Γράφει ο Αλέξανδρος Μαλλιάς
Πάντοτε φταίνε οι άλλοι. Δεν υπάρχει πουθενά το ίχνος της δικής μας, της δικής μου προσωπικής ευθύνης. Η νοοτροπία αυτή αποτελεί την πιο εύκολη και προσχηματική αντίδραση μας στο σοβαρό υπαρξιακό και αξιακό εθνικό και κοινωνικό πρόβλημα μας. Δεν μπορεί, όμως, να αποτελέσει τον οδηγό, την λύση για την έξοδο της Ελλάδας από τον αξιακό γκρεμό. Αντίθετα, αποτελεί την επιτομή του ψυχολογικού και κοινωνικού αδιέξοδου, στο οποίο βρισκόμασθε. Αυτοαπαξίωση και αυτοταπείνωση. Εν συνεχεία, δίνουμε το δικαίωμα στους άλλους.
Η εναλλαγή κυβερνήσεων και κομμάτων δεν αποτελεί πλέον συνθήκη αναγκαία και ικανή για να εμπεδωθεί η αντίληψη ότι έχουμε μια πραγματική αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Δεν αρκεί πια. Αν τούτο δεν εμπεδωθεί ούτε τώρα, τότε εμείς οι ίδιοι προετοιμάζουμε το έδαφος για την ενίσχυση και στην Ελλάδα εκείνων των δυνάμεων που είναι οι χειρότεροι αντίπαλοι της πολιτικής που υπηρετεί τον πολίτη.
Όλοι μας έχουμε μια κοινή προσδοκία. Που συχνά ολοένα και εντονότερα μετατρέπεται σε μία σταθερή παρότρυνση. Εν τέλει μια εντολή. Πού έχει γίνει τόσο επιτακτική, αναγκαία και απαραίτητη στα χρόνια αυτά της βαθιάς κρίσης. Επιτέλους, ας συνεννοηθούμε, προτάσσοντας το γενικό συμφέρον, το εθνικό, το μείζον, το όλον αντί των μικρών, εφήμερων, αμφίβολων και αποσπασματικών.
Πρώτον και κυριότερο στην ιεράρχηση των λεγομένων εθνικών θεμάτων είναι η επιστροφή της Ελλάδας και των Ελλήνων στην ομαλότητα. Προτιμώ τον όρο αυτό από την λέξη κανονικότητα. Συνεπώς συμφωνούμε ότι επικρατούσαν και εν μέρει επικρατούν συνθήκες μη-ομαλότητας. Ομαλότητα σημαίνει αποκατάσταση συνθηκών προβλέψιμης ασφάλειας πολιτικής, οικονομικής, κοινωνικής εν τέλει εθνικής.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια