Του Σάκη Μουμτζή
Θα ήταν κάποιος μεμψίμοιρος αν δεν θεωρούσε θετικό το γεγονός της ψήφισης της κυρίας Αικ. Σακελλαροπούλου και από τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι σαφώς μια επικοινωνιακή νίκη του Κ.Μητσοτάκη, αλλά είναι σημαντικό και το βήμα του Α.Τσίπρα. Θα μπορούσε να προτείνει ένα πρόσωπο από την ευρύτερη Αριστερά και να βάλει «δύσκολα» και στο ΚΚΕ και κυρίως στο ΚΙΝΑΛ. Αλλωστε κάτι τέτοιο είχε προταθεί στην συνεδρίαση του καθοδηγητικού οργάνου του ΣΥΡΙΖΑ.
Πριν από τέσσερα χρόνια ο Νίκος Μαραντζίδης –σε μια παρουσίαση βιβλίου μου—είχε υποστηρίξει πως, σταδιακά, ο ΣΥΡΙΖΑ θα μετεξελιχθεί και θα ξεπεράσει τις παιδικές του ασθένειες. Έκτοτε παραμένει σταθερός σε αυτήν την άποψη του.
Περίπου με το ίδιο σκεπτικό προσέγγισαν τον ΣΥΡΙΖΑ και άλλα στελέχη της σημιτικής Κεντροαριστεράς, όπως οι κ.κ. Μπίστης, Μουζέλης, Λιάκος, κλπ. Είχα γράψει—και εξακολουθώ να το πιστεύω—πως έβαλαν ένα πολύ δύσκολο στοίχημα, δηλαδή να «σύρουν» την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ σε πιο μετριοπαθείς θέσεις και να την μετακινήσουν από τα ακρότατα όρια του πολιτεύματος όπου εκινείτο, στην καρδιά του.
Η δυσκολία έγκειται στο γεγονός πως η σκληρός πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ προσεγγίζει και αναλύει την πραγματικότητα με ξεπερασμένα εργαλεία σκέψης, ενώ οι εκλεκτικές συγγένειες του με τον αντιεξουσιαστικό χώρο καθιστούν αυτήν την πορεία προς την καρδιά του πολιτεύματος ιδιαίτερα δύσκολη.
Έχω την εντύπωση πως ο Α.Τσίπρας θα επιθυμούσε να πραγματοποιηθεί αυτή η σταδιακή μετάβαση του κόμματος του προς μιαν αριστερή έκφραση της σοσιαλδημοκρατίας, όχι συγκυριακά και εξ ανάγκης, αλλά στρατηγικά. Είναι ολοφάνερο --και αυτό προκύπτει από όλες τις μετεκλογικές δημοσκοπήσεις—πως ο Α.Τσίπρας ήρθε για να μείνει. Κανένα εύρημα δεν δείχνει σημάδια αποσύνθεσης του ΣΥΡΙΖΑ.
Επί πλέον ο ίδιος ο τέως πρωθυπουργός είναι πολύ νέος για να παροπλισθεί. Άλλωστε, μέχρι στιγμής, δεν υπάρχει και ορατή προσωπικότητα από τον χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς που θα τον αμφισβητήσει. Όμως αυτό δεν του αρκεί. Στόχος θεμιτός, τόσο του ίδιου όσο και της ηγετικής ομάδας του κόμματος του, είναι η επάνοδος στην εξουσία.
Αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί με την ρητορική και τις συμπεριφορές της περιόδου 2011-2014. Αυτή η περίοδος πέρασε ανεπιστρεπτί.
Και αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα του Α.Τσίπρα σήμερα. Ενώ διαισθητικά αντιλαμβάνεται πως πρέπει να αλλάξει, δεν έχει τα εργαλεία σκέψης και συνεργάτες, για να το πετύχει. Δεν μπορεί να χαράξει αυτήν την νέα πορεία, καθώς αδυνατεί να προσεγγίσει ορθολογικά την πραγματικότητα που διαμορφώθηκε μετά τις εκλογές του καλοκαιριού.
Και κυρίως αδυνατεί να κατανοήσει το φαινόμενο Μητσοτάκης και την στρατηγική του.
Ο Α.Τσίπρας φαντάζομαι πως αντιλαμβάνεται ότι αν το κόμμα του δεν ξεπεράσει πλήρως όλες τις παθογένειες που κουβαλά, πολύ δύσκολα θα ξαναδεί εξουσία. Είναι θετικό το γεγονός πως έχει αποδεχθεί την θέση της Ελλάδος στους δύο υπερεθνικούς οργανισμούς που συμμετέχει ( ΕΕ, ΝΑΤΟ), όπως έχει γράψει ο Ν.Μαραντζίδης, και είναι θετικό πως στην αναθεώρηση του Συντάγματος δέχθηκε να αποσυνδεθεί, επί τέλους, η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από την προσφυγή στις κάλπες.
Σήμερα η θέση του τέως πρωθυπουργού να εγκαταλείψει τον Π.Παυλόπουλο και να αποδεχθεί την πρόταση Μητσοτάκη, είναι σωστή. Θα πρέπει όμως να αφήσει στην τύχη της και την δεξιά συνιστώσα που τον στήριζε όταν ήταν κυβέρνηση.
Νέες εποχές, νέα καθήκοντα.
Αυτό που απομένει είναι να δούμε, αν αυτή η επιλογή του υποστήριξης της νέας Προέδρου της Δημοκρατίας εντάσσεται σε μια στρατηγική συγκλίσεων με την κυβέρνηση ή είναι ένας αναγκαστικός τακτικός ελιγμός.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια