Όσο κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ η Μόρια δεν υπήρχε παρά μόνον για τους φιλοξενούμενούς της. Υπήρχε και για τους κατοίκους της Μυτιλήνης, όμως αυτοί δεν μετράνε στους ανθρωπιστικούς λογαριασμούς. Την κατάσταση που επικρατούσε «εκεί μέσα» τη μαθαίναμε από τα ρεπορτάζ των ξένων μέσων ενημέρωσης. Απαγορευόταν η είσοδος στους Eλληνες δημοσιογράφους. Οι μόνοι που είχαν ελεύθερη πρόσβαση ήσαν οι «αλληλέγγυοι» και οι ΜΚΟ. Οι λόγοι είναι μάλλον προφανείς. Δεν χρειαζόταν να ξέρουμε πόσοι ακριβώς συνωστίζονται εκεί μέσα και ποια είναι η πραγματική τους ιδιότητα. Είναι πρόσφυγες ή μετανάστες; Πληροφορηθήκαμε ότι είναι πάνω από 7.000, πριν τα νέα κύματα του φετινού καλοκαιριού, και ότι εκκρεμούν γύρω στις 75.000 αιτήσεις ασύλου μετά τις εκλογές. Επιτέλους η κυβέρνηση ομολόγησε το προφανές: οι περισσότεροι είναι μετανάστες απ’ το Αφγανιστάν, το Πακιστάν ή την Αφρική και ελάχιστοι πρόσφυγες από τη Συρία.
Oσοι υποστήριζαν ότι η Μόρια είναι ανθρώπινη πυριτιδαποθήκη έτοιμη να εκραγεί με το παραμικρό χρεώνονταν με ρατσισμό, ισλαμοφοβία και λοιπές ασθένειες. Hταν πολύ πιο ανθρώπινο να γράφεις εκθέσεις ιδεών περί εντάξεως των μεταναστών στην ελληνική κοινωνία. Η πολιτική στηριζόταν σε μια ιδεατή αντίληψη περί προσφυγιάς και μετανάστευσης που εκμεταλλευόταν αταβιστικά χαρακτηριστικά. Συνέκριναν τους Αφγανούς με τους πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής ή τους Eλληνες μετανάστες στις ΗΠΑ.
Κοινώς δεν έβλεπαν αυτό που έβλεπαν τα μάτια τους. Για τους επαγγελματίες του μεταναστευτικού, αλληλέγγυους και ΜΚΟ, μπορούμε να μιλήσουμε για δόλο. Eφτασαν να εκβιάζουν και να απειλούν τους ντόπιους. Για τους υπόλοιπους, τους καλοθελητές αβρόχοις ποσί, μόνον η λέξη ευήθεια ταιριάζει. Οι τελευταίοι πραγματικοί πρόσφυγες ήσαν οι Τούρκοι φυγάδες του απολυταρχικού καθεστώτος του Ερντογάν που πνίγηκαν έξω από τις Οινούσσες. Oμως ο τραγικός χορός των «αλληλέγγυων» δεν βρήκε ούτε μια λέξη αγανάκτησης ή θρήνου. Ποιος είπε ότι η υποκρισία έχει όρια; Θράσος χρειάζεται.
Η αποσυμφόρηση της Μόριας είναι μια λύση ανάγκης. Η επιτάχυνση των διαδικασιών ασύλου δεν λύνει το πρόβλημα αν συνεχιστούν οι ροές. Ο Ερντογάν εκβιάζει την Ευρωπαϊκή Eνωση κρατώντας όμηρο την Ελλάδα. Δεν νομίζω ότι ενδιαφέρουν κανέναν οι φωνές της αντιπολίτευσης. Eχει αποδείξει και την υποκρισία της και την ανευθυνότητά της. Ενδιαφέρει αντιθέτως η προοπτική το μεταναστευτικό να εξελιχθεί στο μείζον πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας.
Κι αν έκλειναν τα θαλάσσια σύνορα ώσπου η Ευρωπαϊκή Eνωση να αποδείξει ότι η «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη» δεν είναι μια συμβολική πατέντα αλλά πραγματικότητα; Διότι προς το παρόν τα σύνορά μας προς την υπόλοιπη Ευρώπη είναι κλειστά, όμως τα θαλάσσια σύνορά μας είναι σουρωτήρι.
Τάκης Θεοδωρόπουλος
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια