Του Νίκου Μελέτη
Τίρανα και Σκόπια έκαναν ένα μεγάλο λάθος. Πίστεψαν ότι αρκεί η επίκληση της απειλής της ρωσικής, τουρκικής η κινεζικής διείσδυσης, ο κίνδυνος αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης Ζάεφ και Ράμα για να πεισθούν οι Ευρωπαίοι ηγέτες να αποδεχθούν την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων, που σε δυο, τρία η τέσσερα χρόνια θα προσέδιδαν στους πρωθυπουργούς της Αλβανίας και της Βόρειας Μακεδονίας ισότιμη ψήφο και δικαίωμα απόφασης για το μέλλον της Ευρώπης με τους ηγέτες της Γερμανίας, της Γαλλίας και των άλλων χωρών της Ε..Ε.
Και ο κ. Ζάεφ ακόμη χειρότερα πιστεύει ότι αρκούσε η υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών για να ανοίξει ο δρόμος της Ευρώπης για την χώρα του. Αυτή η σιγουριά των κυβερνήσεων στα Σκόπια και στα Τίρανα υπονόμευσε τις ευρωπαϊκές φιλοδοξίες των δυο χωρών, καθώς παραμερίσθηκε και υποβαθμίστηκε πλήρως η υποχρέωση εκπλήρωσης των Κριτηρίων της Κοπεγχάγης αλλά και υλοποίησης των μεταρρυθμίσεων που απαιτούνται προκειμένου μια χώρα να περάσει το κατώφλι της Ε.Ε...
Η αντίληψη ότι το γενικό και εντελώς αφηρημένο γεωστρατηγικό αφήγημα, θα αποκρύψει και θα συγκαλύψει τα σοβαρά προβλήματα της δημοκρατικής διακυβέρνησης, του κράτους δικαίου, των δικαιωμάτων, της διαφθοράς, της σχέσης του οργανωμένου εγκλήματος με την πολιτική εξουσία, είναι που έχει υπονομεύσει τελικά την ευρωπαϊκή πορεία των δυο χωρών και όχι η «λόξα» του Μακρόν.
Γιατί ο Γάλλος πρόεδρος απλώς ζητά το αυτονόητο. Η έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με μια χώρα να μην είναι το «έπαθλο» για κάποιο γενικό γεωπολιτικό αντάλλαγμα (π.χ. η Συμφωνία των Πρεσπών από τα Σκόπια), αλλά να είναι αποτέλεσμα τω προσπαθειών που έχει κάνει η συγκεκριμένη χώρα προκειμένου να κάνει δικό της κτήμα το κοινοτικό κεκτημένο και τις ευρωπαϊκές αρχές.
Η απόφαση για έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων χωρίς να έχουν εκπληρωθεί οι όροι και οι προϋποθέσεις που προβλέπονται, δεν οδηγούν σε σταθεροποίηση των χωρών, όπως λανθασμένα υποστηρίζεται, αλλά στην διάσωση κυβερνήσεων που κυρίως ευθύνονται για την μη εκπλήρωση των όρων αυτών.
Ο κ. Ζάεφ θεώρησε ότι αρκούσε η υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών για να πάρει λευκή επιταγή για την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας του. Τα σκάνδαλα τα οποία συνεχίζονται επί της δικής του πρωθυπουργίας , η απουσία αξιόπιστου δικαστικού συστήματος στην χώρα, η προβληματική λειτουργία των θεσμών, θεωρήθηκε ότι θα ξεχασθούν κάτω από τους διθυράμβους για την επίλυσή της διαφοράς με την Ελλάδα.
Ίσως ο κ. Ζάεφ θεώρησε ότι αρκούσε η υλοποίηση της εντολής της κ. Μέρκελ για σφράγισμα των συνόρων με την Ελλάδα -στο οποίο οφείλεται σε έναν βαθμό και η ασφυξία της χώρας μας από τις μεταναστευτικές ροές- για να εξασφαλισθεί η έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Όμως όλα αυτά δεν είναι αρκετά.
Ο κ. Ράμα στα Τίρανα είναι αυτός που ενοχλήθηκε λιγότερο γιατί απλώς παίρνει ακόμη μια παράταση ώστε να συνεχίσει να κυβερνά χωρίς ενοχλήσεις από τις Βρυξέλλες, σε μια χώρα που η αντιπολίτευση απέχει από τις εργασίες της Βουλής, το ναρκεμπόριο ανθεί, το οργανωμένο έγκλημα συνυπάρχει με την πολιτική εξουσία, το δικαστικό σύστημα είναι πλήρως υποταγμένο στην εκτελεστική εξουσία.
Είναι χαρακτηριστικό ότι «δεν ίδρωσε το αυτί» του κ. Ράμα ο οποίος μάλλον συνεχίζει να είναι ευτυχής χωρίς την πίεση της Ε.Ε., ενώ η αντιπολίτευση απέχει από τις εργασίες της Βουλής, η δικαιοσύνη συνεχίσει να χειραγωγείται από τον ίδιο και φυσικά συνεχίζεται η υλοποίηση του σχεδίου υφαρπαγής των ελληνικών περιουσιών στο παραθαλάσσιο μέτωπο.
Στα Σκόπια ο κ. Ζάεφ επέλεξε να παίξει τα ρέστα του ,αναγγέλλοντας πρόωρες εκλογές. Ελπίζει ότι με το δίλημμα «μαζί μου για την Ευρώπη ή περιπέτειες με το VMRO» θα μπορέσει να αναστρέψει το αρνητικό κλίμα που υπάρχει στην Βόρεια Μακεδονία αλλά και το κλίμα απογοήτευσης από την μη έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων.
Ο κ. Ζάεφ στήριξε εδώ και δυο χρόνια την πολιτική πορεία του στο επιχείρημα ότι η επίλυση του ονοματολογικού αρκεί για το άνοιγμα της ευρωατλαντικής πορείας της χώρας του. Έτσι κατόρθωσε αν και το κόμμα του ήταν δεύτερο στις εκλογές να συνεργασθεί με τα αλβανικά κόμματα για τον σχηματισμό κυβέρνησης ,να κερδίσει την πλειοψηφία ώστε να διαπραγματευθεί την Συμφωνία των Πρεσπών και να περάσει τις συνταγματικές αλλαγές και έστω και με προβληματικό τρόπο να επιτύχει την έγκριση της Συμφωνίας στο δημοψήφισμα.
Ο κ. Ζάεφ τώρα βρίσκεται στην δύσκολη θέση να πρέπει να εξηγήσει σε μια καχύποπτη και δύσπιστη κοινή γνώμη, ότι η Συμφωνία των Πρεσπών δεν ήταν η πανάκεια για την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, όπως υποστήριζε μέχρι τώρα.
Παρά το γεγονός ότι και η αντιπολίτευση στα Σκόπια, το VMRO -DPMNE δεν έχει υποσχεθεί ,παρά τις εθνικιστικές κραυγές, την ακύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών ,ενδεχομένη ήττα του Ζάεφ στις εκλογές, θα οδηγήσει σε μια εξαιρετικά ιδιόρρυθμη κατάσταση, όπου σε Αθήνα και Σκόπια θα υπάρχουν δυο κυβερνήσεις που πολέμησαν την Συμφωνία των Πρεσπών και θα καλούνται να την υλοποιήσουν…
Και καθώς σε ευρωπαϊκό επίπεδο δεν είναι η Συμφωνία των Πρεσπών και η υλοποίηση της το κριτήριο για την αλλαγή στάσης του Εμ. Μακρόν η ενδεχόμενη νίκη της αντιπολίτευσης στις πρόωρες εκλογές θα θέσει σημαντικές προκλήσεις για την Ελλάδα λόγω της απροθυμίας του VMRO να εφαρμόσει πλήρως την Συμφωνία.
Και ενώ σήμερα η Ελλάδα δηλώνει την στήριξη της στην Βόρεια Μακεδονία, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποφύγει μια σύγκρουση και με τα Σκόπια και με τους εταίρους εάν μια νέα κυβέρνηση του VMRO επιχειρήσει να παγώσει την Συμφωνία των Πρεσπών και να κερδίσει μια απόφαση για έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε. απλώς και μόνο επειδή ο κ. Μακρόν άλλαξε στάση η επειδή έπεισε το επιχείρημα της δημιουργίας «αναχώματος» στην ρωσική διείσδυση.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια