Της Κρινιώς Καλογερίδου
Την κρυάδα του αναπάντεχου που γκρεμίζει, ως δια μαγείας, τις ιδεολογικές πεποιθήσεις σου και τις επιλογές σου την έχουν βιώσει πάμπολλες φορές οι περισσότεροι. Και είναι φορές που πονάνε ιδιαίτερα, όταν συνδέονται με πολιτικές πεποιθήσεις μπολιασμένες για χρόνια μέσα σου ''από πάππου προς πάππον'', που λέει ο λόγος.
Με δεδομένο αυτό και τον ρομαντισμό μου, που αρνιόταν επίμονα να δεχτεί ότι τα κράτη δεν έχουν φίλους παρά μόνο συμφέροντα, πήρα μεγάλη κρυάδα όταν βγήκε η είδηση για το αλισβερίσι Ρωσίας-Τουρκίας κι όταν άκουσα να γίνεται λόγος για τη στρατηγική συμμαχία τους, που θεμελιωνόταν με βάση την αγορά των S - 400, με βάση το δούναι και λαβείν δηλαδή.
Μετά την κρυάδα της συνισταμένης των απογοητεύσεων, ακολούθησαν κλιμακούμενες προοδευτικά οι ''συνιστώσες'' κρυάδες των λεπτομερειών για τη σχέση τους, που έπνιξαν μέσα μου πλήθος συναισθημάτων για τους απογόνους των Ρως, τους οποίους εκχριστιάνισε το Βυζάντιο, όπως είχα μάθει στην Μεσαιωνική Ιστορία...
Ώσπου μια μέρα πέρασα τον Ρουβίκωνα των απατηλών πεποιθήσεων και προσγειώθηκα στην ελληνική πραγματικότητα των εξοπλιστικών αδυναμιών μας, που μας κρατούν μονίμως με το χέρι στην τσέπη, για να συνδράμουμε στις αμυντικές δαπάνες μας, ενόψει του φόβητρου της Τουρκίας.
Οι υποδόριες κρυάδες, ύπουλες και απανωτές, διαδέχονταν η μία την άλλη. Τα F 35 ήταν πανάκριβα, για να τα αγοράσουμε, κι έτσι πειστήκαμε πως θα βρούμε τη λύση αναβαθμίζοντας τα Mirage και τα F16 στον αέρα, ενώ στο Αιγαίο θα αποκαθιστούσαμε την τρωμένη ισχύ μας με την αγορά των γαλλικών Belharra, που ήταν οι πιο εξελιγμένες στο είδος τους...
Φευ!.. Αποδείχθηκαν όλα αβέβαια και, επιλογές μεσο-μακροπρόθεσμες, την ώρα που καίγεται η Ελλάδα για αναδιοργάνωση των τριών Όπλων εκ βάθρων με ορίζοντα βραχυπρόθεσμο...
Ο ''ιδιοκτησιακός'' άξονας Τουρκίας Λιβύης έκανε, εν τω μεταξύ, ακόμα πιο επιτακτικές τις ανάγκες μας σε εξοπλιστικό υλικό σε θάλασσα και αέρα, απ' τη στιγμή που ο Ερντογάν αμφισβητεί ευθέως την Κυπριακή Δημοκρατία καταπατώντας επανειλημμένα τα κυριαρχικά της δικαιώματα στην υφαλοκρηπίδα της, χωρίς να κρύβει παράλληλα και τη βουλιμία του για οικειοποίηση του μισού Αιγαίου, παραβιάζοντας Συνθήκες και Διεθνή Δίκαια...
Έτσι φτάσαμε να αναρωτιόμαστε εναγώνια για το πότε θα γίνει το μπαμ στη θάλασσά μας, αφού το ότι θα γίνει το έχουμε σίγουρο, με δεδομένη την μη ουσιαστική αντίδραση των ''συμμάχων'', που θα έβαζαν υποτίθεται φρένο στις επανειλημμένες προκλήσεις της Άγκυρας σε βάρος της Επικράτειάς μας.
Σαν να μην έφτανε όμως αυτό, έσκασε σαν βόμβα απ' τον πρωθυπουργό η απόφασή του να απαντήσουμε στο ''δεν πάει άλλο με την Τουρκία'' με την προσφυγή μας στη Χάγη, λες και θα πάμε εκεί για βρούβες, δηλαδή για τον ορισμό της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας μας, όπως νομίζει εν τη αφελεία του από κοινού με τον ΥΠΕΞ του...
Και μιλώ για αφέλεια, γιατί μόνο έτσι μπορεί να ερμηνευτεί η θέση τους ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε τίποτα γιατί έχουμε όλα τα δίκαια του κόσμου μαζί μας (όπως λέγαμε και για την Μακεδονία) κι ότι θα πάμε για ορισμό μόνο της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ μας, τη στιγμή που - με το που θα υπογράψουμε σε προκαταρκτικό στάδιο το συνυποσχετικό μας με την Τουρκία - θα ανοίξει αυτόματα η βεντάλια των διεκδικήσεών της με στόχο τον εδαφικό ακρωτηριασμό μας...
Κι εδώ ακριβώς είναι η παγίδα, που είχαν καταλάβει οι προηγούμενοι πρωθυπουργοί (όπως και στο Σκοπιανό για το όνομα της Μακεδονίας) και απόφευγαν να συζητήσουν για Χάγη, μηδέ του Τσίπρα εξαιρουμένου, ο οποίος (με αφορμή μια επίμαχη ποδοσφαιρική τροπολογία) βρήκε την ευκαιρία να ψέξει τον πρωθυπουργό στη Βουλή για την επιλογή της, αμφιβάλλοντας για την επάρκεια των διπλωματικών του δυνατοτήτων ως προς τη διασφάλιση των εθνικών συμφερόντων μας:
- Θα διαχειριστείτε εσείς τον Ερντογάν, που δεν μπορείτε να διαχειριστείτε ποδοσφαιρικούς παράγοντες; ρώτησε απορημένος ο π. πρωθυπουργός, ξεχνώντας τα δικά του ασυγχώρητα λάθη στην Εξωτερική πολιτική μας.
Παρ' όλα αυτά, είχε δίκιο σ' αυτήν την περίπτωση και εύλογα αναρωτήθηκε, δεδομένων των παγίδων που κρύβει η Χάγη. Είναι γνωστό, άλλωστε, τοις πάσι πως όποιος πηγαίνει στο Διεθνές Δικαστήριό της (που είναι κύριο όργανο του ΟΗΕ), ριψοκινδυνεύει τον ακρωτηριασμό του, αν και αυτό δεν πρέπει να πτόησε τον ΥΠΕΞ μας, που δήλωσε εμφατικά σε συνέντευξή του στο ραδιοφωνικό σταθμό ''Θέμα'': ''... Δεν κάνουμε μέτωπο εναντίον της Τουρκίας, κάνουμε μέτωπο λογικής...''
Και η λογική του Μητσοτάκη και του Δένδια λέει ότι, για να αποφύγουμε τα χειρότερα (μια σύρραξη, φερ' ειπείν, που μπορεί να μας οδηγήσει σε οδυνηρές απώλειες σε περίπτωση ήττας, δεδομένων των αμυντικών αδυναμιών μας) θα πάμε από τώρα να συμβιβαστούμε, να ταπεινωθούμε, δίνοντας λιγότερα απ' όσα θα δίναμε με την ήττα στην πλάτη.
Θα συμβιβαστούμε δίνοντας, για παράδειγμα, τα μικρά νησιά, τα ξερονήσια μας του συμπλέγματος της Μεγίστης (Μεγίστη, Ρω, Στρογγύλη), που δημοσιεύτηκαν ήδη σε ιστοσελίδα του think tank του Petroleum Economist ως κεκτημένα της Τουρκίας. Οπότε, δε θα 'ναι και μεγάλο κακό αν τα χάσουμε διασφαλίζοντας τα μεγαλύτερα και την ειρήνη...
Το είπε και ο Κώστας Ζουράρις, άλλωστε, ως υφυπουργός της Παιδείας (14/12/'16), κατά την διάρκεια συνέντευξης Τύπου στο υπουργείο του: ''... και να χάσουμε μερικά νησιά, δεν πειράζει''!..
Το βεβαίωσε και η Ντόρα τέσσερα χρόνια αργότερα (στα ΝΕΑ, 21/1/2020) πως: ''...ενδεχόμενη προσφυγή στη Χάγη μπορεί να οδηγήσει στην απώλεια της ΑΟΖ του Καστελόριζου, αλλά θα μπορέσει να κατοχυρώσει δικαιώματα άλλων νησιών, όπως της Ρόδου και της Λέρου...''
Το είπε εσχάτως σε συνέντευξή του στην κυπριακή εφημερίδα "Ο Φιλελεύθερος" (3/2/'20) και ο αναπληρωτής Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Θάνος Ντόκος, σύμφωνα με τον οποίο - ''εφόσον ανακαλυφθούν κοιτάσματα που εκτείνονται στις θαλάσσιες ζώνες και των δύο χωρών, η Ελλάδα θα μπορούσε να συζητήσει μια συμφωνία συνεκμετάλλευσης με την Τουρκία''.
Ο εν λόγω σύμβουλος, ωστόσο, δεν αρκέστηκε σ' αυτά και ξαναχτύπησε σε συνέντευξή του στον ρ/φ σταθμό Real FM με μια διευκρινιστική δήλωση που έκανε ακόμα χειρότερα τα πράγματα: ''... η Ελλάδα εξασφαλίζει αυτό που επεδίωξαν διαδοχικές ελληνικές Κυβερνήσεις, δηλαδή την προσφυγή των δύο χωρών στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών...''
Δηλαδή, τι θέλει να πει ο ''ποιητής''; Αυτό για το οποίο κατηγορούμε τον ίδιο και τον πρωθυπουργό που το αποφάσισε (δηλαδή η προσφυγή στη Χάγη) ήταν το ζητούμενο και άλλων πρωθυπουργών (μομφή καρατίων), που ήθελαν να βρουν διέξοδο σ' αυτήν εφόσον η Τουρκία δεν έθετε υπό συζήτηση όλο το πακέτο των διεκδικήσεων των τελευταίων δεκαετιών.
Φυσικά τόσο αυτά, όσο και τα άλλα που είπε στην κυπριακή εφημερίδα, ο κ. Ντόκος τα χαρακτήρισε προσωπικές του απόψεις. Ωστόσο η επιμονή του σ' αυτές εκνεύρισε προφανώς το Μαξίμου. Γι' αυτό παρενέβη ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Πέτσας και τον ''άδειασε'' λέγοντας πως δεν τίθεται θέμα συνεκμετάλλευσης. Ας σημειωθεί, παρεμπιπτόντως, ότι ο κ. Ντόκος - κατά δήλωσή του - έχει θέσει ήδη την παραίτησή του στη διάθεση του πρωθυπουργού.
Σε κάθε περίπτωση πάντως είναι οφθαλμοφανές ότι αυτά είναι ενδεικτικά μόνο των όσων λογαριάζουν για το Αιγαίο με το μυαλό τους οι ''πατριώτες'' της κυβέρνησης της ΝΔ, που προσπαθούν να κρύψουν το αυταπόδεικτο: ότι είναι έτοιμοι, δηλαδή, για συνθηκολόγηση. Κι ότι αυτά που λογαριάζουν είναι ίδια και απαράλλαχτα με εκείνα που λογάριαζαν οι προκάτοχοί τους εθνομηδενιστές Συριζαίοι για την Μακεδονία, πριν καταλήξουν στις Πρέσπες.
Αυτά λογαριάζουν και οι ετοιμάζοντες βαλίτσες για Χάγη, με πρώτο απ' όλους τον πρωθυπουργό ΚΜ, που είναι έτοιμος να υπογράψει το συνυποσχετικό για τη ''συνεκμετάλλευση'' του Αιγαίου, αν και γνωρίζει εκ των προτέρων πως με την υπογραφή του θα ανοίξει την βεντάλια των διεκδικήσεων της Τουρκίας. Όπερ σημαίνει γι' αυτήν συνολική συνοριακή αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης και του υπάρχοντος status quo στο ελληνικό Αρχιπέλαγος...
Κι αν είναι έτσι, όπως δείχνουν τα πράγματα, και πάει για να αναλάβει χωρίς λόγο βαριά ευθύνη ο πρωθυπουργός, θα 'θελα να 'ξερα δεν υπάρχει κανείς άραγε ''Νέστορας'' απ' το κόμμα του, για να τον συνετίσει; Για να τον σταματήσει και να του πει:
- Quo, Vadis, Κυριάκο; Πού πας; Πού μας πας; πριν απηυδήσει ο λαός και κουνήσει μαντίλι σ' αυτόν και το κόμμα του μονολογώντας απελπισμένα πριν φύγει: ''Quo, Vadis, Κυριάκο; Quo, Vadis, Νέα Δημοκρατία'';
Αυτά βάζει ο λαός στο μυαλό του και μακάρι να βγούμε ψεύτες κι εκείνος κι εγώ, αλλά πώς να βγούμε και πώς να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα απ' τη στιγμή που γίνονται φοβερά και τρομερά μπρος στα μάτια μας;
Απ' τη στιγμή που παρακολουθούμε υπουργούς και πρωθυπουργό να αντιδρούν παθητικά στη θέα του τουρκικού ερευνητικού (Ορούτς Ρέις) αφήνοντάς το να ποντίζει καλώδια επί οχτώ ολόκληρες ώρες και να κάνει ελιγμούς και ενέργειες παραβίασης της υφαλοκρηπίδας μας, χωρίς να το υποχρεώσουν να αποχωρήσει;
Πριν 24 χρόνια χάσαμε τα ελληνικότατα Ίμια με το επιχείρημα ότι τη σημαία μας την πήρε ο αέρας. Τώρα στο νησί της Ρω και στα άλλα του συγκροτήματος της Μεγίστης ποιος άνεμος θα βρεθεί να την πάρει;
Γιατί θα την πάρει, δεν τίθεται ζήτημα, με την ηττοπαθή πολιτική της κυβέρνησης, όπως την πήρε απ' την μισή Κύπρο το '74 κι όπως θα την πάρει προσεχώς απ' τη Θράκη, για να γίνει αυτόνομη και μετά οθωμανική, προς δόξαν του Ερντογάν και της φιλότουρκης Γερμανίας, που είναι έτοιμη να αποδεχτεί τις απαιτήσεις του, όπως είναι καταγεγραμμένες στο συνυποσχετικό το οποίο ετοιμάζεται να υπογράψει ο Κυριάκος.
Ένα συνυποσχετικό που θα περιλαμβάνει την παράδοση στην Τουρκία πλείστων ακριτικών νησιών και νησίδων μας, πέραν αυτών του συμπλέγματος της Μεγίστης που θα δοθούν σε πρώτη φάση, μαζί με τον υποθαλάσσιο και τον εναέριο χώρο τους.
Αυτά τα κεκτημένα θα παραδώσουμε σαν πρόβατα επί σφαγή στη Χάγη και μην ακούτε να λένε για φίλους και συμμάχους που θα σταθούν στο πλευρό μας τη δύσκολη στιγμή. Γνωρίζουν και γνωρίζουμε πως δε θα είναι κανείς κοντά μας εκείνη την ώρα. Θα είμαστε μόνοι μας. Το είπε άλλωστε και η Ντόρα απ' τον περασμένο Δεκέμβριο:
- ... Αν κάνουμε πόλεμο, θα είμαστε μόνοι μας. Δεν θα έρθει κανείς να θυσιαστεί για εμάς...
Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου)
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια