Γράφει ο Ανδρονόπουλος Μάκης
Στις απολογιστικές τους ομιλίες Μητσοτάκης και Τσίπρας -λίγο πριν τις ψηφοφορίες για την συνταγματική αναθεώρηση- αποκάλυψαν, προφανώς άθελά τους, τον αβάσταχτο μικροκομματισμό του πολιτικού συστήματος που οδηγεί την Ελληνική Δημοκρατία μάλλον σε ακινησία για τα δέκα επόμενα χρόνια. Αν η αναθεώρηση του 2008 ήταν μια ντροπιαστική μικροσυστημική διαχείριση, η αναθεώρηση του 2019 –μετά τη χρεοκοπία και τα μνημόνια- αποτελεί το συνταγματικό Βατερλό του πολιτικού συστήματος. Διότι περιορίστηκε ξεδιάντροπα στην διευθέτηση εσωτερικών του προβλημάτων και δεν κάλυψε τις πραγματικές πολιτικές ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας.
Το νέο σύνταγμα θα μπορούσε να αποτελέσει το δομικό εφαλτήριο για μια νέα γενιά ριζικών αλλαγών. Είναι σαφές ότι πρόκειται για μια αναθεώρηση πολύ κατώτερη των πραγματικών αναγκών της ελληνικής κοινωνίας (Σ.Σ: αξίζει να διαβαστεί το σχετικό άρθρο του καθηγητή Γ. Σωτηρέλη). Η ουσιαστική εμβάθυνση της δημοκρατίας και η προβλεπτικότητα που οφείλει να έχει ένα σύγχρονο σύνταγμα στις ανατρεπτικές προκλήσεις της εποχής μας, δεν προέκυψαν, πέραν κάποιων ώριμων και αυτονόητων διευθετήσεων.
Το μόνο πραγματικό άλλοθι ήταν η ευφυής κίνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη να εντάξει την "λαϊκή νομοθετική πρωτοβουλία" που είχε προτείνει η νυν αντιπολίτευση με 500.000 υπογραφές πολιτών, έστω με διάφορους εύλογους και μη περιορισμούς. Σε επίπεδο ομιλιών, ο πρωθυπουργός νίκησε 2-0 τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο Μητσοτάκης ήρεμος και καλοδιαβασμένος αντέκρουσε τις σοβαρότερες αιτιάσεις του Τσίπρα και εμφανίστηκε ως νηφάλιος πραγματιστής ηγέτης. Στην κοινοβουλευτική διαδικασία, η Νέα Δημοκρατία δικαίωσε τον συντηρητικό χαρακτήρα της.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια