Της Κρινιώς Καλογερίδου
"Η τροφοδοσία από τις ρίζες, είτε είναι εθνική είτε θρησκευτική, γίνεται παράγοντας οπισθοδρόμησης απ' τη στιγμή που προσκολλάται στο παρελθόν, κάνοντας έτσι να ατροφεί η σχέση της με το παρόν και το μέλλον'', είχε πει ο Γάλλος φιλόσοφος και κοινωνιολόγος Έντγκαρ Μορέν.
Όμως για μας τους Έλληνες - κατ' εξαίρεση - αυτό δεν ισχύει, γιατί η μνημειώδης παράδοσή μας δεν αποτελεί μόνο την κιβωτό άντλησης συσσωρευμένης πείρας του παρελθόντος σε όλους τους τομείς της ζωής μας, αλλά πηγή τροφοδότησης των αρχαιοελληνικών αξιών, που αποτελούν τον θεμέλιο λίθο του δυτικού κόσμου.
Μ' αυτό άλλωστε συμφωνούσε κι ο λογοτέχνης και ποιητής Δημήτριος Καμπούρογλου, που έλεγε χαρακτηριστικά ότι: ''Όλα τα έθνη για να προοδεύσουν πρέπει να βαδίζουν εμπρός, πλην του ελληνικού που πρέπει να στραφεί πίσω''.
Ο γνωστός ως ''αθηναιογράφος'' ιστοριοδίφης πίστευε, δηλαδή, πως η ελληνική παράδοση δεν είναι κάτι νεκρό, αλλά η ζωντανή φωνή των κεκοιμημένων προγόνων, που μας καλούν να αντλήσουμε από αυτούς μαθήματα και παραδείγματα για την επιβίωσή μας.
Πίστευε ακόμα ότι μόνο οι νεκροί λαοί έχουν παράδοση νεκρή. Εμείς, ως εκ τούτου - που είμαστε ζωντανός λαός - δεν μπορούμε να ζήσουμε, αν δε συγχρονίσουμε την περπατησιά μας με τις προσδοκίες των αρχαίων πατέρων μας και των ''μεταξένιων Ρωμιών'' της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, που '' κανοναρχούν με το αίμα τους, τους τίμιους ιδρώτες και τη φιλοτιμία τους'' όσους από μας έχουν συνείδηση της καταγωγής τους.
Πού τα θυμήθηκα όλα αυτά, θα μου πείτε... Τα θυμήθηκα, όλως τυχαίως, διαβάζοντας ετεροχρονισμένα τα αποτελέσματα της μεγάλης Συνόδου του ΟΗΕ στην Νέα Υόρκη, όπου είχε παρευρεθεί ως εκπρόσωπος της Ελλάδας ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Προσπερνώντας εκείνα που μ' άφηναν αδιάφορη κι αφού είχα διαβάσει την ομιλία του Έλληνα πρωθυπουργού, στάθηκα - από καθαρή περιέργεια - στην ομιλία του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος, αν μη τι άλλο, συνεχίζει να κεντρίζει το ενδιαφέρον με τις διαφοροποιήσεις του σε κεφαλαιώδους σημασίας ζητήματα που ενδιαφέρουν όλο τον κόσμο.
Οι αναφορές του, σκληρές και ξεκάθαρες, συνιστούσαν καταγγελία-καταπέλτη κατά της Παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης Πραγμάτων, τα ''τυφλά όργανα'' της οποίας τον παρακολουθούσαν αποσβολωμένα να τα κατακεραυνώνει από τα έδρανα του Διεθνούς Οργανισμού.
Μιλώντας σε πρώτο πρόσωπο, όπως το συνηθίζει, ο Αμερικανός Πρόεδρος απηύθυνε μήνυμα-πρόσκληση στους ''ακτιβιστές των ανοικτών συνόρων'' (ειρωνική αιχμή για διάσημους αριστεριστές σταρ του Χόλιγουντ) να αγωνιστούν για εθνικά θεμέλια κι όχι να προσπαθούν να τα διαγράψουν ή να τα αντικαταστήσουν.
Τους κάλεσε να ενστερνισθούν τον πατριωτισμό και να απορρίψουν την παγκοσμιοποίηση!.. Να υπερασπισθούν τον ελεύθερο κόσμο πάνω απ' όλα, γιατί το το 80 τοις εκατότου παγκόσμιου πληθυσμού δεν απολαμβάνει την ελευθερία που δικαιούται και ζει υπό καθεστώς μόνιμης απειλής των θρησκευτικών ελευθεριών του (διωκόμενοι χριστιανοί ανά την Υφήλιο).
Ο καταγγελτικός και καταιγιστικός λόγος του Προέδρου των ΗΠΑ έμοιαζε καταληκτικά μ' ένα κραυγαλέο ''κατηγορώ'' κατά της Νέας Τάξης Πραγμάτων και με δημόσια υπεράσπιση της ''Εθνικής Δεξιάς'', υπό την έννοια του εθνικισμού-πατριωτισμού της πρώτης όψης, που - όπως είχα γράψει στο άρθρο μου ''Εθνικιστές-πατριώτες και πατριδοκάπηλοι...'', της 11ης Σεπτεμβρίου του τρέχοντος έτους - ταυτίζεται με την φιλοπατρία.
Ήταν μια θαρραλέα φωνή που ύψωνε, για πρώτη φορά, ανάχωμα ανάμεσα στα δυο άκρα: αυτό του εθνομηδενισμού-διεθνισμού απ' τη μια (που θέλει ανοιχτά σύνορα έξω απ' τα στενά όρια της πατρίδας) και εκείνο του φασισμού (των αιμάτων και της μισαλλοδοξίας) από την άλλη.
Το παζλ με τα άδεια κουτιά των αποριών μου είχε συμπληρωθεί, εν πολλοίς, στο μυαλό μου αφήνοντας μόνα αναπάντητα αυτά που αφορούσαν την επιλογή στο πρόσωπό του των ακραίων ρατσιστών Αμερικανών του Βορρά, που στέκονταν φανατικά στο πλευρό του...
Οι σκέψεις μου ταξίδεψαν ασυναίσθητα σε πρόσφατες μνήμες, που με ταξίδεψαν στην παλιά μου αγάπη, τη Θεσσαλονίκη, που με μεγάλωσε και με σπούδασε φορτώνοντας τις αποσκευές μου με αξέχαστες αναμνήσεις.
Τις μέρες που συνέβαιναν αυτά στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών, την Ν. Υόρκη, κάπου στο λιμάνι της, ο ''πατριώτης της Αριστεράς (πρώην δήμαρχος της πόλης) Γιάννης Μπουτάρης - μιλώντας σε τοπικά Μέσα, με αφορμή την πρόσκλησή του σε εκδήλωση του ιδρύματος Νιάρχου - είπε κάτι ανατριχιαστικό, με το γνωστό του αναίσθητο ύφος:
- Στις Πρέσπες υπακούσαμε τις εντολές των Αμερικανών και των Γερμανών!!!..
Εντολοδόχος των ξένων, λοιπόν, ο Αλέξης Τσίπρας, που έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στη ''συμφωνία'' και παινευόταν γι' αυτήν!!!.. Εντολοδόχος, όμως - κατά το ''κλεπταποδόχος'' - και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που ως πρωθυπουργός την επικύρωσε αναγνωρίζοντάς την ως έγκυρη με τον πιο επίσημο τρόπο!..
Το ''βαθύ κράτος'' των ΗΠΑ και η Νεοταξίτικη εκδοχή της Καγκελαρίας της Γερμανίας υπαγόρευσαν την προδοτική ''συμφωνία των Πρεσπών'' στην υποτακτική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που άφησε τη σκυτάλη της αποδοχής προϊόντος εγκλήματος στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Το ξέρω πως οι φανατικοί των πρώην και νυν κυβερνώντων θα αρχίσουν πάλι τις γνωστές δικαιολογίες, στην προσπάθειά τους να χρυσώσουν το πικρό χάπι της προδοσίας του '18, που απέκτησε χαρακτηριστικά μονιμότητας τώρα (2019).
Όμως δεν μετρούν μόνο αυτοί και η κομματική τους προσκόλληση, που εξισώνει τα συμφέροντα των κομμάτων τους με αυτά της πατρίδας. Δεν είναι μόνο αυτοί η Ελλάδα. Είναι όλοι μαζί!.. Είμαστε όλοι μαζί!.. Δεν μπορεί, ως εκ τούτου, να λογαριάζονται σαν αδέσποτες μονάδες οι καταγγέλλοντες τη ''συμφωνία'' της ντροπής, ενώ είναι η πλειοψηφία.
Γι' αυτό λέω και ξαναλέω σ' όλους του τόνους πως δεν μπορεί να προσπεραστεί αψήφιστα, σαν το άχυρο στο αλώνι, αυτό που έγινε στο ακριτικό ψαροχώρι της Φλώρινας το '18. Έχουν βαθιές ρίζες οι Έλληνες, προαιώνιες, στη γη της Μακεδονίας, που τους δίνουν τη δύναμη να κρατηθούν και να υπερασπιστούν οι ίδιοι - αντί των ολιγόψυχων που εξέλεξαν - τα όσια και τα ιερά της.
''Λευτερωθήκαμε από τους Τούρκους και σκλαβωθήκαμε εις ανθρώπους κακορίζικους, ξενόφερτους κυβερνήτες, ανθρώπους ηθικά ανερμάτιστους και ανέστιους, που έγιναν σκλάβοι της ύλης, χωρίς συναίσθηση του έθνους...'', είχε πει ο στρατηγός Μακρυγιάννης εννοώντας τους Έλληνες που κλίνουν το γόνυ στους Ευρωπαίους αφέντες τους, τους οποίους στην περίπτωσή μας αντιπροσωπεύει η ηγέτιδα του δυτικού κόσμου Αμερική και η γενεσιουργός των δυο παγκοσμίων πολέμων Γερμανία.
- Γίναμε ''δούλοι'', μα δεν είμαστε τουλάχιστον πτωχευμένοι και απομονωμένοι..., θα μου πείτε. Είμαστε ακόμα ανοιχτοί σ' όλα τα ρεύματα από Ανατολή και Δύση...
- Ναι, θα σας έλεγα με σκεπτικισμό. Μόνο που το ''ανοιχτοί'' δεν αφορά τον πολιτισμό πλέον, αλλά τα ορμητικά κύματα των μεταναστών που μας κατακλύζουν από παντού και μας συνταράζουν, επιβαρύνοντας τον εθνικό μας κορμό με διαδοχικές κρίσεις.
Κι αν το ''Άρατε πύλας'' ήταν η αρχή των ανιστόρητων που μας κυβέρνησαν μέχρι τώρα ανοίγοντας Κερκόπορτες με τις ευλογίες των ξένων στις Πρέσπες και το Αιγαίο, δεν καταλαβαίνω γιατί είναι ακόμα σε ισχύ με τους ''πατριώτες'' που μας κυβερνούν σήμερα.
Γιατί, μ' άλλα λόγια, οι σημερινοί κυβερνώντες συνεχίζουν να αφήνουν στο έλεος του Θεού και των μεταναστών τους κατοίκους των νησιών υποδοχής τους, που βλέπουν έντρομοι καθημερινά το ασκέρι των ''λαθρο...'' να δηώνει (ρημάζει) και να λεηλατεί τον τόπο τους, στην προσπάθειά του να επιβιώσει, υπό το βλέμμα των ξένων που μας πληρώνουν για να ανεχόμαστε τον ''βιασμό'' μας.
- Μην ξεχνάτε, θα μου πουν τώρα οι αυτόκλητοι μάρτυρες υπεράσπισής τους, πως υπήρξαμε κι εμείς κάποτε πρόσφυγες και δεν είχαμε στον ήλιο μοίρα, όταν φτάσαμε κυνηγημένοι εδώ...
- Ναι, θα τους απαντούσα, μόνο που εμείς (οι προερχόμενοι απ' τις χαμένες πατρίδες) δεν ήρθαμε σαν βάρβαροι σε ξένη χώρα, αλλά σαν πρόσφυγες πολέμου στη Μητρόπολη του Ελληνισμού, τη γενέτειρα των προγόνων μας. ‟
” Έπειτα, οι Μικρασιάτες πρόσφυγες - που έφτασαν κατατρεγμένοι απ' τους Τούρκους στην Ελλάδα το 1922 - δεν ήρθαν σαν άρπαγες εισβολείς με εχθρικές διαθέσεις - όπως πολλοί εκ των αλλοεθνών και αλλόθρησκων μεταναστών σήμερα, αλλά με πρόθεση να συμβιώσουν ειρηνικά με τους ντόπιους, να συνδημιουργήσουν μ' αυτούς στα μέρη εγκατάστασής τους και να θεραπεύσουν πληγές που δεν έκλεισαν απ' τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ως εκ τούτου, δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης γι' αυτά που βιώνουμε στο μεταναστευτικό. Κι αυτό επιβάλλει στη σημερινή κυβέρνηση την ύψιστη επαγρύπνηση στο θέμα φύλαξης των συνόρων σε Αιγαίο και Θράκη (περιοχές κομβικής εθνικής σημασίας), με δεδομένες τις αρπαχτικές διαθέσεις του Ερντογάν, που θέλει - δια της μαζικής αποστολής αλλοεθνών και αλλοθρήσκων στη χώρα μας (10.258 αφίξεις μόνο τον Σεπτέμβριο στα νησιά μας) - να διαβρώσει τον εθνικό της ιστό για να την κάνει δική του...
''Κρινιώ Καλογερίδου'' (Βούλα Ηλιάδου)
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια