

Δεν βλέπουμε ότι η "ελίτ" της οικονομίας έχει περιορισθεί στους 10-15 της διαπλοκής με το κράτος και τον χορό να τον σέρνουν μόνιμα κομματόσκυλα της κεντρικής κυβέρνησης, των ΔΕΚΟ και των Οργανισμών, με κοινό παρανομαστή το ενιαίο πρόγραμμα κρατικών προμηθειών και αναθέσεων έργων, κάτω από διάφορα προσχήματα, δήθεν αναγκών της οικονομίας ή της τοπικής κοινωνίας;

Δεν βλέπουμε ότι η "αριστοκρατία" της αγοράς εργασίας κατοικεί στα "οχυρωμένα" από τα κομματικά κέντρα της εκάστοτε εξουσίας, με απαιτήσεις μισθολογικής και ασφαλιστικής διαφοροποίησης από τη χλεμπάγια... των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα;

Δεν βλέπουμε ότι το άρμα τουρισμού και υπηρεσιών που τον περιβάλλουν, όσο και να το στολίσουμε με ιδεολογικές παπαρδέλες ή φιοριτούρες στόχων ανάπτυξης ως κορμού της οικονομίας..., δεν φέρνει τους πόρους που χρειάζεται ο προϋπολογισμός για να θρέψει την υπόλοιπη οικονομία και να στηρίξει τον ανταγωνισμό μας ως εθνικής οικονομία;

Δεν βλέπουμε ότι το οικονομικό μαξιλάρι που εξασφαλίσαμε, με την οικονομία σε ύφεση (και ας επιμένουμε να την παρουσιάζουμε ανάπτυξη κατά 1,9%) μαζί με τις παγωμένες δημόσιες επενδύσεις (και έτσι θα είναι, όσο τις φυλάμε σαν το τελευταίο ξεροκόμματο της οικονομίας, να καλύπτουμε τα υπερπλεονάσματα του 3,5%) "φωτογραφίζει" το οικονομικό μέλλον της Ελλάδας μέχρι το 2023, που θα πάμε σε εκλογές... Και βλέπουμε από εκεί και πέρα…;

Δεν βλέπουμε ότι η αγορά ακινήτων, ό,τι μας έχει μείνει (να παριστάνουμε ως οικονομική δράση στην Ελλάδα), είναι τα παζάρια... με ντόπιους τζογαδόρους, (τους ιδιώτες επιχειρηματίες με τα 35-40 δισ. ευρώ στις ξένες Τράπεζες, που δεν τα φέρνουν στην Ελλάδα ακόμη και αν ο Τσίπρας ψηφίσει Μητσοτάκη...) ή Κινέζους συνταξιούχους και άλλους που "κορτάρουν" ελληνικά ακίνητα, προετοιμάζοντας την επόμενη φούσκα, για την οποία θα γελάνε ακόμη και στα Βαλκάνια;

Δεν βλέπουμε ότι την οικονομία μας ακόμη την συντηρεί και την "σώζει" (δυστυχώς για εμάς και τα παιδιά μας) το λαθρεμπόριο, που ξεκινάει από τις βενζίνες και τα πετρέλαια, επεκτείνεται στα ποτά και τα τσιγάρα και ενισχύεται (τελευταία) και από το λάδι που έχει αντικαταστήσει τα μεροκάματα στους λαθρομετανάστες-λαδέμπορους, σε όλη τη χώρα;

Στην ψευτοαριστερή Ελλάδα, του καραγκιόζη-σοσιαλιστή, όπου ισοδυναμεί με μειοδοσία ή με έλλειψη πατριωτισμού, ακόμη και αναφορά στην ανάγκη εθνικής ομοψυχίας, πολιτικών και κοινωνίας, για έξοδο από τον όποιο συγκυριακό εξωγενή παράγοντα (όπως ο κορονοϊός ή ο Ερντογάν, -το ίδιο είναι-), τα χειρότερα τα βλέπεις να σου μιλάνε. Αρκεί να βγάλεις τις κόκκινες, πράσινες, ροζ, μαύρες ή μπλε παρωπίδες για να δεις πως χωρίς εθνικό στρατηγικό σχεδιασμό, για το πώς θέλουμε την ελληνική οικονομία και πώς οραματιζόμαστε την κοινωνία μας μέσα σε αυτή, τίποτε δεν θα αλλάξει. Και μετά τον κορονοϊό. Και μετά τον συμμοριτισμό του Ερντογάν.