Η Τουρκία του Ερντογάν: Από κράτος "μοντέλο" για μουσουλμανικές χώρες, σπόνσορας τζιχαντιστών

Με την άνοδο του Ισλαμιστικού Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) στην εξουσία, το 2002, η Τουρκία παρουσιάστηκε ως μια μοντέρνα χώρα που είχε ως στόχο να συνδυάσει το Ισλάμ, τη δημοκρατία και τον κοσμικό χαρακτήρα στη Μέση Ανατολή.

Περιγραφόμενο ως το "τουρκικό μοντέλο", η εμπειρία της Τουρκίας, υπό τη διακυβέρνηση του ΑΚΡ, αναφέρθηκε ως υποδειγματική για άλλες μουσουλμανικές χώρες.

Η Αραβική Άνοιξη, η οποία ξέσπασε στο τέλος του 2010 στην Τυνησία, έδωσε μια χρυσή ευκαιρία στην Άγκυρα. Ο τότε πρωθυπουργός της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και ο υπουργός Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου, έγιναν οι δημοφιλέστεροι πολιτικοί στην περιοχή.

Εντούτοις, η Άγκυρα εγκατέλειψε την πολιτική της για "ήπια δύναμη" και άρχισε να ακολουθεί μια διαρκώς πιο σκληρή προσέγγιση αφού ο Αμπντέλ Φατάχ αλ-Σίσι, της Αιγύπτου, πραγματοποίησε στρατιωτικό πραξικόπημα το 2013.

Ως αποτέλεσμα, στα μάτια πολλών στην περιοχή, η πάλαι ποτέ χώρα "μοντέλο" μετετράπη στο πιο μισητό και κατοχικό κράτος που επιδιώκει να αναβιώσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία στη Μέση Ανατολή.

Ο μεγαλύτερος λόγος για μια τέτοια δραματική μεταμόρφωση είναι η ταχεία προσέγγιση της Τουρκίας προς την Ισλαμική οργάνωση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Η Τουρκία φιλοξένησε την Μουσουλμανική Αδελφότητα και ο Ερντογάν ξεκίνησε επίσης κρυφά να υποστηρίζει τις Ισλαμιστικές ομάδες που εμπνεύστηκαν από την Αδελφότητα σε Συρία και Λιβύη.

Στη συνέχεια, άλλες τζιχάντικες ομάδες στην περιοχή έχουν προστεθεί στον κατάλογο των ισλαμιστικών ομάδων που υποστηρίζονται από την Άγκυρα.

Ο Ερντογάν επανέλαβε σε κάθε πλατφόρμα, στην οποία παρευρέθηκε, ότι η Τουρκία θα παρέχει στρατιωτική βοήθεια για την Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) με έδρα την Τρίπολη, κατόπιν αιτήματος του Φαγέζ αλ-Σαράτζ.

Η GNA την περασμένη εβδομάδα ζήτησε επισήμως στρατιωτική υποστήριξη από την Τουρκία για την άμυνα του εδάφους, της θάλασσας και του αέρα εναντίον του Λιβυκού Εθνικού Στρατού (LNA) του στρατλαρχη Χαλιφα Χαφτάρ, ο οποίος ελέγχει τις περιοχές της επικράτειας στα ανατολικά και νότια της χώρας.

Η εν λόγω πρόταση νόμου πέρασε από τη Μεγάλη Εθνοσυνέλευση, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν ορισμένα ερωτήματα που παραμένουν αναπάντητα. Θα παραδώσει η Τουρκία κανονικό στρατό ή υπολείμματα των συριακών ομάδων τζιχαντιστών, στη Λιβύη; Ή θα αναπτυχθεί μια μικτή ομάδα των δύο;

Σύμφωνα με ορισμένες ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες που παρείχαν Τούρκοι αξιωματούχοι που ήθελαν να παραμείνουν ανώνυμοι, η πρώτη προτεραιότητα του Ερντογάν θα είναι οι τζιχαντιστικές ομάδες. Με αυτή τη μέθοδο, υποστηρίζεται, ότι τόσο η συμμετοχή της Τουρκίας στον πόλεμος θα συγκαλυφθεί, όσο και θα αποφευχθεί η δημόσια αγανάκτηση που θα προκαλέσουν στο εσωτερικό, πιθανές απώλειες. Μικρές τουρκικές δυνάμεις θα σταλούν για να παρέχουν στους τζιχαντιστές τεχνική και υλικοτεχνική υποστήριξη, σύμφωνα με πηγές.

Ενώ το Λαϊκό Κόμμα Δημοκρατικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) και το Εθνικιστικό Καλό Κόμμα (İYİ) της Τουρκίας, υποστήριξαν τις προηγούμενες προτάσεις της κυβέρνησης να αποσταλούν στρατεύματα στο εξωτερικό, αντιτάχθηκαν στην κίνηση της ανάπτυξης των τουρκικών στρατευμάτων στη Λιβύη.

Ενώ η Τουρκία έχει ήδη μπει στο έδαφος της Συρίας, ετοιμάζεται να μπει σε επικίνδυνο πόλεμο στη Λιβύη, καθώς θα πρέπει να "παίξει" μαζί με τζιχάντικες ομάδες που συνδέονται ιδεολογικά και στρατηγικά με την Αλ Κάιντα, το Ισλαμικό Κράτος (ISIS) και τη Hayat Tahrir al-Sham (HTS).

Πέτρος Κράνιας

Πηγή Capital.gr

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.