Γράφει η δημοσιογράφος Λέττα Καλαμαρά
Μόνος στο γήπεδο της πολιτικής, με ισχυρή εντολή τετραετίας και ανύπαρκτους αντιπάλους, ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατάφερε σε ελάχιστο πολιτικό χρονικό διάστημα να προβληματίσει. Μετά από ένα Υπουργικό σχήμα που αμφισβητήθηκε αρχικά και εξέπληξε θετικά στη συνέχεια, ο Πρωθυπουργός Μητσοτάκης άρχισε να εκπέμπει διφορούμενα μηνύματα τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στη διεθνή αρένα γρήγορα και αδικαιολόγητα.
Ανάμεσα στη Σκύλλα του Βαθέως Κράτους, των ευπατριδών κρυμμένων πίσω από τις βιτρίνες των δωρεών και τη Χάρυβδη των ανθελλήνων Γερμανών και Γάλλων κυρίως δανειστών ο Κυριάκος Μητσοτάκης εγκατέλειψε γρήγορα το στόχο ανόδου του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων και της ισχυρής ανάπτυξης του 5% και μετατράπηκε σε εξυπηρετητή των δανειστών. Έβαλε πλώρη για ισχυρό ξεπούλημα κρίσιμων συμμετοχών του Δημοσίου σε ενεργειακές εταιρείες όπως τα ΕΛΠΕ κ.λπ. βάζοντας σε υποθήκη τον πλούτο του Ελληνικού Κράτους στο διηνεκές και καθιστώντας το φτωχό για πάντα.
Το μεγάλο ερώτημα είναι πώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης με εξαίρετους Υπουργούς όπως ο Χρυσοχοϊδης, ο Πλακιωτάκης, ο Σταϊκούρας, ο Βρούτσης, η Κεραμέως, ο Μηταράκης και αρκετοί άλλοι, οδηγήθηκε από ένα κυβερνητικό σχήμα προοπτικής και απόδοσης σε αυτή την αυτοκαταστροφική πολιτική αγνοώντας τις επιταγές των καιρών και την επιθυμία των Ελλήνων για μία καλύτερη ζωή. Πώς αντάλλαξε την πολιτική του μακροημέρευση, σε πλήρη αντιστοιχία με τον προκάτοχο του Αλέξη Τσίπρα, για να προωθήσει τα συμφέροντα μίας νομενκλατούρας χάρτινων επιχειρηματιών και πιστής υποταγής στο ελληνικό δίδυμο-αφεντικό δυνάστη της Ελλάδας και Ευρώπης και όχι μόνο.
Η απάντηση, η Αχίλλειος Πτέρνα του Κυριάκου Μητσοτάκη, που περιπλανήθηκε και αυτός άσκοπα στην Κίτρινη Αυτοκρατορία του παρελθόντος και στα Εμιράτα της εύκολης ζωής, περιπαίζοντας την παγκόσμια δύναμη του πνεύματος και της δημοκρατίας, δεν μπορεί παρά να αναζητηθεί στο στενό κύκλο του, στον ίδιο του τον εαυτό. Ο Αλέξης Τσίπρας έφυγε ντροπιαστικά με την πολιτική ουρά του στα σκέλια, άφησε στο Μέγαρο του όμως το πνεύμα της εξισορρόπησης παρά φύση δυνάμεων. Τη διευκόλυνση των επιχειρηματικών συμφερόντων επιχειρηματιών της θάλασσας, ιδιοκτητών Ανωνύμων Εταιρειών Οπαδών και ιδιοκτητών θεσμικών μέσων μαζικής ενημέρωσης εις βάρος της αξιοκρατίας των ικανών, της προόδου της κοινωνίας και της ισχυρής ανάπτυξης με εργασίες υψηλών αμοιβών σε ένα Κράτος αξιοπρεπούς εργασίας και διαβίωσης. Την αντίληψη ότι οι Έλληνες είναι ιθαγενείς που μπορούν να προσκυνούν τους αποικιοκράτες για επιδοτήσεις για λίγους και επιδόματα για πολλούς.
Μαθηματικό τέλος σε μία λάθος διαδρομή υποτίμησης της νοημοσύνης του λαού από τεχνοκράτες των κολεγίων και καθηγητές της αδικίας, σε μία κοινωνία που συνεχίζει να διαπαιδαγωγείται από τους δανειστές στο αλισβερίσι και το ξεπούλημα της Ελλάδας για λίγους μήνες εξουσίας παραπάνω των φυλάρχων. Κρίμα στο έργο των φιλότιμων Υπουργών που πίστεψαν και εργάζονται από την 8η Ιουλίου 2019 για μία καλύτερη Ελλάδα.
Τρία θεμελιώδη έργα βαρόμετρο της Ελλάδας, ο αγωγός East-Med, το Ελληνικό και η εξόρυξη του Χρυσού της Μακεδονίας αντανακλούν τα εμπόδια στον πυρήνα της πολιτικής Μητσοτάκη που πρέπει να αλλάξει πριν αλλάξει ο Κυριάκος Μητσοτάκης αρμενίζοντας σε θάλασσες και ωκεανούς απάτριδων επιχειρηματιών. Αφήστε το ξεπούλημα των ΕΛΠΕ κ.Μητσοτάκη και επιλέξτε άλλη διαδρομή, πριν συναντήσετε τον Αλέξη Τσίπρα στην επόμενη στάση εξουσίας. Εκτός και εάν αυτή είναι η επιταγή του Βαθέως Κράτους που τόσο γοητευτικά φλερτάρει το Μέγαρο ανέκαθεν, για να ρεγουλάρει καλύτερα την παράδοση της Μεσογείου και την αιώνια υποταγή της Ευρώπης στη Ρωσία τους δύσκολους μήνες του παγερού χειμώνα των δανειστών μας.
Υπάρχει και άλλη διαδρομή, κύριε Μητσοτάκη, εκείνη που ο Έλληνας Πρωθυπουργός δεν αλλάζει κάθε τρεις και λίγο γιατί περί άλλων τυρβάζει από το κοινό συμφέρον των Ελλήνων, και της Δύσης. Εκείνη στην οποία που εξαίρετοι Υπουργοί παραμένουν ακλόνητοι και παραγωγικοί, ανένδοτοι σε διαγωνισμούς-αναθέσεις σκάνδαλα για την εξασφάλιση ιδιωτικών ακτών εκφόρτωσης εμπορευμάτων και συσχέτισης με τον κρατικό ιστό σε μία σχέση διαπλοκής. Εκείνη τη διαδρομή που δεν θα βρίσκει τοίχο στην Ηρώδου Αττικού που απαιτεί την εκτέλεση των επιταγών της αναντίρρητα και τον ενταφιασμό του μεγαλύτερου και πιο κρίσιμου έργου της Ελλάδας.
Ας ευχηθούμε έστω και αργά ο δημοκρατικά εκλεγμένος Πρωθυπουργός μας να αλλάξει διαδρομή. Να περπατάς σε δύο πολιτικά μονοπάτια είναι ανθρωπίνως αδύνατο και αυτοκαταστροφικό. Ο μεγαλύτερος βιρτουόζος όλων, ο Αλέξης Τσίπρας, των Φλαμπουράρη και Παππά, απέτυχε παταγωδώς και οριστικά. Πόσω μάλλον οι ερασιτέχνες της σημερινής εξυπηρέτησης αλλαγής Νόμων. Εκτός και αν ο αυτοσκοπός είναι η πολιτική αρπαχτή, κύριε Μητσοτάκη και λοιποί, της ανάπτυξης του 2% και κάτι, του ξεπουλήματος και των λιμανιών χωρίς αγωγούς και πράσινα άλογα ανάπτυξης των ολίγων...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια