Το τραπέζι και το "μενού" της Ελληνικής Διπλωματίας

Γράφει η δημοσιογράφος Λέττα Καλαμαρά

''Όταν δεν κάθεσαι στο τραπέζι βρίσκεσαι στο μενού'', “If You’re Not at the Table, You’re on the Menu”, λέει μία διεθνής ρήση και η Ελλάδα το επιβεβαιώνει δυστυχώς στη Διάσκεψη για τη Λιβύη στο Βερολίνο. Η αποτυχία άμεσης παρουσίας της Ελλάδας δεν οφείλεται στη διπλωματία η οποία κατέβαλε φιλότιμες προσπάθειες το τελευταίο διάστημα να συμμετέχει στις εξελίξεις.

Ένα κοινό χαρακτηριστικό των Κρατών που βρίσκονται στο Βερολίνο είναι η σαφής και διαχρονική εθνική στρατηγική τους και πάνω απ'όλα η ενεργός στρατιωτική τους παρουσία με θυσίες στα πεδία των επιχειρήσεων για την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων τους.

Η ελληνική διπλωματία όσο ικανή και αποτελεσματική να είναι, δεν μπορεί να κάθεται στο τραπέζι των ισχυρών χωρίς σταθερό προσανατολισμό και αγώνες. Αυτό ισχύει για κάθε χώρα και κυρίως ίσχυε πάντα και για την Ελλάδα στην ιστορία της. Αφήνοντας την ελληνική διπλωματία ασθενή χωρίς στηρίγματα λίγα θα μπορεί να καταφέρνει λόγω της ικανότητας των διπλωματών της.

Ως προς την εθνική στρατηγική μας όλες οι Κυβερνήσεις αρνούνται πεισματικά να την καταγράψουν και να συμφωνήσουν συνολικά μετά τη Μεταπολίτευση αφήνοντας τη διεθνή μας επιδίωξη έρμαιο του κάθε Πρωθυπουργού προς όφελος κομματικών συμφερόντων και συνδιαλλαγής με τους ισχυρούς. Σε ένα Κράτος που ακούγονται τα πάντα από τους πολιτικούς Αρχηγούς από το "ανήκουμε στη Δύση", "απεγκλωβισμό από το ΝΑΤΟ", "στρατηγική σχέση με Ρωσία ή Κίνα" την ίδια ώρα που έχουμε και στρατηγική σχέση με ΗΠΑ είναι προφανές ότι η ελληνική διπλωματία είναι αποδυναμωμένη.

Ακόμα χειρότερα σε ένα διεθνές περιβάλλον που από το Βέλγιο μέχρι τη Ρουμανία και από τις ΗΠΑ μέχρι τη Ρωσία όλοι συμμετέχουν με άνδρες και γυναίκες στα πεδία των επιχειρήσεων, θυσιάζοντας ψυχές η απουσία της Ελλάδας είναι εκκωφαντική και ζημιογόνα. Τα παραμύθια περί απειλών και ετοιμότητας δεν συγκινούν κανέναν, αν όχι τους κάνουν να χαμογελούν με περιφρόνηση. Τέλος, με μία διεκδικητική Τουρκία που συμμετέχει με θυσίες στη Τουρκία, τη Λιβύη, το Αφγανιστάν και όπου αλλού χρειαστεί, η σύγκριση προκαλεί ύποπτα ερωτήματα εις βάρος της εθνικής μας ασφάλειας.

Εν κατακλείδι αν δεν αποφασίσει η Ελλάδα να ξεφύγει από το διεθνές οργανωμένο έγκλημα που κυριαρχεί μέσα της, καταγράψει συγκεκριμένη και μεγαλόπνοα εθνική στρατηγική ανεξαρτήτου Κυβέρνησης και γίνει μαχόμενη στα πεδία των σύγχρονων επιχειρήσεων για το κυρίαρχο διεθνές και εθνικό συμφέρον, η ελληνική διπλωματία θα δέχεται πλήγματα και ήττες χωρίς να ευθύνεται. Όποιος βγάζει τα κάστανα από τη φωτιά αυτός τρώει και τα κάστανα, αφήνοντας για τους άλλους τα τσόφλια και τη ρητορεία.

Για όσους αναφέρουν ότι στο Βερολίνο θα συζητηθούν μόνο θέματα διακυβέρνησης της Λιβύης αλλά όχι τα κοιτάσματα της ΝΑ Μεσογείου και η Συμφωνία Λιβύης - Τουρκίας λίγο υπομονή. Το μενού της διάσκεψης δεν περιλαμβάνει το επιδόρπιο που θα σερβιριστεί ωσονούπω στα ελληνικά νερά της ΑΟΖ μας αν συνεχίσουμε να "τυρβάζουμε περί άλλων". Η Τουρκία εξασφάλισε το ζητούμενο, τη μη πλήρη στρατιωτική ήττα του Σάρατζ και πολιτική επιβίωσή του ή αλλιώς την αποφυγή πλήρους στρατιωτικής και πολιτικής νίκης του Χαφτάρ, και θα δείξει το μέλλον την ισχύ της Συμφωνίας Σάρατζ - Ερτογάν.

Η ελευθερία και η ισχύς και στον 21ο αιώνα απαιτούν ψυχή και δύναμη την οποία έχουν επιδείξει όλοι οι λαοί της Ευρώπης πλήν ενός μεταψυχροπολεμικά, εν αντιθέσει με το Β΄ΠΠ που διαμόρφωσε κάποτε το ψυχροπολεμικό διεθνές περιβάλλον το οποίο και μεταλλάσσεται. Ευχόμαστε οι ιθύνοντες να σταματήσουν να ασχολούνται με τις μπίζνες των οικονομικών μεταναστών και το άρμεγμα των κονδυλίων ΕΣΠΑ πριν να είναι αργά και να υπερασπιθούν το εθνικό δίκαιο και συμφέρον.

Πηγή: thedayaftergr.blogspot.com

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.