Εμφυτεύματα στον εγκέφαλο για την αντιμετώπιση της εξάρτησης από τα ναρκωτικά

Shutterstock

Εμφυτεύματα στον εγκέφαλο χρησιμοποιούνται σε ασθενείς στις ΗΠΑ για την αντιμετώπιση της εξάρτησής τους από τα ναρκωτικά, στην πρώτη δοκιμή τέτοιου τύπου στη χώρα.

Όπως αναφέρει το BBC, ο Τζέροντ Μπάκχαλτερ, 33 ετών, ο οποίος αντιμετώπιζε προβλήματα με χρήση ναρκωτικών εδώ και πάνω από μια δεκαετία, έχει κάνει ήδη την επέμβαση. Ο Αλί Ρεζάι, επικεφαλής γιατρός, χαρακτήρισε τη συσκευή ως «βηματοδότη για τον εγκέφαλο», ωστόσο τόνισε πως δεν πρόκειται για μια τεχνολογία που προορίζεται για το καταναλωτικό κοινό και ότι δεν θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί για τη «βελτίωση/ ενίσχυση ανθρώπων».

Ο Μπάκχαλτερ έκανε την εγχείρησή του την 1η Νοεμβρίου στο West Virginia University Medicine Hospital, και θα ακολουθήσουν άλλοι τρεις εθελοντές. Η όλη διαδικασία αρχίζει με μια σειρά σαρώσεων εγκεφάλου και ακολουθεί η εγχείρηση, με τους γιατρούς να ανοίγουν μια μικρή τρύπα στο κρανίο και να εισάγουν ένα μικροσκοπικό ηλεκτρόδιο ενός χιλιοστού στην περιοχή του εγκεφάλου που έχει να κάνει με τον αυτοέλεγχο και τις εξαρτήσεις. Μια μπαταρία εισάγεται κάτω από την κλείδα, και η εγκεφαλική δραστηριότητα στη συνέχεια παρακολουθείται εξ αποστάσεως από μια ομάδα γιατρών, ψυχολόγων και ειδικών σε θέματα εξάρτησης για να διαπιστωθεί εάν η επιθυμία για ναρκωτικά περιορίζεται.

Η βαθιά διέγερση εγκεφάλου (deep brain stimulation, DBS) έχει εγκριθεί από τη Food and Drug Administration για την αντιμετώπιση μιας σειράς παθήσεων, από το Πάρκινσον μέχρι την επιληψία και την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Περίπου 180.000 άνθρωποι ανά τον κόσμο έχουν εμφυτεύματα στον εγκέφαλο.

Πρόκειται για την πρώτη φορά που εγκρίνεται DBS για αντιμετώπιση της εξάρτησης από τα ναρκωτικά, και είναι μια πολύπλοκη διαδικασία, η οποία περιλαμβάνει πολλές ομάδες ειδικών. Για τα επόμενα δύο χρόνια οι ασθενείς θα παρακολουθούνται στενά.

Όπως είπε στο BBC ο Ρεζάι, η εξάρτηση είναι μια πολύπλοκη διαδικασία, «υπάρχει ένα εύρος κοινωνικών δυναμικών και γενετικών στοιχείων, και κάποια άτομα έχουν έλλειψη πρόσβασης σε θεραπείες, οπότε οι εγκέφαλοί τους θα αλλάζουν αργά και θα έχουν περισσότερες επιθυμίες».

«Η θεραπεία αυτή είναι για αυτούς που έχουν αποτύχει σε όλες τις άλλες, είτε είναι με φάρμακα, είτε με συμπεριφορική θεραπεία, κοινωνικές παρεμβάσεις. Είναι μια πολύ επίπονη διαδικασία, με επίβλεψη από ειδικούς σε θέματα ηθικής, και ρυθμιστικές αρχές και πολλούς άλλους φορείς».

Πηγή: naftemporiki.gr

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.