Του Κώστα Στούπα
kostas.stoupas@capital.gr
H Αργεντινή πριν από λίγες εβδομάδες αναγκάστηκε να επαναφέρει τα capital controls.
Για την ακρίβεια η κυβέρνηση της χώρας εξουσιοδότησε την Κεντρική Τράπεζα να επιβάλει περιορισμούς στις αγορές δολαρίων.
Τούτο σημαίνει πως οι εξαγωγικές εταιρείες θα πρέπει να ζητούν την άδεια της Κεντρικής Τράπεζας για να έχουν πρόσβαση στην αγορά συναλλάγματος. Μετά από αυτές τις εξελίξεις και οι λίγοι κάτοικοι της χώρας που είχαν πρόσβαση σε κάποιο νόμισμα σταθερότερο από το εθνικό νόμισμα της χώρας το Αργεντίνικο Πέσο την χάνουν.
Ένα αμερικάνικο δολάριο πριν από 10 χρόνια αντιστοιχούσε σε 3,5 Πέσο. Πριν λίγες μέρες 1 δολ. αντιστοιχούσε προς 60 Πέσο περίπου.
Τούτο, συνέβη γιατί στις πρόσφατες περιφερειακές εκλογές νίκησε η αριστερή λαϊκίστικη παράταξη των Περονιστών γεγονός που προμηνύει και τη σίγουρη επικράτηση στις προσεχείς γενικές εκλογές.
Η κυβέρνηση του Κεντροδεξιού Μ. Μάκρι που κέρδισε τις εκλογές του 2015 με οριακή πλειοψηφία φαίνεται πως αποδεικνύεται παρένθεση.
Ένα από τα αίτια της δυσαρέσκειας του πληθυσμού προς την απερχόμενη Κεντροδεξιά κυβέρνηση είναι η αύξηση των τιμών του ηλεκτρικού (της ενέργειας γενικότερα) λόγω περικοπών των κρατικών επιδοτήσεων...
Ο Μαουρίτσιο Μάκρι υιοθέτησε ένα ευρύ πρόγραμμα λιτότητας, με στόχο να μηδενίσει το έλλειμμα του προϋπολογισμού το 2019 και να μειώσει τον πληθωρισμό που έτρεχε 50%.
Οι τελευταίες εξελίξεις καταδεικνύουν πως απέτυχε να επαναφέρει την οικονομία σε τροχιά σταθεροποίησης και βιώσιμης ανάπτυξης παρά την τεράστια χρηματοδότηση που πέτυχε από το ΔΝΤ.
Οι εξελίξεις στην Αργεντινή πρέπει να μας προβληματίζουν καθώς τις τελευταίες δεκαετίες Αργεντινή και Ελλάδα καίτοι απέχουν γεωγραφικά πολύ έχουν εμφανίσει αξιοπρόσεκτες ομοιότητες.
Πολλές από τις ομοιότητες αυτές έχει καταγράψει ο Hedge Fund Manager και συγγραφέας Ιάσων Μανωλόπουλος στο βιβλίο του "Το ‘επαχθές’ χρέος της Ελλάδας - Τα σαθρά θεμέλια της Ευρωζώνης, η ευθύνη της πολιτικής ελίτ και της επενδυτικής κοινότητας (Jason Manolopoulos Greece's "odious" debt...).
Στο βιβλίο αυτό ο κ. Μανωλόπουλος πραγματοποιεί μια ευκρινή ακτινογραφία του περονικού κορπορατίστικου κράτους με τα εκατομμύρια πελάτες και ολιγάρχες. Η Αργεντινή όπως και η Ελλάδα είναι μια κλειστή οικονομία διαπλοκής όπου λίγοι προστατεύονται για να κερδίζουν πολλά και οι πολλοί επιδοτούνται για να ψηφίζουν αυτούς που μοιράζουν τα επιδόματα. Σας θυμίζει τίποτα;
Το μοντέλο αυτό, έστω και με μια φθίνουσα τροχιά, στηρίχθηκε στην Αργεντινή από τους πλούσιους φυσικούς πόρους που διαθέτει η χώρα.
Στις αρχές του 1900 η Αργεντινή συγκαταλεγόταν μεταξύ των 5 πλουσιότερων χωρών του κόσμου και έναν αιώνα αργότερα έχει καταφέρει να συγκαταλέγεται στις φτωχές χώρες.
Η εναλλαγή δεξιών δικτατόρων και αριστερών λαϊκιστών αποτελεί άλλο ένα κοινό χαρακτηριστικό Αργεντινής και Ελλάδας.
Σε αντίθεση με την Αργεντινή η Ελλάδα δεν διαθέτει πλούσιους φυσικούς πόρους, πέραν του ήλιου και της άμμου που εισφέρουν εύκολο συνάλλαγμα. Ο πλούσιος "φυσικός" πόρος της Ελλάδας που οδήγησε στη χρεοκοπία του 2010 ήταν οι επιδοτήσεις και τα φθηνά δάνεια μετά την είσοδο στο Ευρώ.
Η κεντροδεξιά κυβέρνηση του κ. Μάκρι δεν κατάφερε σε τέσσερα χρόνια να αλλάξει τα δεδομένα για την οικονομία και οι "λαϊκιστές" επανέρχονται. Μαζί με και τα capital control...
Τούτο, ίσως αποτελεί μια προειδοποίηση για μετριοπαθείς και ..ήπιους μεταρρυθμιστές...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια