Γράφει ο Γ. Παπαδόπουλος - Τετράδης
Όσοι συμπολίτες έπεσαν από τα σύννεφα για τις δηλώσεις Τσίπρα περί ανάγκης ελέγχου τών “άλλων αρμών” της εξουσίας “πέρα από το κυβερνητικό έργο και το έργο των υπουργών” όταν ξανάρθει στήν εξουσία, μάλλον δεν ξέρουν τι θα πεί ΣΥΡΙΖΑ, τι πιστεύει η συντριπτική πλειονότητα των στελεχών του και τι συνέβη το καλοκαίρι του 2015.
Επιπλέον, δεν ξέρει ότι ο κ Τσίπρας είναι ο μεγαλύτερος πολιτικός απατεώνας στήν ιστορία του τόπου, μαζί με τον Δηλιγιάννη. Η διαφορά τους είναι ότι ο τελευταίος ήταν μορφωμένος.
Και το ότι είναι απατεώνας το μαρτυράει η προηγούμενη πολιτική του θητεία. Αλλά, για να μην αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης, φρόντισε να το επιβεβαιώσει και με τις σχετικές πρόσφατες δηλώσεις του περί “ελέγχου και των άλλων αρμών της εξουσίας”.
Το έργο του δημοσιογράφου είναι να ξεσκεπάζει την εξουσία και τις βρωμιές της. Κυρίως την κυβέρνηση, την ασκούσα την εξουσία. Αλλά, ακόμα κι αν θέλεις να αγιάσεις δεν σε αφήνει η συγκεκριμένη αντιπολίτευση. Και δεν σε αφήνει, γιατί η δήλωση Τσίπρα περί ελέγχου είναι επικίνδυνη για τη Δημοκρατία. Το χειρότερο: Την πιστεύουν στην πλειονότητά τους τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Που αποδεικνύονται αθεράπευτα αντιδημοκράτες.
Έχω επισημάνει τα τελευταία χρόνια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ανήκει στο λεγόμενο δημοκρατικό τόξο. Είναι ένα φασιστοειδές συνοθύλευμα οπαδών της δικτατορίας του προλεταριάτου και της ένοπλης επιβολής της μειοψηφίας επί της πλειοψηφίας. Στην καλύτερη περίπτωση, της πλειοψηφίας επί της μειοψηφίας. Δεν κάνει διαφορά. Και τα δύο φασισμός είναι, όταν δεν έχεις να αντιμετωπίσεις πραγματική δικτατορία και τους πρωταγωνιστές της. Λίγες οι δημοκρατικές εξαιρέσεις στο κόμμα.
Είναι αυτοί οι ίδιοι που το καλοκαίρι του 2015 είχαν ετοιμάσει σχέδιο “προσωρινής αναστολής άρθρων του Συντάγματος” και επιβολής της πολιτικής τους με “τον στρατό να εγγυάται την ασφάλεια των πολιτών και την έννομη τάξη”, όπως είχε πει ο ακροδεξιός συνεταίρος και υπουργός Άμυνας κ Καμμένος! Για να αντιμετωπίσουν μια λαϊκή αντίδραση όταν θα συνελλάμβαναν τους αρμούς της εξουσίας, που θα αντιδρούσαν στη μετάβαση στη δραχμή και στήν ταυτόχρονη ρήξη με την ΕΕ.
Το σχέδιο απέτυχε όχι τόσο γιατί κατάλαβαν πόσο πρόχειρα στημένο ήταν και πόσο απροετοίμαστη ήταν η χώρα για κάτι τέτοιο, αλλά γιατί ειδοποιήθηκαν αμέσως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Παυλόπουλος και ο τέως πρωθυπουργός Καραμανλής, που είχε πολύ καλές σχέσεις μαζί τους, και απέτρεψαν την εκτέλεσή του. Οι ίδιοι δεν τό χαν σε τίποτε να το εφαρμόσουν! Τέτοιοι δημοκράτες.
Ο κ Τσίπρας, όμως, δεν ανήκει στον ΣΥΡΙΖΑ. Για την ακρίβεια δεν ανήκει σε καμιά πολιτική θέση. Είναι επαναστάτης για την κηδεία του Κάστρο, κομμουνιστής για το Σκοπευτήριο της Καισαριανής, σοσιαλιστής για να βρεί στελέχη από το ΠΑΣΟΚ και να συμμετέχει στη μεγάλη ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, συντηρητικός για να εκθειάζει τον Τράμπ, δεξιός για να είναι ο καλύτερος εφαρμοστής των μνημονίων της Μέρκελ, ακροδεξιός για να κυβερνήσει με τον Καμμένο και να απελευθερώνει τη Χρυσή Αυγή που φυλάκισε ο Σαμαράς και απολίτικος γκατζετάκιας όταν χρειάζεται μέλη στο κόμμα και τους εγγράφει αρκεί να κάνουν like στη φόρμα!!
Χρησιμοποίησε και χρησιμοποιεί τον ΣΥΡΙΖΑ ως όχημα για τις πολιτικές του φιλοδοξίες. Όπως και ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ τον χρησιμοποιεί για να έχει επαφή με την εξουσία. Ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τον Τσίπρα είναι 2,8- 3,1%.
Από το μπάχαλο των 15μελών ως την εξουσία της χώρας, αυτός είναι η συντομότερος δρόμος. Αυτόν και πήρε ο κ Τσίπρας. Και λέω ότι δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελείται από πούρους ιδεολόγους κομμουνιστές και από λίγους αριστερούς ανανεωτικούς, που απέμειναν εκεί αφού δεν είχαν το θάρρος να αποχωρήσουν μόλις τα ορφανά της ΚΝΕ απέκτησαν τον έλεγχο της άλλοτε δημοκρατικής ανανεωτικής αριστεράς του Συνασπισμού και της ΕΑΡ. Ο κ Τσίπρας είναι απλός τυχοδιώκτης.
Και λέω ότι είναι πολιτικός απατεώνας και τσαρλατάνος γιατί μας το είπε ο ίδιος, προσπαθώντας να αλλάξει με ψέμματα τη δήλωσή του για τον έλεγχο των “αρμών” της εξουσίας. Ούτε το θάρρος να επιμείνει στήν άποψή του δεν είχε.
Αφού αναλώθηκε σε ενα υβρεολόγιο για αυτούς που εξανέστησαν για τη φασιστική του δήλωση, είπε ότι τον διαστρέβλωσαν και ότι εκείνος εννοούσε ότι όταν έρθει πάλι στήν κυβέρνηση θα ελέγξει όλη την κακοδιαχείριση και δυσλειτουργία από τη Δημόσια Διοίκηση που έγινε λάφυρο κομματικό και αξιοποιήθηκε προκειμένου να δημιουργηθούν κομματικοί μηχανισμοί ή κυκλώματα διαφθοράς. Και μέσα στο κράτος και μέσα στη Δημόσια Διοίκηση και σε ελεγκτικούς μηχανισμούς.
Να μας συμπαθά ο κ Τσίπρας, αλλά οι δημοσιογράφοι στα χτεσινά ραδιόφωνα και στίς τηλεοράσεις δεν τον “ξυλοφόρτωσαν” δεόντως για τις δήθεν διορθωτικές του δηλώσεις και για το θράσος του να επιτίθεται κι όλας σε όσους είναι οπαδοί της Δημοκρατίας,πολίτευμα που απαιτεί καθόλου πανίσχυρες κυβερνήσεις.
Και δεν τον “ξυλοφόρτωσαν” δεόντως, γιατί η δημόσια διοίκηση, οι κομματικοί μηχανισμοί στο κράτος, η λειτουργία των ελεγκτικών μηχανισμών και η στελέχωσή τους, όπως και η στελέχωση των ελεγκτικών μηχανισμών, που τάχα είπε ότι εννοούσε ως “αρμούς της εξουσίας” είναι δουλειά των υπουργείων και της κυβέρνησης. Και κανενός άλλου.Την είχε την κυβέρνηση και μπορούσε να τους ελέγξει αυτούς τους αρμούς. Και τους ήλεγξε μέχρι κεραίας. Με τα ίδια και χειρότερα κομματικά κριτήρια που τα έλεγχαν και οι προηγούμενοι!
Αλλά, στήν πρώτη του δήλωση ο κ Τσίπρας, δεν εννοούσε αυτά. Γιατί είπε ξεκάθαρα “εκτός από όσα ελέγχουν τα υπουργεία και η κυβέρνηση να ελέγξουμε και τους άλλους αρμούς της εξουσίας”. Και στή Δημοκρατία αυτά που δεν ελέγχει η κυβέρνηση, ή μάλλον αυτά που ΟΦΕΙΛΕΙ να μην ελέγχει, είναι οι “άλλοι αρμοί της εξουσίας”, που θέλει να ελέγξει την επόμενη φορά ο κ Τσίπρας! Κι αυτοί είναι η Δικαιοσύνη, η Τράπεζα της Ελλάδος (που υπάγεται στην ΕΚΤ), οι Ανεξάρτητες Αρχές, η Προεδρία της Δημοκρατίας, τα συνδικάτα, οι επαγγελματικές οργανώσεις, τα ΜΜΕ.
Θέλει πολύ θράσος να στοχεύει ο κ Τσίπρας στόν έλεγχο των “άλλων αρμών” όταν η Δημοκρατία στηρίζεται ΑΚΡΙΒΩΣ στήν ανεξαρτησία των άλλων αρμών από την εκτελεστική εξουσία και ΑΚΡΙΒΩΣ στήν αποφυγή της παντοδυναμίας της εκτελεστικής εξουσίας. Δηλαδή της κυβέρνησης. Για να μην έχεις δικτατορία.
Και θέλει πολύ θράσος, γιατί ήταν ο κ Τσίπρας και το κόμμα του που αποπειράθηκαν ξεδιάντροπα να ελέγξουν τα ΜΜΕ με κάθε τρόπο, κλείνοντας ισχυρές μονάδες, αφήνοντας στο δρόμο εκατοντάδες εργαζόμενους, απειλώντας εκδότες και δημοσιογράφους και εγκαθιστώντας ένα βρώμικο σύστημα διαπλοκής κυβέρνησης- δικαιοσύνης- δημοσιογράφων, από τα πιο ρυπαρά που έχει δει ο τόπος. Γιατί έχει δει και στο παρελθόν.
Θέλει πολύ θράσος να ορέγεται έλεγχο των άλλων αρμών ο άνθρωπος και το κόμμα που έκαναν ένα μεγάλο κομμάτι της Δικαιοσύνης βιλαέτι τους, όχι για τη Δικαιοσύνη, αλλά για την εξόντωση πολιτικών αντιπάλων και για την εξυπηρέτηση εξώνομων βραχιόνων του κόμματος.
Θέλει πολύ θρασος να θέλει να ελέγξει τους άλλους αρμούς της εξουσίας ο άνθρωπος που διόρισε μια “δική του” στήν Ανεξάρτητη Επιτροπή Ελέγχου της Κεφαλαιαγοράς, εξευτελίζοντας το θεσμό του προέδρου του Αρείου Πάγου, και μιά άλλη στην Ανεξάρτητη Αρχή Ελέγχου της Δημόσιας Διοίκησης κατά της διαφθοράς!
Θέλει πολύ θράσος να θέλει να ελέγξει τούς άλλους αρμούς της εξουσίας ο άνθρωπος που στηρίχτηκε από το βιομηχανικό, πλοιοκτητικό και τραπεζικό κεφάλαιο όσο κανένας άλλος πρωθυπουργός. Και ο οποίος, αφού στηρίχτηκε απο αυτούς τους αρμούς παριστάνει τώρα τον επαναστάτη απέναντί τους!
Με δυό εξαιρέσεις, τον Νίκο Βούτση και τον Χ Παπαδόπουλο, όλοι οι άλλοι φωστήρες του ΣΥΡΙΖΑ που εμφανίστηκαν χτες και προχτές, υπερασπίστηκαν την ακρότητα της τοποθέτησης Τσίπρα περί ελέγχου των άλλων αρμών, αποδεικνύοντας ότι ένα κομμάτι της ελληνικής κομμουνιστικής αριστεράς, που αρέσκεται να υμνεί τον αδερφοκτόνο αιματηρό εμφύλιο, αντί να ντρέπεται γι αυτόν, έχει μείνει στο 1945. Κι αυτό είναι πολύ επικίνδυνο και για την ίδια, που αποδεικνύει πόσο οπισθοδρομική και ανάλγητη είναι, αλλά και για τη χώρα.
Ευτυχώς, το ελληνικό κράτος και οι δομές του είναι τόσο διεφθαρμένες, τόσο διαλυμένες, τόσο συντεχνιακές και τόσο αντιδραστικές και οπισθοδρομικές, που κανείς δεν θα καταφέρει να τις ελέγξει. Γιατί αν περιμέναμε από τους πολίτες να υπερασπιστούν τη Δημοκρατία χαθήκαμε. Το 30% ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια