Σε συνθήκες όπου ο υβριδικός πόλεμος που δέχεται η χώρα βρίσκεται στην κορύφωσή του, και το ιδιότυπο bullying με αποδέκτη την κοινωνία και τις ένοπλες δυνάμεις αναβαθίζεται, ορισμένα ανησυχητικά φαινόμενα θα πρέπει ν αποτελέσουν πλέον αντικείμενο ενασχόλησης, ενδεχομένως και της κρατικής ασφάλειας, διότι έχει πλέον καταλυθεί κάθε μέτρο, στο όνομα ενός ανόητου και εκφυλιστικού Δικαιωματισμού...
Του Κ. Κυριακόπουλου
Ωστόσο... Για να μην χαθούμε στην μετάφραση, και κυρίως για να μην είμαστε -ως κοινωνία- «εύκολοι» και προβλέψιμοι με τα συγχωροχάρτια, θα είναι καλό κατ' αρχήν να ξεκαθαρίσουμε τα εξής ΤΡΙΑ πράγματα:…
Πρώτον: Η τοποθέτηση του Αμερικανού πρέσβη και κατ’ επέκταση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την Τουρκολιβυκή πρόκληση, έχει δυο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που δεν θα πρέπει να τα παραβλέψουμε.
Α. Διατυπώθηκε αρκετά καθυστερημένα (και αυτό δεν συνιστά μια μίζερη αποτίμηση εκ μέρους μας, αλλά σχετίζεται ευθέως με την ίδια την ουσία της τοποθέτησης). Και…
Β. Διατυπώθηκε υπό την σκιά των προκλήσεων στην Σινική θάλασσα με τις οποίες επιδιώκει να έχει εμπλοκή η Αμερική στο πλαίσιο της γενικότερης γεωστρατηγικής σύγκρουσης που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Η καθυστέρηση επομένως ήταν απολύτως αιτιολογημένη, διότι αν δεν σταθμίζονταν οι ευρύτερες επιπτώσεις της στην γεωστρατηγική των ΗΠΑ, είναι πάρα πολύ πιθανόν να...
μην είχαμε αυτήν την τοποθέτηση εκ μέρους του κ. Πάιατ.
Προφανώς δεν θα κάνουμε δίκην προθέσεων. Θα επιμείνουμε όμως πως η Ελληνική διπλωματία δεν πρέπει να εφησυχάσει. Οφείλει να απαιτήσει από τους «στρατηγικούς» εταίρους της, όχι μονάχα δηλώσεις οι οποίες εύκολα υπερκαλύπτονται ή και ροκανίζονται στο περιβάλλον της συνολικής θεσμικής διαχείρισης στην οποία οι ΗΠΑ ασκούν συγκεκριμένη και βαρύνουσα επιρροή (πχ ΟΗΕ), αλλά συγκεκριμένα αντίμετρα και ρητές δεσμεύσεις για συγκεκριμένη στάση που θα κρατηθεί, απέναντι σε κάθε απόπειρα ντε φάκτο επιβολής τετελεσμένων. Τέτοιες δεσμεύσεις οι ΗΠΑ… ΔΕΝ ανέλαβαν.
Δεύτερον: Η Συμφωνία ΔΕΝ ακυρώνεται παρά μονάχα με την υπαναχώρηση συμβαλλόμενου μέρους. Αυτό που μπορεί να εξουδετερωθεί, είναι η δυνατότητα της εφαρμογής της στην πράξη. Και αν αυτό δεν συμβεί άμεσα και στην πρώτη απόπειρα, τότε πλέον θα μιλάμε για καινούριο τετελεσμένο.
Το πραγματικά επείγον λοιπόν για την χώρα μας και την Εξωτερική της πολιτική, δεν είναι οι πανηγυρισμοί επειδή αποσπάστηκαν ικανοποιητικές δηλώσεις. Να θυμίσουμε άλλωστε ότι εξαιρετικά ψηφίσματα του ΟΗΕ έχουν συσσωρευτεί για το Κυπριακό, αλλά η Κατοχή παραμένει και διευρύνεται.
Αυτό που πραγματικά επείγει είναι η εξουδετέρωση του εκτρώματος. Και για να υπάρξει εξουδετέρωση στην πράξη, απαιτούνται συγκεκριμένα πράγματα.
Α. Οι ΗΠΑ να ασκήσουν την επιρροή τους, ώστε ο ΓΓ του ΟΗΕ να μην συμπεριφέρεται ως Πόντιος Πιλάτος αλλά να μπλοκαριστεί εκεί το Τουρκολιβυκό ανοσιούργημα.
Β. Να υπάρξει άμεσα συμφωνία με τον Χάφταρ, άρα και δρομολόγηση της επιτάχυνσης για τη αναπόδραστη αναγνώρισή του, η οποία να μπλοκάρει και τυπικά τις διαδικασίες στον ΟΗΕ, και αξιοποιώντας το γενικά θετικό κλίμα να περιβληθεί με το κύρος πραγματικής και πλήρως κατοχυρωμένης συμφωνίας. Και…
Γ. Η καθ’ όλα ύποπτη πλέον ολιγωρία για την άσκηση των αυτονόητων, θα πρέπει να σταματήσει εδώ. Η οριοθέτηση ΑΟΖ με την Κύπρο, είναι αυτονόητο δικαίωμα και πρέπει να ασκηθεί ΤΩΡΑ.
Πολύ δε περισσότερο που η άμεση άσκησή του, ισοδυναμεί και με ξεκάθαρο μήνυμα προς πάσαν κατεύθυνση ότι η «δεδομένη» χώρα τελείωσε… Και όλα όσα εξελήφθησαν ως φοβικά σύνδρομα, αποτελούν πλέον παρελθόν.
Τρίτον: Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών, επιβεβαιώνουν την σταθερή παρουσία στην ελληνική πολιτική και μιντιακή τάξη, φωνών «δήθεν σύνεσης» που αναπαράγουν αντιλήψεις, σκοπιμότητες και επιδιώξεις της απέναντι πλευράς.
Προφανώς αυτό δεν είναι στοιχείο πολιτικής υγείας, και τα φαινόμενα ανοχής απέναντί του, δεν συνιστούν δημοκρατική μας υποχρέωση.
Σε συνθήκες όπου ο υβριδικός πόλεμος που δέχεται η χώρα βρίσκεται στην κορύφωσή του, και το ιδιότυπο bullying με αποδέκτη την κοινωνία και τις ένοπλες δυνάμεις αναβαθίζεται, αυτά τα φαινόμενα θα πρέπει ν αποτελέσουν πλέον αντικείμενο ενασχόλησης της κρατικής ασφάλειας, διότι έχει πλέον καταλυθεί κάθε μέτρο, στο όνομα ενός ανόητου και εκφυλιστικού Δικαιωματισμού.
Και μπορεί ως κοινωνία, να έχουμε απεριόριστη εμπιστοσύνη στις Ένοπλες δυνάμεις και στην ικανότητά τους να ταπεινώσουν την πειρατική αλητεία που αποθρασύνεται ανησυχητικά…
Η πολιτική ανεπάρκεια όμως έχει παρελθόν. Και διαθέτει σημαντική συμβολή σε καταγεγραμμένες εθνικές τραγωδίες. Όλα αυτά νομιμοποιούν στην συνείδηση των πολιτών, πραγματική ανησυχία για τις πολιτικές αποφάσεις και για την ικανότητα των πολιτικών διαχειριστών να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.
Και αυτήν την ανησυχία οφείλετε να την διασκεδάσετε ΤΩΡΑ, αξιοποιώντας τον απόηχο αυτών έστω των αποφάσεων, για να γυρίσει οριστικά η παρτίδα.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια