Της Κρινιώς Καλογερίδου
Δεν ξέρω ποιος καταράστηκε αυτήν την πανέμορφη χώρα από το υπερπέραν και τους ολόφωτους ουρανούς και είναι για χρόνια έρμαιο των πιο ανάξιων από τα παιδιά της, που την έχουν μετατρέψει τυχοδιωκτικά σε τόπο διαφθοράς και ευδοκίμησης της κομματοκρατίας και της αναξιοκρατίας τελικά.
Την έχουν μετατρέψει σε χώρα ευδοκίμησης του ρουσφετιού και του παλαιοκομματισμού, που προστατεύεται διαχρονικά επί όλων των κυβερνήσεων ανεξαιρέτως, κι ας υπόσχονταν αυτές στον λαό που τις ψήφισε ότι θα επιβάλουν την αξιοκρατία στο διαβρωμένο δημόσιο μέσα από τον εκσυγχρονισμό και την πάταξη της ημετεροκρατίας και κουμπαροκρατίας.
Σε κάθε περίπτωση αυτό που μετρούσε και μετράει ακόμα ως κυρίαρχο προσόν για την αναρρίχηση σε δημόσια θέση είναι η κομματική ταυτότητα και η διάθεση των πολιτικών μας ταγών να διαιωνίσουν το βολευτιλίκι βολεύοντας τους ημετέρους της νομενκλατούρας τους κι ας έχουν θητεύσει αυτοί στις ''Σχολές Καρανίκα'', που αναδεικνύουν σε δημόσια αξιώματα ανίδεους παλιόφιλους του κομματικού σωλήνα, ή στις ''Σχολές Μονογυιού'', που αναγορεύουν ως βουλευτές πρόσωπα με προϋπηρεσία στα καλλιστεία...
Τα κλειδιά για τις επίμαχες θέσεις στο δημόσιο δεν τα κρατούσε ποτέ ο κυρίαρχος λαός, κι ας καυχόμαστε πως έχουμε δημοκρατία. Τα κατείχαν και τα κατέχουν δυστυχώς πάντα οι λίγοι, οι κολλητοί, οι προνομιούχοι χαμαιλέοντες επί όλων των κυβερνήσεων και οι υπηρέτες του νεποτισμού σ' αυτήν τη χώρα, που είναι καταδικασμένη να προστατεύει ισόβια το διεφθαρμένο αυτό σύστημα.
Γι' αυτό, όπως είπα και άλλοτε, δεν έχουμε γνήσια δημοκρατία, αλλά μια ολιγαρχικού τύπου δημοκρατία-κουτοκρατία στα μέτρα της νομενκλατούρας της εκάστοτε κυβέρνησης που μας κυβερνάει.
Όσο υπάρχει η άθλια και εθιστική ψηφοθηρική συναλλαγή πολιτικών - ψηφοφόρων, θα 'χουμε πάντα ορθάνοιχτη την πόρτα του παλαιοκομματισμού αφήνοντας άνεργους χιλιάδες επιστήμονες άξιους και ικανούς, οι οποίοι αδυνατούν να διεκδικήσουν επί ίσοις όροις τη θέση που επιθυμούν και να πάρουν στα χέρια τους τα ηνία της ευάλωτης στη διαφθορά κρατικής μηχανής.
Η ανεπάρκεια κι ο τυχοδιωκτισμός μεγάλης μερίδας των πολιτικών εκπροσώπων μας, σε συνδυασμό με την νοοτροπία της συναλλαγής τους με τους πολίτες, είναι συνδυασμός που σκοτώνει το μέλλον της Ελλάδας αναγκάζοντας τα παιδιά της να ξενιτεύονται αφήνοντας πίσω τους ζωτικό εργασιακό χώρο για τους ημιμαθείς των κομμάτων της εξουσίας, που θα καλύπτουν μεθαύριο τις θέσεις του δημοσίου παρέα με τους πολιτογραφημένους ''Έλληνες'' λαθρομετανάστες...
Το δημοκρατικό έλλειμμα έχει γίνει πλέον τρόπος ζωή μας και ανατροφοδοτείται περιοδικά - όταν χαλαρώνουν τα μέτρα ελέγχου - απ' τα πλαστά πτυχία και μια σειρά πρακτικών που ευνοούνται επιλεκτικά από ''παράθυρα'' υπουργικών αποφάσεων, οι οποίες καλύπτουν νομοθετικά τις μη νόμιμες προσλήψεις και απολύσεις σε Οργανισμούς του Δημοσίου, έστω κι αν έχουν αυτές πλημμελή αιτιολογία απ' την ''επιτροπή αξιολόγησης''.
Ενδεικτικές περιπτώσεις αυτού του είδους ζήσαμε στο πρόσφατο παρελθόν (απόλυση εν μια νυκτί 10 διοικητών των νοσοκομείων - που δικαιώθηκαν μετά από προσφυγή - με υπουργική απόφαση των κκ Ξανθού και Πολάκη, το 2018), και δεν αποκλείεται να ξαναζήσουμε όσο διατηρείται εν ζωή το φαύλο πολιτικό κατεστημένο της αναξιοπρέπειας και της αδικίας.
Το κατεστημένο που ενδημεί στην λοιμογόνο νόσο της κομματοκρατίας, η οποία - παρά την οκταετή αυστηρή επιτήρηση απ' την επάρατη τρόικα - δεν έχει εξουδετερωθεί ακόμα και αρνείται πεισματικά να εκσυγχρονίσει και να αναδιαρθρώσει το ελληνικό κράτος με όρους αξιοκρατίας, δικαιοσύνης και ισότητας.
Θύματα της προϊούσας διαφθοράς του κράτους μας είναι φυσικά οι πολίτες, ακόμα κι αυτοί που ευνοούνται περιστασιακά, γιατί το ανύπαρκτο κράτος θα το βρίσκουν μπροστά τους σε κάθε βήμα τους και θα το υφίστανται αύριο τα παιδιά τους, που θα αποβάλλονται πιθανόν αναξιοκρατικά όπως αναξιοκρατικά είχαν προσληφθεί σε θέσεις-κλειδιά του κρατικοδίαιτου δημοσίου.
Ευθύνες γι' αυτό το κατάντημα, όμως, έχουν όχι μόνο οι εκπρόσωποι της εκτελεστικής εξουσίας, αλλά και οι επαγγελματίες εκπρόσωποι του δημόσιου λόγου, οι δημοσιογράφοι. Γιατί ο ρόλος τους δεν είναι μόνο αυτός της πληροφόρησης και της ανταλλαγής απόψεων με το κοινό που τους ακούει ή του διαβάζει, αλλά και ο άλλος ο παιδευτικός, της καλλιέργειας της κοινωνίας και της ποιοτικής αναβάθμισής της από κάθε άποψη, έτσι που να προχωράει αυτή κι όχι να οπισθοδρομεί εξαιτίας της διαφθοράς της.
Η κοινωνία οπισθοδρομεί όμως όχι μόνο όταν οι του Τύπου εκπρόσωποι εκθέτουν σε... δημόσια θέα την ελλειμματική γλωσσική και πολιτισμική αυτοσυνειδησία τους, αλλά και όταν κακοποιούν την αλήθεια συνειδητά προσαρμόζοντας τα πραγματικά δεδομένα στις πολιτικές πεποιθήσεις τους και λένε μισές αλήθειες παραποιώντας τα γεγονότα επιλεκτικά με στόχο τους προκαθορισμένους πολιτικούς αντιπάλους τους.
Το σύστημα κομματοκρατίας στα ΜΜΕ ανθεί, δυστυχώς, επί όλων των κυβερνήσεων και διαπλέκεται περιοδικά με κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις, των οποίων οι ιδιοκτήτες είναι και ιδιοκτήτες Μέσων Ενημέρωσης.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, φυσικά, δεν μιλάμε για Μέσα που λειτουργούν επωφελεία του κράτους και αναπτύσσουν χρήσιμες διαδραστικές σχέσεις με το κοινό τους, αλλά για οχήματα λαϊκισμού και προπαγάνδας που λειτουργούν με προνομιακούς όρους και προάγουν τις πελατειακές συναλλαγές κάτω από το τραπέζι...
Ας ξαναγυρίσουμε όμως στην κομματοκρατία, που είναι το βασικό πρόβλημα της Ελλάδας. Μια ''λοιμική νόσος'' που διαιωνίζεται, δυστυχώς, στηριζόμενη στην πρακτική των πελατειακών σχέσεων μεταξύ των πολιτικών και των ''πελατών''-ψηφοφόρων τους.
Αυτή, η χωρίς ηθικό έρμα κομματοκρατία που τροφοδοτείται απ' τις πελατειακές σχέσεις, ευθύνεται για τις διογκωμένες προσαυξήσεις των δαπανών στο δημόσιο σε βάρος των Ελλήνων φορολογουμένων και για την έκπτωση των πολιτικών σχέσεων σε οικονομικές συναλλαγές μεταξύ των εκπροσώπων της εκτελεστικής εξουσίας και των εξαρτημένων ψηφοφόρων της.
Όλα αυτά μαζί διαμορφώνουν ένα αρρωστημένο πλαίσιο πολιτικής πρακτικής με πρωταγωνιστές τους κομματικούς ''ινστρούχτορες'' και αξιωματούχους των κομμάτων εξουσίας και τους κομματικούς στρατούς τους, που ανανεώνονται δια των προσλήψεων από τα παράθυρα σε τακτά διαστήματα, για να στελεχώσουν θέσεις-κλειδιά του κρατικού μηχανισμού, προκαθορίζοντας ταυτόχρονα κατά τόπους και τα αποτελέσματα των εκλογών στην Ελλάδα.
Η λαφυραγωγία του ελληνικού δημοσίου από τους εκάστοτε ευνοούμενους των κομμάτων που ανεβοκατεβαίνουν στην εξουσία είναι η μεγάλη πληγή της σύγχρονης Ελλάδας. Κι αυτό γιατί ευθύνεται για την διοικητική διάλυση του κράτους, η οποία έχει σαν αποτέλεσμα τη συσσώρευση ελλειμμάτων στα ταμεία του.
Με τα δεδομένα αυτά, τις διεφθαρμένες δηλαδή πελατειακές σχέσεις και την αναξιοκρατία στο δημόσιο, η Ελλάδα θα υποφέρει πάντα απ' την ''λοιμική νόσο'' της κομματοκρατίας και θα είναι χρεοκοπημένη, όσο οι κυβερνήτες που την κυβερνούν στηρίζονται στον λαϊκισμό και τον συνδικαλισμό έχοντας μόνιμη εκλογική πελατεία τους κρατικοδίαιτους υπάλληλους που αναπαράγουν τη διαφθορά σε βάρος του κοινού καλού και του δημοσίου συμφέροντος...
Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια