Του Γιάννη Σιδέρη
Έγραψε ιστορία ο χρόνος που φεύγει καθώς για πρώτη φορά από την καταβύθισή μας στη δυστοπία των μνημονίων, ανεδείχθη μια μονοκομματική κυβέρνηση. Η ανάδειξή της δεν αποτελεί μόνο – ή δεν αποτελεί τόσο – επιτυχία του Μητσοτάκη και του κόμματός του, όσο αποτέλεσμα της μεταστροφής μιας κρίσιμης μάζας, που αποδοκίμασε τον ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν αποτελεί μεταστροφή ωρίμανσης και αν θα είχε συντελεστεί εάν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε εξοντώσει τη μεσαία τάξη, αλλά με τα «αν» δεν γράφεται η ιστορία. Το γεγονός είναι ότι η μεταστροφή επήλθε, όπως και η κατανόηση ότι ο λαϊκισμός, με όποια ιδεολογικά ψιμύθια και αν στολίζεται, παραμένει αντιπαραγωγικός και οπισθοδρομικός, καθηλώνοντας την πορεία της κοινωνίας.
Ούτως ή άλλως αυτή τη δεκαετία δεν δοκιμάστηκαν μόνο οι οικονομικές αντοχές. Δοκιμάστηκαν παραδεδεγμένε αξίες που αποτελούν συνδετικό στοιχείο των κοινωνιών. Το πλασματικό μίσος με το οποίο προσπάθησαν να μπολιάσουν την κοινωνία, θεωρώντας το ως ταξικό – τόσο αστόχαστοι και ανίδεοι- ο εύκολος διαχωρισμός του «αυτοί κι εμείς», ήταν μια πειραματική δοκιμασία αυτών των καινούργιων που υπόσχονταν τα πάντα. Επηρέασε πρόσκαιρα αλλά δεν μπόλιασε το κοινωνικό σώμα.
Όπως δεν το μπόλιασαν οι νέοι κώδικες της κακογουστιάς, τη αγένειας, της δοκησισοφίας, που επιχείρησαν να εμβάλουν στο κοινωνικό σώμα. Πριν ο Μητσοτάκης πει ότι οι πολίτες της μεσαίας τάξης διαφέρουν και στην αισθητική, συνήθως ντύνονται απλά, όμως ξέρουν και να φορούν γραβάτα εκεί που πρέπει (αφού ήδη είχε πει ότι είναι πολίτες με αίσθηση της κοινής τους μοίρας, πολίτες που παράγουν δίχως να φωνάζουν, που απαιτούν από το κράτος αποτελεσματικότητα και σεβασμό στα χρήματα που πληρώνουν), με τα ίδια λόγια την είχε περιγράψει ο Τσακαλώτος, λέγοντας ότι τα μεσαία στρώματα δεν ορίζονται ως ένας στατιστικός μέσος όρος εισοδημάτων. Έχουν ιδιαίτερα κοινωνικά χαρακτηριστικά.
Ακριβώς! Και πολιτισμικά συνάμα, αλλά άργησε να το πει στους συντρόφους του. Τα μεσαία στρώματα απαιτούν ευγενή δημόσια συμπεριφορά από τους ηγήτορές τους, και ορθοφροσύνη στη διοίκηση, είτε αυτή αφορά την ευταξία των δημόσιων χώρων, είτε την ευταξία της δημόσιας διοίκησης στο σύνολό της – από την εξυπηρέτηση των δημοσίων οργανισμών έως την απρόσκοπτη λειτουργία των πανεπιστημίων και την αποτελεσματικότητα της αστυνομίας.
Δύο είναι τα ουσιαστικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση στον χρόνο που έρχεται. Ο Ερντογάν και η ενδεχόμενη παγκόσμια ύφεση. Και τα δύο δημιουργούν προσκόμματα και οδηγούν στην αναστολή επενδυτικών σχεδίων. Στα ελληνοτουρκικά, πέραν των επικίνδυνων ατραπών στις οποίες μπορεί να οδηγηθεί η χώρα, ενυπάρχει και αρνητικό οικονομικό αποτέλεσμα, αφού ουδείς θα διακινδυνεύσει τα χρήματά του όταν μια χώρα βρίσκεται στο κόκκινο. Θα περιμένει τη νηνεμία, αλλά αυτό σημαίνει καθυστέρηση επενδύσεων.
Τα υπόλοιπα πολιτικά προβλήματα που θα αντιμετωπίσει η κυβέρνηση είναι δευτερεύοντα, και ανάγονται σε θέματα μικροπολιτικής υφής, τα οποία αφήνουν αδιάφορο τον μέσο πολίτη. Η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας ας πούμε, αποτελεί ήσσονος σημασίας γεγονός, αφ' ής στιγμής ο ρόλος είναι ως επί το πλείστον διακοσμητικός. Απασχολεί την εντός των πολιτικών τειχών συζήτηση, και τα ΜΜΕ. Στην επιλογή του εμπλέκονται επιθυμίες προσώπων και ζωνών πολιτικής επιρροής, χωρίς ευρύτερο αντίκρισμα, ενώ τα ΜΜΕ αναπαράγουν το «αίνιγμα» της επιλογής προσώπου, μεγιστοποιώντας την σημασία του, ακριβώς για να ελκύσουν με σασπένς το ενδιαφέρον του κοινού τους.
Σαφώς στην ιδιότητα του Προέδρου της Δημοκρατίας απεικονίζεται συμβολικά η ενότητα του έθνους, αλλά μόνο συμβολικά.
Δευτερεύον πρόβλημα των επόμενων μηνών είναι και ο εκλογικός νόμος. Ούτως ή άλλως οι εκλογές οψέποτε γίνουν θα είναι διπλές. Συμφέρει τον Μητσοτάκη να βρει έναν κοινό τόπο με τη Γεννηματά, αφού και το ΚΙΝΑΛ είναι κατά της «απλής και άδολης αναλογικής», που το μόνο που εξασφαλίζει είναι η ακυβερνησία. Απλώς η διαφορά τους έγκειται στο ότι το κόμμα της κας Γεννηματά έχει ήδη καταθέσει από τον Ιούνιο του 2015 πρόταση νόμου, αναλογικότερη του παρόντος νόμου, αλλά μακράν της απλής αναλογικής, με το σκεπτικό ότι ναι μεν είναι επιθυμητές οι συγκλήσεις, αλλά και η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί.
Ο Τσίπρας υποστήριξε πρόσφατα ότι η απλή αναλογική ήρθε για να μείνει. Χειμερινόν ενύπνιον μιας πραγματικότητας που έφυγε. Επί της ουσίας δια της απλής αναλογικής επιδιώκει να συσπειρώσει γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ το ΚΙΝΑΛ και το «ΜέΡΑ 25» του Γιάννη ώστε να ξαναβρεθεί κυβέρνηση και ο Αλέξης Πρωθυπουργός, δεδομένου ότι η ΝΔ δεν έχει όμορο κομματικό χώρο. Αλλά κατά πως φαίνεται ο Αη Βασίλης δεν θα του κάνει αυτό το δώρο.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια