 |
| Φωτο: ΑΠΕ - ΜΠΕ |
''... Είναι ένας μικρός καταπληκτικός λαός, που εργάζεται και πετυχαίνει παντού, εκτός από την πατρίδα του...''΄, έγραφε το 1867 για τον Αιγυπτιώτη Ελληνισμό ο Γάλλος Εδμόνδος Αμπού, θέλοντας να εκφράσει τον θαυμασμό του για τις αρετές που επεδείκνυαν οι ελληνικής καταγωγής ''Αλεξανδρινοί'' της Αιγύπτου.
Αρετές που είχαν λίγο-πολύ όλοι οι Έλληνες της διασποράς, οι οποίοι δεν υπήρξαν ποτέ οι άσωτοι και οι έκπτωτοι της ελληνικής ιστορίας. Αντίθετα έζησαν και ζουν προοδεύοντας μακριά απ' την ''βαλκανική σκόνη της Αθήνας'', την μιζέρια του επαρχιωτισμού και την εσωστρέφεια που φύτεψε μέσα της η απάρνηση των προγονικών αρετών και η αποδόμηση των αξιών τους.
Μέσα σ' αυτούς τους υπέροχους Έλληνες (Ελλαδίτες κι Ελληνοκύπριους) της διασποράς που λειτούργησαν και λειτουργούν ως εθνικοί ευεργέτες για την πατρίδα μας είναι και η κυπριακής καταγωγής οικογένεια Ζαμπά από την κατεχόμενη Μόρφου.
Τόσο οι Ζαμπάδες όσο και πλείστοι άλλοι Ελληνοκύπριοι (γιατί οι Ελληνοαμερικανοί έχουν χάσει τα τελευταία χρόνια τη φλόγα του πατριωτισμού τους για τα εθνικά θέματα) δίνουν επί μια 45/ετία τον νυν υπέρ πάντων αγώνα τους για τη δικαίωση του λαού της και την παραδειγματική τιμωρία του θύτη του, του εισβολέα και κατακτητή του, που αντί να τιμωρηθεί για τα κατ' επανάληψη εγκλήματά του, δικαιώνεται και... παρασημοφορείται...
Ένας απ' τους πολλούς ''μυημένους'' στον Φιλελληνισμό Αμερικανούς φίλους της οικογένειας Ζαμπά είναι και ο κουβανικής καταγωγής Αμερικανός γερουσιαστής των Δημοκρατικών Ρόμπερτ Μενέντεζ, ο μεγαλύτερος υπερασπιστής της Ελλάδας, της Κύπρου και του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Κογκρέσο. Γεγονός που τον έχει καταστήσει τον νούμερο ένα εχθρό της Τουρκίας, αφού με δική του παρέμβαση πολλές δηλώσεις των Αμερικανών αξιωματούχωνστρέφονται εναντίον της.
Τελευταία ήταν αυτή του Κρίστοφερ Ρόμπινσον, αναπληρωτή βοηθού υπουργού Εξωτερικών για Ευρωπαϊκές και Ευρασιατικές Υποθέσεις, ο οποίος είχε διατυπώσει αρχικά τη πάγια ουδέτερη αμερικανική θέση για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις ότι όλα τα μέρη πρέπει να απέχουν από ενέργειες που αυξάνουν την ένταση στη περιοχή.
Μια θέση που εξίσωνε ουσιαστικά τον επιτιθέμενο με τον αμυνόμενο, τον θύτη με το θύμα. Αυτή την αδικία της ταύτισης καυτηρίασε πρώτος ο τολμηρός γερουσιαστής του Νιου Τζέρσεϊ Ρόμπερτ Μενέντεζ, που παρενέβη ευθαρσώς χαρακτηρίζοντας εξωφρενικές τις αξιώσεις της Τουρκίας στη συμφωνία της με τη Λιβύη.
- Η Τουρκία εισβάλει σε ελληνική υφαλοκρηπίδα και κυπριακή ΑΟΖ και λέμε στην Αθήνα να συγκρατηθεί; ρώτησε αγανακτισμένος τον Αμερικανό αξιωματούχο αναγκάζοντάς τον να ανακαλέσει παραδεχόμενος ότι ''... Η Ελλάδα και η Κυπριακή Δημοκρατία δεν είναι τα μέρη που δημιουργούν τα προβλήματα στη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου...''
Ήταν μια απ' τις πολλές μάχες τις οποίες έδωσε νικηφόρα ο φιλέλληνας γερουσιαστής, που θεωρείται δικαιολογημένα ως μια απ' τις ισχυρές φωνές της Ομογένειας στην Αμερική, αφού δηλώνει πάντα ''παρών'' στην υπεράσπιση των εθνικών δικαίων του Ελληνισμού, της Ελλάδας και της Κύπρου.
Το σπουδαίο μάλιστα είναι ότι ο Ρόμπερτ Μενέντεζ στέκεται στο πλευρό μας όχι περιοδικά, αλλά μόνιμα είτε ως γερουσιαστής είτε ως μέλος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας. Πίστευε ανέκαθεν, άλλωστε, ο πιστός μας φίλος στις δυνατότητες της Ελλάδας και των Ελλήνων και το αποδείκνυε αυτό με τις καίριες παρεμβάσεις του στο Κογκρέσο:
-Η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει και να ξεπεράσει την κρίση..., διαβεβαίωνε πειστικά τα στελέχη της Ομογένειας τον Μάρτιο του 2012 και τους συναδέλφους του Αμερικανούς που έδειχναν ενδιαφέρον για τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα.
Ο ίδιος μάλιστα, την ίδια χρονιά, ''στέφθηκε'' τελετάρχης της ελληνικής παρέλασης στην 5η λεωφόρο του Μανχάταν στην Ν.Υόρκη για τον εορτασμό της 25η Μαρτίου και, αποδεχόμενος την τιμή που του έγινε από τους Έλληνες Ομογενείς της Αμερικής, είπε χαρακτηριστικά - μεταξύ άλλων - μη μπορώντας να κρύψει τη συγκίνησή του:
- Αποτελεί για μένα εξαιρετική τιμή να είμαι τελετάρχης στην παρέλαση που τιμάται η μνήμη των ηρώων του ελληνικού αγώνα για ανεξαρτησία. Αποτελεί την μέγιστη τιμή...
Σημειωτέον ότι ο εν λόγω Φιλέλληνας, σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ πριν από ένα σχεδόν χρόνο, είχε πει - αναφερόμενος στο Κυπριακό - ότι''δεν νοείται λύση του προβλήματος, χωρίς την αποχώρηση των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων από την Κύπρο και των εποίκων που μεταφέρθηκαν στο βόρειο τμήμα για να αλλοιώσουν το δημογραφικό χαρακτήρα του νησιού''. Και ότι ''λόγω της τουρκικής αρνητικής στάσης δεν έχουν προχωρήσει οι συνομιλίες για την επίλυση του προβλήματος''...
Και να φανταστεί κανείς ότι μέχρι χθες του αφιέρωνε... μονόστηλα η πλειοψηφία των ελληνικών ΜΜΕ, και τον υποτιμούσαν οι Ελληνοαμερικανοί του ρεπουμπλικανικού κόμματος, αν και ο κουβανικής καταγωγής νομοθέτης πρωτοστατούσε σε κάθε αγώνα δικαίωσης των Κυπρίων και απομάκρυνσης από το νησί του στρατού κατοχής, ενώ έδινε θαρραλέα απάντηση σε κάθε δήλωση Αξιωματούχου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ που έγερνε μεροληπτικά υπέρ της Τουρκίας και σε βάρος των ελληνικών θέσεων.
Ας είναι. ''Κάλλιο αργά, παρά ποτέ'' λέει μια ελληνική παροιμία και ισχύει, συμπτωματικά, και στην περίπτωση του Ρόμπερτ Μενέντεζ, που έχει μετατραπεί σε φύλακα-άγγελο της χώρας μας και της Κύπρου σε ρόλο πρωταγωνιστικό του ''στρατοπέδου'' των υποστηρικτών τους!..
Τώρα θα με ρωτούσε με πικρό καγχασμό κάποιος αναστενάζοντας δικαιολογημένα.
- Ο Ρόμπερτ Μενέντεζ μάς έδειξε και μας δείχνει με κάθε τρόπο πώς είναι να έχεις καρδιά ελληνόψυχη κι ας μην είσαι Έλληνας στα χαρτιά και τους τύπους. Έναν τέτοιο δεν ψάχνατε εσείς στα άρθρα σας, κ. Καλογερίδου; Έναν ''Περικλή'' δεν αναζητούσατε, για να γίνει άξιος κυβερνήτης μας; Θα σας πείραζε, λοιπόν, αν αυτός ο αποδεδειγμένα Έλληνας στην ψυχή δεν είχε ελληνικό αίμα, αλλά δήλωνε έτοιμος να μας κυβερνήσει;
- Θα ήταν μεγάλη μας χαρά και τιμή, θα του απαντούσα ενθουσιασμένη συγκρίνοντας τον τολμηρό ελληνολάτρη Κουβανο-Αμερικανό με τους ψοφοδεείς δικούς μας κυβερνήτες, που είναι εύκολοι στο να ξεπουλούν, αλλά ποτέ στο να ξαναπαίρνουν...
- Σίγουρα φαντάζει ιδανικός για την υπεράσπιση των εθνικών μας θεμάτων και προπάντων των ελληνοτουρκικών. Πολύ περισσότερο ενόψει της Χάγης απ' την οποία μας αποτρέπουν τόσο ο ίδιος όσο κι οι άλλοι Αμερικανοί φίλοι του..., θα συμφωνούσε συλλογισμένος.
- Ναι, ως και αυτοί το έχουν καταλάβει ότι το Διεθνές Δικαστήριο δεν μπορεί να επιλύσει τις ελληνοτουρκικές διαφορές. Μόνο οι δικοί μας κοιμούνται και ονειρεύονται με ψευδαισθήσεις, σαν να τους έλκει η πιθανότητα ενός ακρωτηριασμού μας..., θα σχολίαζα μονολογώντας.
- Μόνο που θα είχε πρόβλημα στα θέματα Εσωτερικής πολιτικής, στην οργάνωση του ανύπαρκτου κράτους και την πάταξη ελληνικών αγκυλώσεων όπως αυτή της γραφειοκρατίας, που μας έχει αναδείξει στο νούμερο ένα κράτος υπό διάλυση στην Ευρώπη..., θα έλεγε αποκαρδιωμένος.
- Στα θέματα της οργάνωσης δε θα υπάρχει κανένα πρόβλημα, έννοια σου, θα τον καθησύχαζα. Κι αυτό γιατί έχει κάποια... ιδέα απ' τον... γραφειοκρατικό συντονισμό της Αθήνας και της Κύπρου με ομογενειακές οργανώσεις της Αμερικής, όπως η HALC, που πρωτοστατεί στα εθνικά και θρησκευτικά θέματα της Ομογένειας...‟
”Όσο για τη δική μας γραφειοκρατία; Ε, αυτήν θα την παίξει στα δάχτυλα ο Μενέντεζ, του λέω με περισσή σιγουριά, απ' τη στιγμή που αντιμετωπίζει ήδη με επιτυχία τους γραφειοκράτες του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, οι οποίοι είναι κράτος εν κράτει στην Αμερική και δεν λογοδοτούν ούτε στον Ντόναλντ Τραμπ, τον Πρόεδρό τους...
- Αν είναι έτσι, τι καθόμαστε; θα μου έλεγε ενθουσιασμένος. Πάμε αύριο κιόλας σε εκλογές, για να βγάλουμε επόμενο κυβερνήτη - με... απευθείας ανάθεση - τον φύλακα-άγγελο της Ελλάδας, που είναι πραγματικός ήρωας!!!..
Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια