Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@liberal.gr
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι σε όλη την Ευρώπη η κεντροαριστερά αναζητά ρόλο και ακροατήριο. Μόνο στην Ελλάδα θεωρούμε ότι η κεντροαριστερά έχει κρατημένο στασίδι στην κυριακάτικη λειτουργία. Η ευρωπαϊκή κρίση είναι ο λόγος που η αριστερά, είτε ως ΣΥΡΙΖΑ είτε ως ΠΑΣΟΚ, αδυνατεί να παρουσιάσει μία ουσιαστική πρόταση για την Ελλάδα του μέλλοντος. Η αριστερά δεν κάνει πρόταση γιατί δεν έχει στο τέλος κάτι να προτείνει για την επόμενη ημέρα.
Από την στιγμή που η σοσιαλδημοκρατία δεν έχει οξυγόνο για να αναπνεύσει, η σοσιαλδημοκρατία δεν μπορεί να παίξει αυτό τον ρόλο του άλλου πόλου στο πολιτικό μας σύστημα. Αδιαμφισβήτητα θα ήταν η καλύτερη δυνατή λύση, αλλά δεν υπάρχει. Διότι η άλλη λύση, ο άλλος πόλος θα είναι τότε αναγκαστικά ο λαϊκισμός. Κι ίσως σε χειρότερη μορφή απ' ότι τον ζήσαμε στην περίοδο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Αυτόματα οδηγείται σε χρεοκοπία και οποιοδήποτε σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ να μετατοπιστεί προς το κέντρο. Είναι ένα σενάριο που υποστηρίζουν με ένταση όλοι όσοι ονειρεύονται μια παρατεταμένη περίοδο σταθερότητας στην χώρα με τα δύο μεγάλα κόμματα να εγγυούνται την συνέχεια του κράτους και την ευζωία του καπιταλισμού. Το πρόβλημα είναι ότι ένας σοσιαλδημοκρατικός ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να γοητεύσει το κοινό. Κι αυτό γιατί είναι τελείως διαφορετική η εκλογική του πελατεία, η εκλογική βάση που τον διατηρεί σήμερα στο 32%! Το κοινό του “σκεπτόμενου ΠΑΣΟΚ” έχει ήδη μετακινηθεί στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ακόμη κι αυτοί που έχουν παραμείνει στο ΠΑΣΟΚ είναι έτοιμοι να διαβούν τον Ρουβίκωνα. Ο Αλέξης Τσίπρας απευθύνεται κυρίως στο λεγόμενο λαϊκιστικό ΠΑΣΟΚ. Αλλά αυτό το είχε και χτες. Δεν έχει λόγο να μετακινηθεί πολιτικά προς το κέντρο, αν δεν έχει να κερδίσει κάτι απ' αυτό. Αντίθετα, έχει μεγάλες πιθανότητες σε μία τέτοια περίπτωση να χάσει δυνάμεις προς το κόμμα του Γιάνη Βαρουφάκη.
Κι εδώ βρίσκεται μία μεγάλη αντίφαση! Από την μία ο Αλέξης Τσίπρας έχει ως δεδομένο ότι ο ελληνικός λαός τον τιμώρησε ως κύριο εκπρόσωπο του λαϊκισμού και από την άλλη δεν μπορεί να μετακινηθεί προς το κέντρο, επειδή εκείνο τον χώρο τον έχει καταλάβει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Να το πούμε κι αλλιώς: Η μετακίνηση προς το κέντρο φαίνεται να είναι ο μοναδικός τρόπος για να αυξήσει το ακροατήριό του ο κ. Τσίπρας, αλλά θα είναι σαν να μπαίνει σε ένα άδειο δωμάτιο.
Αυτό είναι το στρατηγικό αδιέξοδο του κ. Τσίπρα. Από την μία κάνει άνοιγμα προς το Κέντρο υιοθετώντας στελέχη του Γιώργου Παπανδρέου και από την άλλη κάνει δηλώσεις στήριξης των μπαχαλάκηδων. Είναι φανερό ότι πατάει πάνω σε δύο βάρκες, επειδή ακριβώς δεν ξέρει σε ποια θέλει να καταλήξει.
Ξέρει ότι δεν μπορεί να είναι ένας ουσιαστικός αντίπαλος του Κυριάκου Μητσοτάκη όταν θα προσπαθεί να πείσει τις αγορές ότι αυτός θα είναι καλύτερος διαχειριστής από τον Κυριάκο. Είναι μία μάχη που όσες φορές κι αν την δώσει θα την χάσει. Και ξέρει ακόμη ότι τα περιθώρια του να αντλήσει άλλες δυνάμεις από την Αριστερά είναι περιορισμένες. Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες. Ακόμα πιο δύσκολα είναι τα πράγματα για ανθρώπους που έχουν επενδύσει σε μία λογική ότι ανήκουν σε μία ανώτερη ομάδα υπεράνθρωπων – αριστερών, προστατών της Δικαιοσύνης και τώρα είναι αναγκασμένοι να δουν τον εαυτό τους μέσα σε έναν καθρέπτη, μέσα απ΄ τον οποίον βλέπουν ότι εκπροσωπούν αυτό που δήθεν πάντα πολεμούσαν.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια