Αν έχεις Μπαρουφάκη διάβαινε και ριζικό περπάτει. Ωραίος ο τύπος. Αφού πρώτα επί έξι μήνες έσπρωχνε την έρμη χώρα προς το γκρεμό. Παρέα με το αφεντικό και τον ευεργέτη του. Που αργότερα τον φιλοδώρησε μ ένα σκασμό καταγγελιών. Αφού στη συνέχεια πηγαινοερχόταν σε όλα τα ευρωπαϊκά φόρα. Ούτε στην πιο τολμηρή, την πιο οργασμική φαντασία του δεν είχε ονειρευτεί
Αφού πηγαινοερχόταν σε όλα αυτά τα φόρα αδιάβαστος, απροετοίμαστος, ανενδοίαστος, ασυγκράτητος, ατημέλητος, ακούραστος, ατελείωτος και ασυγκίνητος.
Αφού επί έξι μήνες αντί για νούμερα, αριθμούς, ισολογισμούς, ελλείμματα και άλλα τέτοια, παρέδιδε μαθήματα από τη θεωρία παιγνίων και από την έτερη θεωρία του χάους.
Αφού κάποια στιγμή αμόλησε εκείνο το θρυλικό, το ανεπανάληπτο, το τάχα μου αναρχικό που ούτε οι ταχαναρχικοί Βορείων Προαστείων έχουν ποτέ σκεφτεί, «το χάος μας αρέσει και θα χορεύουμε μ αυτό».
Αφού εντελώς άκαμπτος, ως αδιόρθωτος αλαζόνας, ούτε συγκινήθηκε μα ούτε το αυτί του ίδρωσε ακούγοντας τους ξένους δανειστές σχεδόν να τον εκλιπαρούν «Γιάνη κάνε κάτι σε λίγες μέρες θα ξεμείνετε από χρήμα και δεν θα μπορείτε να πληρώσετε ούτε μισθούς μα ούτε συντάξεις». Στα παλαιότερα των υποδημάτων του αυτός.
Αφού διαρκώς έτρωγε πόρτα, τόσο από τους ευρωπαίους, όσο και από Αμερικανούς αξιωματούχους. Αφού εξακολουθούσε, εμμονικά να πιστεύει πως μια πιθανή έξοδος της Σωρρακώσταινας θα γκρέμιζε το ευρώ. Δηλαδή ονείρωξη και μακακία επικών διαστάσεων.
Αφού, εγώ στη θέση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε θα είχα εκσφεδονίσει το τραπέζι στο κεφάλι του. Αφού, στο τέλος έκανε το κέφι του. Αφού έπαιξε ταμπούρλο στο κρανίο δέκα εκατομμυρίων συμπολιτών του. Αφού έκανε τις φιγούρες του και αφού φωτογραφήθηκε σε όλες τις πόζες και σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου.
Αφού έγινε πρωτοσέλιδο σε όλα τα Media και αφού με ασυγκράτητη χαρά, με απύθμενη ηδονή χαιρόταν με την δημοσιότητα που του εξασφάλισε ο ευεργέτης του. Και αφού, μαγνητοφωνούσε όλες τις συνομιλίες, γεγονός που προδίδει την υποψία του, πως ναι όλα αυτά που λέει και κάνει μπορεί να «σκοτώσουν» την πατρίδα του, μωρέ δε πα να την σκοτώσουν, εγώ να μαι καλά και όλοι οι άλλοι στο διάβολο.
Αφού τα έκανε όλα και αφού στη συνέχεια εξασφάλισε παχυλότατο επιούσιο από διαλέξεις και άλλες τέτοιες εμφανίσεις. Και αφού στο τέλος κατάφερε να εξασφαλίσει θέση αρχηγού στο κοινοβούλιο, ως ελάχιστη αποζημίωση της αγαθοεργούς πολιτείας του.
Τώρα έγινε ταινία, έγινε πρωταγωνιστής της ταινίας, σουλατσάρισε στο φεστιβάλ Βενετίας, κατάφερε να αποσπάσει χειροκροτήματα και διόλου απίθανο, αυτή η ταινία του Κώστα Γαβρά να κερδίσει και κάποιο βραβείο.
Είπατε τίποτα; Εδώ που τα λέμε ακόμα και οι serial killers των ΗΠΑ και του Χόλιγουντ έχουν γίνει και γίνονται ταινίες. Με άπειρα εισιτήρια. Και με Οσκαρ. Με μια διαφορά. Εκείνοι καθαρίζουν καμιά εικοσαριά, σαρανταριά. Εδώ παραλίγο να «σκοτώσει» δέκα εκατομμύρια. Θεέ μου. Οσο περισσότερο κακό τόσο πουλάει σαν τρελό. Αν έχεις Βαρουφάκη διάβαινε και Κώστα Γαβρά περπάτει!
Δημήτρης Δανίκας
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια