Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
Ο διάσημος αμερικανό-πολωνός κινηματογραφικός παραγωγός Sam Goldwyn έλεγε: "Είμαι πρόθυμος να δεχτώ ότι δεν έχω πάντα δίκιο, αλλά δεν έχω ποτέ άδικο".
Κάπως έτσι σκέφτονται και οι Συριζαίοι. Αμετανόητοι. Ξεροκέφαλοι. Όταν έλεγαν μετά τις Ευρωεκλογές ότι έχασαν γιατί η κοινωνία δεν κατάλαβε, δεν κατανόησε το μεγαλείο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, νομίσαμε ότι μιλάει η απόγνωση και η απελπισία της ήττας που προκάλεσε θολούρα. Όμως όχι. Το εννοούσαν. Το πίστευαν. Εδώ η επιστήμη σηκώνει τα χέρια. Πώς το είπε χθες-προχθές ο Φλαμπουράρης; "Με σταματούν στον δρόμο και μου λένε: Μα ήταν ανάγκη να χάσετε;". Για να μην πιάσουμε Τσακαλώτους, Βούτσηδες κλπ...
Δεν έχουν καταλάβει τίποτα. Και μαζί με εκείνον και οι περισσότεροι από την κομματική ιεραρχία του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ξέρω τι σκέφτεται να κάνει ο Αλέξης Τσίπρας, όμως το "όλοι μαζί" δεν προχωράει. Όλοι μαζί μόνο στον γκρεμό μπορεί να πέσουν που στο βάθος του έχει μονοψήφια ποσοστά. Άλλωστε κομματικά και οργανωτικά ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμη και όταν κυβερνούσε δεν διέφερε και πολύ από το κόμμα του 3-4%... Αν ο πρώην πρωθυπουργός δεν τους αφήσει πίσω και δεν αντιληφθεί ότι το ποσοστό που πήρε στις εκλογές το πήρε εκείνος και όχι το κόμμα του, τότε θα βυθιστεί και εκείνος μαζί του.
Οι άνθρωποι δεν δούλεψαν πριν την ανέλιξη στην εξουσία, δεν δούλεψαν όταν την είχαν και δεν προτίθενται να το κάνουν τώρα. Απλά προσπαθούν να υφαρπάξουν όσο μεγαλύτερο ποσοστό από εκείνο που προσωπικά συγκέντρωσε ο Τσίπρας για να παριστάνουν την ισχυρή αριστερή κομματική νομενκλατούρα. Εκείνοι ως έξυπνοι... θεωρούν ότι όσοι τους ψήφισαν στις τελευταίες εκλογές είναι... αριστεροί... Καλά. Το άλλο με τον Τοτό το ξέρουν;
Πάντως η νέα διακήρυξη ήταν χειρότερη από την προηγούμενη. Δεν προόδευσαν ούτε μια μέρα. Δεν εξελίχθηκαν καθόλου. Τα ίδια και τα ίδια αναχρονιστικά που όποιος τα διαβάσει θα φύγει τρέχοντας. Από την άλλη το έργο "Ο Τσίπρας θα προχωρήσει στη διεύρυνση και θα τους αφήσει πίσω" έχει αρχίσει να κουράζει. Όσο δεν... κάνει πρεμιέρα και όσο ο θεωρητικός πρωταγωνιστής δεν επιβεβαιώνει τις προσδοκίες των... σινεφίλ, τόσο μειώνονται οι πιθανότητες της δημιουργίας κάτι διαφορετικού στον κεντροαριστερό χώρο.
Και δεν είναι υγιές να έχεις μία αντιπολίτευση αμετανόητων, αγύριστων μυαλών που δεν μπορεί να συμβάλλει με τον θεσμικό της ρόλο στην πρόοδο της χώρας. Στη δημοκρατία ο ουσιαστικός διάλογος και αντίλογος είναι πάντα χρήσιμος. Όμως δεν φαίνεται ακόμα τίποτα παρά μόνο ομίχλη σε αυτή την πλευρά του πολιτικού φράχτη. Ουδέν. Τι; Γιατί δεν υπολογίζω το ΚΙΝΑΛ; Ε, το χιούμορ έχει και όρια...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια