Γράφει ο Γιάννης Σιδέρης
Δεν είναι πρόβλημα οι ελλιπείς γνώσεις που καταλογίζονται στον πρώην Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Άλλωστε για Πρωθυπουργός ψηφίστηκε, όχι για Πρύτανης Πανεπιστημίου. Και η Βουλή δεν είναι γραφείο ευρέσεως εργασίας, ώστε να γίνονται μέλη της μόνο οι άριστοι, τα πλουμιστά μεταπτυχιακά, οι επιφανείς επιστήμονες, οι διανοούμενοι, οι τρόφιμοι των φημισμένων πανεπιστημίων του πλανήτη, αυτοί που έφαγαν τα νιάτα τους στα σπουδαστήρια και τα επιστημονικά εργαστήρια, προωθώντας την έρευνα και την επιστήμη.
Στη Βουλή δεν εκλέγονται τα τέρατα μορφώσεως. Εκλέγονται οι αντιπρόσωποι του λαού, εκείνοι που αυτός κρίνει ότι θα εκπροσωπήσουν τα κοινωνικά και ταξικά του συμφέροντα. Εκείνοι - και εκείνοι - που ξεπήδησαν από τη φάμπρικα ή το γιαπί, γιατί οι ανάγκες της ζωής τους έζεψαν νωρίς στο μεροδούλι. Και φυσικά εκείνοι που ξεπήδησαν από τις κομματικές οργανώσεις - και όχι από ακομμάτιστα μαζικά κινήματα, αφού η κομματοκρατία στη χώρα μας υπέχει κάθε άλλης μορφής κοινωνικής οργάνωσης. Άλλωστε τα λεγόμενα «μαζικά κινήματα», είτε δημιουργούνται από τα αριστερά κόμματα ως μετωπικές τους οργανώσεις, είτε καπελώνονται εν τη γενέσει τους από αυτά.
Εξ ορισμού λοιπόν οι εθνικοί αντιπρόσωποι δεν αξιολογούνται από τα πτυχία. Σε αυτούς χωρούν και οι εξ ανάγκης αμόρφωτοι, και οι καλοζωισμένοι αδιάφοροι για τη μάθηση. Ωστόσο, αν δεν κρίνεται η μόρφωσή τους, επιβάλλεται να κρίνεται η συνέπειά τους ή η ασχημοσύνη τους. Και για τη μεν ασυνέπεια μπορούν να επικαλεσθούν άγνοια ή λόγους ανωτέρας βίας και να τύχουν κατανόησης. Σε εκείνο που δεν υπάρχει κατανόηση είναι η ασχημοσύνη, γιατί διαμορφώνει συνειδήσεις, εκπαιδεύει το κοινό τους να είναι ασχημονούν.
Από τα Ιωάννινα ο Αλέξης Τσίπρας, σε μια μίξη troll του διαδικτύου και μαχαλόμαγκα περασμένων δεκαετιών, αναφερόμενος μεταξύ άλλων στα ελληνοτουρκικά, δήλωσε:
«Απέναντι στον Ζάεφ ήξεραν να κάνουν τα λιοντάρια, γιατί ήξεραν ότι ο άνθρωπος αυτός ήθελε την ειρήνη και δεν μπορούσε να απειλήσει άλλωστε την πατρίδα μας. Απέναντι στον Ερντογάν όμως τα λιοντάρια γίνονται όρνιθες. Ας ελπίσουμε λοιπόν αυτές οι όρνιθες να μην δημιουργήσουν προβλήματα σημαντικά εις ότι αφορά τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας μας».
Μα είναι δυνατόν ένας πρώην Πρωθυπουργός να μιλάει έτσι; Ουδείς διατελέσας Πρωθυπουργός στη Μεταπολίτευση έχει χρησιμοποιήσει τέτοια γλώσσα. Δεν εκπηγάζει από καθωσπρεπισμό η ένστασή μας. Πηγάζει δευτερευόντως από την διαπίστωση για την έλλειψη πολιτικής αισθητικής του λόγου του, και πρωτίστως γιατί τέτοιες προσομοιώσεις σε εθνικά θέματα για την εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας, δεν λειτουργούν υπονομευτικά σε αυτή. Λειτουργούν υπονομευτικά στη χώρα και το ηθικό του λαού. Ο Αλέξης άρχισε πριν λίγο καιρό να κατηγορεί για πολιτική κατευνασμού. Αυτή τουλάχιστον ήταν μια πολιτική κατηγορία - έστω και αν στη χρονική συγκυρία που ειπώθηκε ήταν κατά τη γνώμη μας άκαιρη. Όμως… προόδευσε και κατέληξε στις «όρνιθες»!
Πέραν όμως της πολιτικής αισθητικής και του προβληματικού λαϊκισμού, υπάρχουν επί της ουσίας και δύο παρατηρήσεις:
Μακεδονικό: Συνηθίζει μέσω των ελληνοτουρκικών να προσπαθεί δια της πλαγίας να δικαιωθεί για το μακεδονικό, εξομοιώνοντας τα δύο θέματα - που δεν εξομοιώνονται. Στα ελληνοτουρκικά καμία κυβέρνηση ως τώρα δεν έδωσε κάτι με τη θέλησή της – ούτε η δική του. Στα Σκόπια έδωσε ο ίδιος προθύμως εθνικότητα και γλώσσα, και μάλιστα άνευ αντιτίμου. Έτσι κατά παγκόσμια πρωτοτυπία, μια χώρα που τύποις ονομάζεται Βόρεια Μακεδονία (χωρίς διασφάλιση ότι θα το τηρήσει, όπως έδειξε η υπηρεσιακή υπουργός Μιζράχι), έχει κατοίκους που ονομάζονται Μακεδόνες (όχι Βορειομακεδόνες), και οι οποίοι ομιλούν τη μακεδονική, (όχι τη βορειομακεδονική). Good diplomacy!
Επί των ελληνοτουρκικών: Ο ίδιος δεν ήταν που έφερε εδώ τον Ερντογάν χωρίς καμία κόκκινη γραμμή, και τον άκουγε να διακηρύσσει την ανάγκη αναθεώρησης της συνθήκης της Λοζάνης; Ο ίδιος δεν ήταν που προθύμως έβγαλε από τον προσκήνιο (εξαφάνισε ουσιαστικά) τον υπουργό Άμυνας συγκυβερνήτη Πάνο, τις ημέρες της επίσκεψης Ερντογάν, και κατ’ απαίτησή του; Ο ίδιος δεν ήταν που δέχτηκε ασμένως την έκκληση Ερντογάν, να στείλει πεσκέσι τους 8 Τούρκους αξιωματικούς, τους οποίους έσωσε η ενεργοποίηση ιδιωτών; Ο ίδιος δεν έστελνε πακέτο στην Τουρκία Τούρκους αντικαθεστωτικούς που συλλαμβάνονταν τον Έβρο; (έχουν υπάρξει αδιάψευστα δημοσιεύματα).
Στη Βουλή δεν εκλέγονται τα τέρατα μορφώσεως. Εκλέγονται οι αντιπρόσωποι του λαού, εκείνοι που αυτός κρίνει ότι θα εκπροσωπήσουν τα κοινωνικά και ταξικά του συμφέροντα. Εκείνοι - και εκείνοι - που ξεπήδησαν από τη φάμπρικα ή το γιαπί, γιατί οι ανάγκες της ζωής τους έζεψαν νωρίς στο μεροδούλι. Και φυσικά εκείνοι που ξεπήδησαν από τις κομματικές οργανώσεις - και όχι από ακομμάτιστα μαζικά κινήματα, αφού η κομματοκρατία στη χώρα μας υπέχει κάθε άλλης μορφής κοινωνικής οργάνωσης. Άλλωστε τα λεγόμενα «μαζικά κινήματα», είτε δημιουργούνται από τα αριστερά κόμματα ως μετωπικές τους οργανώσεις, είτε καπελώνονται εν τη γενέσει τους από αυτά.
Εξ ορισμού λοιπόν οι εθνικοί αντιπρόσωποι δεν αξιολογούνται από τα πτυχία. Σε αυτούς χωρούν και οι εξ ανάγκης αμόρφωτοι, και οι καλοζωισμένοι αδιάφοροι για τη μάθηση. Ωστόσο, αν δεν κρίνεται η μόρφωσή τους, επιβάλλεται να κρίνεται η συνέπειά τους ή η ασχημοσύνη τους. Και για τη μεν ασυνέπεια μπορούν να επικαλεσθούν άγνοια ή λόγους ανωτέρας βίας και να τύχουν κατανόησης. Σε εκείνο που δεν υπάρχει κατανόηση είναι η ασχημοσύνη, γιατί διαμορφώνει συνειδήσεις, εκπαιδεύει το κοινό τους να είναι ασχημονούν.
Από τα Ιωάννινα ο Αλέξης Τσίπρας, σε μια μίξη troll του διαδικτύου και μαχαλόμαγκα περασμένων δεκαετιών, αναφερόμενος μεταξύ άλλων στα ελληνοτουρκικά, δήλωσε:
«Απέναντι στον Ζάεφ ήξεραν να κάνουν τα λιοντάρια, γιατί ήξεραν ότι ο άνθρωπος αυτός ήθελε την ειρήνη και δεν μπορούσε να απειλήσει άλλωστε την πατρίδα μας. Απέναντι στον Ερντογάν όμως τα λιοντάρια γίνονται όρνιθες. Ας ελπίσουμε λοιπόν αυτές οι όρνιθες να μην δημιουργήσουν προβλήματα σημαντικά εις ότι αφορά τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας μας».
Μα είναι δυνατόν ένας πρώην Πρωθυπουργός να μιλάει έτσι; Ουδείς διατελέσας Πρωθυπουργός στη Μεταπολίτευση έχει χρησιμοποιήσει τέτοια γλώσσα. Δεν εκπηγάζει από καθωσπρεπισμό η ένστασή μας. Πηγάζει δευτερευόντως από την διαπίστωση για την έλλειψη πολιτικής αισθητικής του λόγου του, και πρωτίστως γιατί τέτοιες προσομοιώσεις σε εθνικά θέματα για την εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας, δεν λειτουργούν υπονομευτικά σε αυτή. Λειτουργούν υπονομευτικά στη χώρα και το ηθικό του λαού. Ο Αλέξης άρχισε πριν λίγο καιρό να κατηγορεί για πολιτική κατευνασμού. Αυτή τουλάχιστον ήταν μια πολιτική κατηγορία - έστω και αν στη χρονική συγκυρία που ειπώθηκε ήταν κατά τη γνώμη μας άκαιρη. Όμως… προόδευσε και κατέληξε στις «όρνιθες»!
Πέραν όμως της πολιτικής αισθητικής και του προβληματικού λαϊκισμού, υπάρχουν επί της ουσίας και δύο παρατηρήσεις:
Μακεδονικό: Συνηθίζει μέσω των ελληνοτουρκικών να προσπαθεί δια της πλαγίας να δικαιωθεί για το μακεδονικό, εξομοιώνοντας τα δύο θέματα - που δεν εξομοιώνονται. Στα ελληνοτουρκικά καμία κυβέρνηση ως τώρα δεν έδωσε κάτι με τη θέλησή της – ούτε η δική του. Στα Σκόπια έδωσε ο ίδιος προθύμως εθνικότητα και γλώσσα, και μάλιστα άνευ αντιτίμου. Έτσι κατά παγκόσμια πρωτοτυπία, μια χώρα που τύποις ονομάζεται Βόρεια Μακεδονία (χωρίς διασφάλιση ότι θα το τηρήσει, όπως έδειξε η υπηρεσιακή υπουργός Μιζράχι), έχει κατοίκους που ονομάζονται Μακεδόνες (όχι Βορειομακεδόνες), και οι οποίοι ομιλούν τη μακεδονική, (όχι τη βορειομακεδονική). Good diplomacy!
Επί των ελληνοτουρκικών: Ο ίδιος δεν ήταν που έφερε εδώ τον Ερντογάν χωρίς καμία κόκκινη γραμμή, και τον άκουγε να διακηρύσσει την ανάγκη αναθεώρησης της συνθήκης της Λοζάνης; Ο ίδιος δεν ήταν που προθύμως έβγαλε από τον προσκήνιο (εξαφάνισε ουσιαστικά) τον υπουργό Άμυνας συγκυβερνήτη Πάνο, τις ημέρες της επίσκεψης Ερντογάν, και κατ’ απαίτησή του; Ο ίδιος δεν ήταν που δέχτηκε ασμένως την έκκληση Ερντογάν, να στείλει πεσκέσι τους 8 Τούρκους αξιωματικούς, τους οποίους έσωσε η ενεργοποίηση ιδιωτών; Ο ίδιος δεν έστελνε πακέτο στην Τουρκία Τούρκους αντικαθεστωτικούς που συλλαμβάνονταν τον Έβρο; (έχουν υπάρξει αδιάψευστα δημοσιεύματα).
Ο κ. Τσίπρας ξεκίνησε να γίνει αντίγραφο του Αντρέα. Ας προσέξει με τον ατιθάσευτο λαϊκισμό του, να μη μετατραπεί σε αχνό αντίγραφο του Δημητρίου Ράλλη.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια