Της Κρινιώς Καλογερίδου
Κάπου ανάμεσα στην αχλή των χριστουγεννιάτικων ευχών και παραδόσεων και την άχνη των κουραμπιέδων που μπερδεύει τον ''μύθο'' με την πραγματικότητα στον δίσκο με τα... σιμιγδαλένια, χάσαμε ασυναίσθητα εμείς οι Έλληνες - κατά το ολιγοήμερο των γιορτινών διακοπών - την αίσθηση της ''ομηρίας'' μας, την οποία υπομένουμε ασθμαίνοντας τα τελευταία χρόνια.
Μιλώ για την ''ομηρία'' μας λόγω του μεταναστευτικού δράματος, που έγινε καθ' οδόν ελληνικό και μας κρατά σε διαρκή αγωνία, παράλληλα με το εθνικό των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Το κακό είναι ότι η λέξη ''ομηρία'' δεν αποδίδει το καθ' υπερβολήν της κατάστασης στους τόπους κυρίως υποδοχής των προσφύγων- μεταναστών, αλλά την κυριολεξία της κυβερνητικής πολιτικής.
Μιας πολιτικής που σ' όλες τις εκφάνσεις της είναι ''πολιτική ΣΥΡΙΖΑ'' και μας έχει μετατρέψει σε θύματα του εποικισμού της χώρας μας από αλλοεθνείς, παράνομους μετανάστες (103.000 καταμετρημένοι εισέβαλαν στην Ελλάδα το 2019).
Μια βόλτα μόνο στο Κέντρο της Αθήνας μπορεί να πείσει και τον πιο φανατικό της κυβερνητικής πολιτικής ότι δεν άλλαξε τίποτα σχεδόν απ' την εικόνα της πολιτισμικής γεωγραφίας του πρόσφατου παρελθόντος που παραπέμπει στο ''αισθητικό αλαλούμ της βαγδατικής ασυδοσίας'', η οποία χαρακτηρίζει πλέον τα δύσμοιρα ελληνικά νησιά του ΒΑ Αιγαίου.
Τα νησιά που έχουν μετατραπεί σταδιακά σε σωρούς ανθρώπινων ερειπίων, καθώς καταφθάνει καθημερινά πλημμυρίδα μεταναστών με προορισμό τα Κέντρα Φιλοξενίας τους, με ενδεχόμενο πιθανό να μετατραπούν αυτά σε γκέτο μαζοποιημένων ψυχών που αλέθονται βίαια στην παλαίστρα της επιβίωσης, η οποία συντρίβει, ατιμάζει και δολοφονεί τις προσωπικότητες των ανθρώπων...
Με τα νοσηρά αυτά δεδομένα να προηγούνται για ένα μικρό ή μεγάλο διάστημα στους τόπους της πρώτης υποδοχής τους, έρχεται η στιγμή για τους μετανάστες να πάρουν το δρόμο της διασποράς σε άλλες δομές φιλοξενίας στην ηπειρωτική Ελλάδα, με πρωτοβουλία της ελληνικής Πολιτείας.
Σε κάθε περίπτωση, δυστυχώς, η κατάσταση έχει προ πολλού ξεπεράσει το απροχώρητο όχι μόνο ως προς την υπέρβαση του αριθμού τους στα Κέντρα, αλλά και ως προς τις συνθήκες συμβίωσής τους με άλλους και τις συνθήκες επιβίωσης των κατοίκων που τους φιλοξενούν αναγκαστικά, παρά τις περί τους αντιθέτου υποσχέσεις της κυβέρνησης για πρόγραμμα επιστροφής τους στα μέρη απ' όπου μας ήρθαν.
Όπως συνέβη και στο πρόσφατο παρελθόν επί ΣΥΡΙΖΑ, η κρατική μηχανή δείχνει ανήμπορη να αντιδράσει στη διάρρηξη του εθνικού και κοινωνικού μας ιστού, που εξαντλεί την Ελλάδα σταδιακά και την αναγκάζει να σέρνεται στους αφιλόξενους δρόμους της ΕΕ και της Ευρωατλαντικής Συμμαχίας εκλιπαρώντας για διπλωματική στήριξη και βοήθεια, με στόχο να σταματήσουν κάποια στιγμή τα τετελεσμένα που δημιουργεί η Τουρκία σε βάρος μας για προφανείς γεωπολιτικούς λόγους.
Αυτή η εξάντληση όμως της Ελλάδας, προστιθέμενη στη διαχρονική λόγω κομματισμού, διαφθοράς και πτώχευσης, αποδυναμώνει τις άμυνές της και εκμηδενίζει τις ηθικές αντιστάσεις της έναντι του προαιώνιου εχθρού εξ Ανατολών, που με όπλο το μεταναστευτικό απειλεί να τη σύρει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για ''συνεκμετάλλευση'' του Αιγαίου και των υποθαλάσσιων θησαυρών του.
Κι εδώ είναι που εγείρονται πολλά ερωτηματικά για την μεταναστευτική πολιτική της δεκάρας που ακολουθείται την τελευταία πενταετία και πάει να τινάξει στον αέρα την εθνική μας πολιτική.
Μιλάω σκληρά όχι προς χάριν εντυπώσεων ούτε για λόγους συναισθηματικούς, όσο για λόγους αδιάσειστων δεδομένων, που επιβεβαιώνουν το χαμηλής ποιότητας και περιορισμένων δυνατοτήτων πολιτικό προσωπικό το οποίο διαθέτουμε ανεξαρτήτως κομμάτων.
Κομμάτων που, λίγο πολύ όλα, σηκώνουν κονιορτό διαμάχης μόνο προεκλογικά, για να κρύψουν το έλλειμμα καθαρής ιδεολογίας και εθνικής συνείδησης που απαιτεί η πατρίδα για την ανάταξή της.
Λόγω ακριβώς των περιορισμένων δυνατοτήτων των πολιτικών που μας κυβερνούν διαχρονικά (πριν μερικών εξαιρέσεων που επιβεβαιώνουν τον κανόνα), ο βάρβαρος γείτονας έχει αποθρασυνθεί εντελώς, εξοπλίζεται και μας απειλεί βλέποντας ότι έχει να κάνει με ψοφοδεείς αντιπάλους, οι οποίοι αφήνουν να διαιωνίζεται το φοβικό κλίμα στο ενδεχόμενο ενός πολέμου, για να ενισχύσουν τις πολιτικές επιδιώξεις τους...
Εγείρονται ωστόσο πολλά ερωτηματικά για την ''μεταναστευτική πολιτική της δεκάρας'', που ακολουθείται λίγο πολύ απ' τις περισσότερες ελληνικές κυβερνήσεις της τελευταίας δεκαετίας . Πριν αρχίσω να καταθέτω όμως τον προβληματισμό μου, θα πρέπει να παραδεχτούν οι της Δεξιάς - φιλελεύθεροι και μη - την κυβίστηση ολκής του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στο μεταναστευτικό από το βήμα της Βουλής τον περασμένο Νοέμβριο.
Ήταν, αν θυμάστε, τότε που η ''σκληρή'' προεκλογικά στάση του στο μεταναστευτικό μετατράπηκε σε μέτρα μονιμοποίησης των λαθρομεταναστών στην Ελλάδα. Στο πλαίσιο αυτών ο πρωθυπουργός αποφάσισε να τους ''μονιμοποιεί'' μέσα σε 6 κι όχι 9 μήνες, αφού έχουμε υπηρεσίες εξπρές ελέγχου των δικαιολογητικών τους, ενώ το κράτος θα αναλάβει την ευθύνη της εύρεσης εργασίας τους, τη στιγμή που χιλιάδες Έλληνες φεύγουν στο εξωτερικό, λόγω ανεργίας.
Ας πάμε τώρα στα ερωτηματικά που νομίζω θα σας φορτίσουν περισσότερο, γιατί δεν έχουν να κάνουν με την πολιτική ενός μόνο κόμματος, αλλά - λίγο πολύ - όλων των κυβερνητικών κομμάτων που άσκησαν και ασκούν εξουσία κατά την περίοδο της μεταναστευτικής απειλής λόγω της μουσουλμανικής λαθρομετανάστευσης.
Αν θυμάστε καλά, το μόνιμο μοτίβο απάντησης στην αναζήτηση της αιτίας της μεταναστευτικής πλημμυρίδας ήταν πάντα ότι ''ο πόλεμος διώχνει χιλιάδες ανθρώπους απ' τις πατρίδες τους, γιατί κινδυνεύει η ζωή τους''. Κι αυτή ήταν μια απάντηση αποδεκτή, γιατί ήταν λογική επί τη βάσει και της δικιάς μας μικρασιατικής μεταναστευτικής εμπειρίας, αν και δεν τίθεται θέμα σύγκρισης σε καμιά περίπτωση όπως εξήγησα σε παλαιότερα άρθρα μου.
Ναι, ήταν μια απάντηση λογική που κάλυπτε εμένα τουλάχιστον για μεγάλο χρονικό διάστημα, έτσι που να με κάνει να νιώθω ότι η ανημποριά μου να προσφέρω οποιαδήποτε βοήθεια στο επιφορτισμένο με το πρόβλημα κράτος, ήταν κάτι τελεσίδικο που θα 'πρεπε αναγκαστικά να αποδεχτώ.
Ώσπου μια μέρα, φορτισμένη συγκινησιακά απ' τις σκηνές απελπισίας που εξέπεμπαν οι εικόνες των χιλιάδων αλλοδαπών εποίκων που παραβιάζουν καθημερινά τα κατ' ευφημισμόν σύνορά μας, αποφάσισα να μπω στα... άδυτα των ελληνικών αρχών, για να μελετήσω την απαρχή του κακού, που ήταν ο πόλεμος στην ευρύτερη γειτονιά μας ή και πιο πέρα ακόμα, μια και μαζεύουμε πρόσφυγες από παντού.
Ξεκινώντας λοιπόν απ' τα στατιστικά στοιχεία των εισερχομένων λαθρομεταναστών στην Ελλάδα, στάθηκα αρχικά στους Αφγανούς που είναι και η πλειοψηφία των εισερχομένων στη χώρα μας, στην προσπάθειά μου να βρω τις αιτίες που τους οδηγούν εδώ.
Διαπίστωσα λοιπόν το εξής παράξενο. Ότι αν και είχαν βιώσει κατά το παρελθόν (1979-'88) τον χειρότερο πόλεμο όταν οι σοβιετικοί είχαν εισβάλει στη χώρα τους και προέβαιναν σε σκληρά αντίποινα κατά αμάχων, δεν κατέφθαναν στην Ελλάδα ως πρόσφυγες ούτε στην υπόλοιπη Ευρώπη, όπως γίνεται τώρα εν καιρώ ειρήνης.
Το ίδιο συμβαίνει και με τους Ιρακινούς, που δεν προτίμησαν την Ελλάδα ως πρόσφυγες τη δεκαετία του '80 (πόλεμος Ιράν-Ιράκ) ούτε στράφηκαν γενικότερα προς τη Δύση. Κι όταν δέκα χρόνια αργότερα τραντάζονταν η Ρουάντα απ' την ανθρωποσφαγή 850.000 Τούτσι απ' τους ομοεθνείς τους της φυλής Χούτου, δεν κατέφθασαν στην Ελλάδα οι Αφρικανοί της περιοχής ως πρόσφυγες ή μετανάστες - όπως γίνεται σήμερα - ούτε πλημμύρισαν την Ευρώπη με μαζικές μετακινήσεις, με αφορμή τον πόλεμο μεταξύ τους...
Άρα το συμπέρασμα που βγαίνει αβίαστα είναι ότι οι τωρινοί Αφροασιατικής καταγωγής λαθρομετανάστες χρησιμοποιούν ως άλλοθι την ιδιότητα του πρόσφυγα, για να προωθηθούν μέσω της χώρας μας στις πλούσιες χώρες της Ευρώπης που τις βλέπουν και τις θαυμάζουν στα smartphones τους.
Έτσι εξηγείται κι ο λόγος που - αν και καταφθάνουν ημιθανείς, ταλαίπωροι και ρακένδυτοι στα νησιά μας με τις σωσίβιες λέμβους τους - κρατούν στα χέρια τους smartphones πανάκριβα (όπως μαρτυρούν λιμενικοί και αστυνομικοί) τελευταίας τεχνολογίας!.. Με δεδομένο αυτό οι ελληνικές αρχές εξαπατώνται με το να διατηρούν στη ζωή κυκλώματα λαθρομετανάστευσης κάνοντας τα στραβά μάτια για άγνωστο λόγο.
Πέραν αυτού όμως, υπάρχει και κάτι άλλο σοβαρότερο. Δέκα χρόνια πριν, είχε γεννηθεί η ''Αραβική Επανάσταση'' που πήρε εκρηκτικές διαστάσεις χάρη στα κοινωνικά δίκτυα, προτού να κατασταλεί απ' την παλινόρθωση των στρατιωτικών καθεστώτων.
Αναρωτήθηκε, άραγε, κανείς απ' τους κυβερνώντες ιθύνοντες των υπουργείων Εξωτερικών και Αμύνης τι θα γίνει αν οι ισλαμιστές ''πρόσφυγες'', που έχουν παρεισφρήσει στη μάζα των μεταναστευτικών ροών τα τελευταία χρόνια, δώσουν το σήμα για δράση;
Όλοι κινούνται ήδη ανενόχλητοι, ένοπλοι ή άοπλοι, στην ελληνική Επικράτεια και, προπαντός, στον Έβρο και τα νησιά μας, όπου υπάρχει μικρή ή και καθόλου παρουσία ενόπλων στρατιωτών, λιμενικών ή αστυνομικών, για να τους εντοπίσει, να τους ελέγξει και να τους σταματήσει.
Κατά λόγο περίεργο μάλιστα αυτοί που τους υποδέχονται και τους δίνουν σαφείς οδηγίες είναι οι εκπρόσωποι των ΜΚΟ, οι οποίοι ''τους πληροφορούν για τις ξενοδοχειακές υπηρεσίες και τα χρηματικά επιδόματα που τους παρέχει η Ελλάδα''...
Με τα δεδομένα αυτά δεν είναι καθόλου παράξενο που μας περιφρονούν οι περισσότεροι μετανάστες, αφού οι ΜΚΟ φαίνεται να έχουν μεγαλύτερη επιρροή στα υπερφορτωμένα κέντρα υποδοχής τους από τα όργανα της ελληνικής Πολιτείας και της τοπικής Αυτοδιοίκησης που είναι επιφορτισμένα με τη φύλαξη και προσαρμογή τους στο κοινωνικό περιβάλλον εγκατάστασής τους.
Όλα αυτά, βέβαια, ποσώς ενδιαφέρουν την συνεργαζόμενη - υποτίθεται - μ' εμάς ΕΕ, που δε δείχνει να συγκινείται απ' την κατάσταση νευρικής κρίσης στην οποία βρίσκεται η πλειοψηφία των νησιωτών μας βλέποντας την αδυναμία της Αστυνομίας να φέρει βόλτα τους λαθρομετανάστες που έχουν μετατρέψει σε ''πλατείες Βικτωρίας'' περιοχές-στολίδια των νησιών υποδοχής, πράγμα εξοργιστικό για τους ντόπιους και τους τουρίστες.
- Φωνάξτε όσο θέλετε, βρίστε μας, εμείς εδώ θα κάτσουμε..., απαντούσαν προκλητικά τις προάλλες οι μουσουλμάνοι λαθρομετανάστες στο Βαθύ της Σάμου απαντώντας στις ικεσίες και προτροπές των κατοίκων να γυρίσουν στις δομές φιλοξενίας τους.
Κι αυτό δε γίνεται μία στις τόσες. Γίνεται καθημερινά, πράγμα που δείχνει ότι δε μας σέβονται, μας περιφρονούν, αφού μας αντιμετωπίζουν με απάθεια κάνοντας πως δεν καταλαβαίνουν... Απέναντι σ' όλους αυτούς τους θρασείς λαθροεισβολείς η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα, γιατί το άπαν είναι η παρεμπόδισή τους να πατήσουν ελληνικό έδαφος και κάτι τέτοιο είναι δύσκολο να επιτευχθεί με τον διάτρητο τρόπο που γίνεται η φύλαξη των συνόρων.
Ναι, το μυστικό βρίσκεται στη φύλαξη των συνόρων, στο να εμποδιστεί οποιοσδήποτε αποπειραθεί να περάσει τα ηπειρωτικά ή θαλάσσια σύνορα παράνομα. Κι όχι να διαιωνίζεται η κατάσταση του ''μπάτε σκύλοι αλέστε'', που ίσχυε επί ΣΥΡΙΖΑ, τότε που... η θάλασσα δεν είχε σύνορα και το πολιτικό προσωπικό που μας κυβερνούσε είχε πάρει ''διαζύγιο'' απ΄την κοινή λογική...
Αλλά θα μου πείτε, άλλαξε τίποτε από τότε; Είδαν Θεού πρόσωπο οι κάτοικοι των παραμεθορίων περιοχών που δέχονται κατά κύματα τους λαθρομετανάστες; Σε γενικές γραμμές όχι, για να είμαστε ειλικρινείς. Κι εδώ είναι η μεγάλη απογοήτευση: να βλέπεις τις ελληνικές αρχές και τις Ένοπλες Δυνάμεις να παίζουν - και επί Νέας Δημοκρατίας - τον ρόλο του ρεσεψιονίστ και του μεταφορέα στους εισερχόμενους αλλοδαπούς αντίστοιχα....
Και το ερώτημα είναι: Τι στο καλό κάνει η FRONTEX στο Αιγαίο εδώ και μια πενταετία και πάμε απ' το κακό στο χειρότερο με τα κύματα των λαθρομεταναστών που διοχετεύει εσκεμμένα προς το μέρος μας η Τουρκία;
Πώς γίνεται να είναι αποτελεσματικοί οι 50 αξιωματικοί της, που αναπτύχθηκαν κατά μήκος των ελληνοαλβανικών συνόρων για παρεμπόδιση της διέλευσης λαθρομεταναστών, και οι 115 Γερμανοί αστυνομικοί στα ελληνοσκοπιανά σύνορα, που είναι εντεταλμένοι να εμποδίσουν τους λαθρομετανάστες να φτάσουν στην Κεντρική Ευρώπη, και να είναι αναποτελεσματικοί οι υπεύθυνοι για τη φύλαξη του Αιγαίου, οι οποίοι - αντί να προτάξουν τα πλοία τους για παρεμπόδιση της προσέγγισης των σωσίβιων λέμβων στις ελληνικές ακτές - τους κάνουν τόπο να περάσουν και τους βοηθούν να αποβιβαστούν στα ελληνικά νησιά απερίσκεπτα;
Τι είδους συμφωνία έκλεισε ο Πάνος Καμμένος το 2015 με την FRONTEX (το μάτι του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο), ώστε να είναι τόσο αναποτελεσματική η παρουσία της, αφού αδυνατεί να απωθήσει τις λέμβους με τους Τούρκους διακινητές, που περνάνε με θράσος τις γραμμές άμυνάς της σαν να τους φτάνει το ''okay'' του ''σουλτάνου'' απέναντι;
Τελικά ποιος παίζει παιχνίδια σε βάρος της Ελλάδας, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ ή και οι δυο μαζί; Μήπως γιατί θέλουν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε χώρο περισυλλογής μουσουλμάνων λαθρομεταναστών, για να προστατευθούν οι υπόλοιπες χώρες-μέλη της Ενωμένης Ευρώπης;
Έπειτα είναι και το άλλο περίεργο έως ύποπτο, που μου το θύμισαν τα γεγονότα της παραμεθόριας Ειδομένης του νομού Κιλκίς, το 2016. Τότε, αν θυμάστε, οι Σκοπιανοί είχαν αγριέψει για τα καλά με τους μετανάστες και κρατούσαν κλειστά τα σύνορα υψώνοντας συρμάτινους φράχτες.
Είδατε ή ακούσατε κανέναν να τους κατηγορεί γιατί τους απωθούσαν βίαια; Είδατε να σύρουν στα δικαστήρια αυτούς ή τους Βούλγαρους (που είχαν μηδενική μετανάστευση μέχρι και το 2016) για την απάνθρωπη συμπεριφορά προς τους πρόσφυγες;
Τους είδατε πριν λίγους μήνες - όταν ξεγύμνωσαν μετανάστες και τους άφησαν στο Ορμένιο, για να τους πάρουν οι Έλληνες - να τιμωρούνται; Είδατε να τους στέλνει κανείς στα διεθνή δικαστήρια για απάνθρωπη συμπεριφορά κατά των προσφύγων; Όχι, φυσικά, γιατί έκαναν ό,τι τους υπαγόρευε το εθνικό τους καθήκον.
Πώς γίνεται όμως δεκτό και κατανοητό ό,τι αφορά το εθνικό συμφέρον των άλλων και ποτέ της Ελλάδας; Πώς γίνεται, μ' άλλα λόγια, να επιτρέπεται η απώθηση των λαθρομεταναστών όταν την κάνουν οι βόρειοι γείτονές μας και δεν επιτρέπεται απ' τις ελληνικές κυβερνήσεις να την κάνουν οι Έλληνες σε περίπτωση μαζικής εισβολής λαθρομεταναστών απ' τα χερσαία σύνορα του Έβρου;
Και κάτι τελευταίο που είναι αποκαλυπτικό. Γιατί το ζήτημα της μη απώθησης δεν ίσχυσε για τους Έλληνες που προσπάθησαν πέρυσι - περνώντας μέσα από ορεινές διαβάσεις - να φτάσουν στα σύνορα με τα Σκόπια και να διαμαρτυρηθούν για την επαίσχυντη συμφωνία των Πρεσπών, το καλοκαίρι του '18; Μήπως γιατί δεν το ήθελε η απελθούσα ελληνική κυβέρνηση Τσίπρα, που φρόντισε να στείλει τα ΜΑΤ να επέμβουν με χημικά και ξυλοδαρμούς;
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Το μεταναστευτικό πρόβλημα, έτσι όπως εξελίχθηκε τελικά, είναι αυταπόδεικτο πως δεν είναι πλέον ζήτημα χριστιανικής αλληλεγγύης απ' τη στιγμή που σήμερα δεν υπάρχουν εστίες πολέμου που να δικαιολογούν ''πρόσφυγες''.
Άρα, αν εξαιρέσουμε τους λίγους που αποδεδειγμένα διώκονται για πολιτικούς λόγους στις πατρίδες τους και την περίπτωση των ασθενών ή εγκύων που χρήζουν άμεσης ιατρικής βοήθειας, δεν καταλαβαίνω γιατί προσφέρουμε στους υπόλοιπους αφειδώς πολιτικό άσυλο και τους προωθούμε σε δομές φιλοξενίας ανά την Ελλάδα, ενώ είναι εμφανής ο κίνδυνος εθνικού αυτοχειριασμού μας. Γιατί, μ' άλλα λόγια, δεν τους επιστρέφουμε αυθωρεί και παραχρήμα πίσω ως παράνομα εισελθέντες στη χώρα μας.
Κι αυτή δεν είναι ''ακροδεξιά'' πολιτική, αλλά πολιτική αυτοπροστασίας εθνικά αναγκαία, εν όψει μιας μελλοντικής διεκδίκησης δικαιωμάτων της εν Ελλάδι μουσουλμανικής μειονότητας που γιγαντώνεται ραγδαία, την ώρα που εμείς συρρικνωνόμαστε πληθυσμιακά λόγω υπογεννητικότητας. Κάτι που θα οδηγήσει μοιραία, δυστυχώς, στον εκφυλισμό του ελληνικού έθνους και τελικά στον θάνατό του...
''Κρινιώ Καλογερίδου'' (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια