Γράφει ο Αυγερινός Θόδωρος *
Η νέα κυβέρνηση ξεκίνησε φουριόζα , με στόχο να αλλάξει όλα τα κακώς κείμενα στη χώρα. Ο τρόπος εργασίας του νυν πρωθυπουργού είναι εντυπωσιακός και θέλουμε να ελπίζουμε ότι θα φέρει σε πέρας τις επιδιώξεις του, στο να φτιάξει την Ελλάδα. Εμείς του ευχόμαστε κάθε επιτυχία, ευελπιστώντας πως ο χρόνος θα δείξει πως οι στόχοι της νέας κυβέρνησης θα επιτευχθούν.
Όμως υπάρχει και μια αμφισβήτηση, αν οι όποιες καλές προθέσεις των κυβερνώντων, φτάνουν, για να ανατρέψουν την επικρατούσα κατάσταση της Ελλάδας. Και εξηγούμαι :
Οι σύγχρονες χώρες κατατάσσονται σε τρεις κατηγορίες : υποανάπτυκτες, αναπτυσσόμενες και ανεπτυγμένες. Η Ελλάδα ανήκει στη μεσαία κατηγορία, γεγονός που σημαίνει πως είμαστε μια χώρα χωρίς βιομηχανία, χωρίς υψηλή τεχνολογία, απλά μια μεταπρατική κοινωνία με ένα πολύ υψηλό χρέος, που θα μας βαρύνει και θα μας καθηλώνει, για έναν ολόκληρο αιώνα. Και πάλι, είναι αμφίβολο, αν καταφέρουμε να ξεχρεώσουμε.
Οι Έλληνες συνήθισαν ήδη να ζουν την καθημερινότητα σ’ αυτήν την κατάσταση του χαμηλού βιοτικού επιπέδου, ώστε δεν κάνουν και πολλές σκέψεις . Πηγαίνουν στις δουλειές τους, κερδίζοντας περιορισμένα, διασκεδάζουν τη ζωή τους και δεν τους νοιάζει πώς θα ξελασπώσουμε, ως χώρα. Αυτές είναι μάλλον έγνοιες των πολιτικών, οι οποίοι με τη σειρά τους αδιαφορούν. Το μόνο που έχει σημασία για όλους είναι τα εφήμερα. Από την άλλη μεριά στα ΜΜΕ παρελαύνουν κάθε λογής άνθρωποι, οι οποίοι ασχολούνται με όλα τα θέματα, εκτός από τα ουσιαστικά προβλήματα της χώρας.
Όλ’ αυτά τα γράφω, γιατί παρακολουθώ την εξέλιξη της Αργεντινής, που έχει τέσσερις φορές περισσότερο πληθυσμό από εμάς (44,5 εκτμ.) και είναι μεγαλύτερη σε έκταση 20 φορές (2.780.400 τ.χ.). Επίσης η οικονομία της στα παρελθόντα χρόνια ήταν πολύ ισχυρή.
Η Αργεντινή σήμερα έχει ένα χρέος ( 80 δις Ε.), ακριβώς 4 φορές μικρότερο από το δικό μας (334,5 δις), αλλά εδώ και 18 χρόνια δεν μπορεί να ανακάμψει : μεγάλος πληθωρισμός, ανεργία και πολύ χαμηλό βιοτικό επίπεδο. Το μόνο που δεν έχουν οι Αργεντινοί είναι η βοήθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που έχουμε εμείς.
Από το 2010 που προέκυψαν τα προβλήματα οι εταίροι μας πληρώνουν τα τοκοχρεολύσιά μας και έχουν κουρέψει το χρέος μας κατά 110 δις Ε. Όμως τα λεφτά που τους χρωστούμε τα θέλουν πίσω, ώστε θα αναμειγνύονται στο γίγνεσθαι της Ελλάδας για πολλά, πολλά χρόνια. Κατά συνέπεια κάποια πράγματα πρέπει να αλλάξουν, γιατί θα μας βαρύνει το ανάθεμα των παιδιών και των δισεγγόνων μας :
Πρώτα, πρώτα η νοοτροπία κι ο τρόπος σκέψης μας. Με το «ωχ βρε αδερφέ» και το «τι με νοιάζει εμένα», δεν φτιάχνεται η Ελλάδα. Πολύ περισσότερο οφείλουμε να ανασκουμπωθούμε όλοι μας, μήπως και καταφέρουμε να αλλάξουμε την πορεία της χώρας μας, προς το καλύτερο.
Ιδού όμως μερικές σκέψεις για δράσεις προς αυτή την κατεύθυνση, πέρα από τις όποιες συνήθεις κυβερνητικές :
(Α). Η κυβέρνηση οφείλει να βγει και να ενημερώσει ευθαρσώς τον ελληνικό λαό, περί της αντικειμενικής οικονομικής κατάστασης της χώρας, πού πραγματικά βρίσκεται, για να καταλάβουν οι Έλληνες ότι οφείλουν να αλλάξουν τον τρόπο δράσης τους.
(Β). Στο έτος (365 ημέρες) οι Έλληνες δουλεύουν μόνο 233 μέρες : (52 βδομάδες , επί 2 , ίσον 104 μέρες, άδεια κατά μέσο όρο 15, θρησκευτικές γιορτές 10, 2 εθνικές και 1 εργατική ).
Κατά συνέπεια, οφείλουμε να αυξήσουμε τις ημέρες εργασίας μας, γιατί χωρίς εργασία δεν υπάρχει παραγωγή και χωρίς παραγωγή δεν δημιουργείται πλούτος.
(Γ). Στην προσπάθεια ανοικοδόμησης της χώρας, οφείλουν να συμβάλουν κι οι νέοι μας : Οι μαθητές του Λυκείου και οι φοιτητές των πανεπιστημίων, θα πρέπει να επιστρατεύονται μια μέρα το μήνα, ( Σάββατο), για να προσφέρουν αμισθί , εργασία στα δημόσια έργα.
(Δ). Οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, θα πρέπει να συγκροτήσουν πρώτον μια ολιγομελή άμισθη επιτροπή, που θα ασχολείται με το θέμα της εκβιομηχάνισης της χώρας , που θα είναι αρωγός της κυβέρνησης, δεύτερον ένα ευρύτερο πανεπιστημιακό συμβούλιο , το οποίο θα συνεδριάζει ανά εξάμηνο, για να παρακολουθεί την οικονομία και την εκβιομηχάνιση της χώρας.
(E). Τα εργατικά Συνδικάτα, που εκπροσωπούν τον σημαντικότερο παράγοντα στην παραγωγή, οφείλουν να τύχουν της δέουσας κυβερνητικής προσοχής, ώστε να συμβάλουν εποικοδομητικά στο όλο έργο της ανόρθωσης της οικονομίας
(ΣΤ). Ο ΣΕΒ και τα μεγάλα εργατικά συνδικάτα (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, κλπ) θα πρέπει από τη μεριά τους να συγκροτήσουν ένα πανελλήνιο όργανο, που θα εξετάζει ανά εξάμηνο την πορεία της ελληνικής οικονομίας και θα προτείνει μέτρα βελτίωσης της απόδοσης όλων των συμβεβλημένων.
(Ζ). Τα πανεπιστήμια της χώρας , οφείλουν , με βοήθεια της κυβέρνησης, να μπουν ενεργά στην οικονομική παραγωγή της χώρας. Η επιστημονική συμβολή των πανεπιστημίων στον τρόπο παραγωγής είναι πολλή σημαντική. Αυτό γίνεται ήδη στις προηγμένες χώρες.
(Η). Όλοι μιλάμε για την αναγκαιότητα νέων επενδύσεων, αλλά επενδύσεις δεν έρχονται. Γι’ αυτό η κυβέρνηση εκδίδει ένα δεκαετές ομόλογο ή έντοκο γραμμάτιο εσωτερικού και για τους απόδημους συμπατριώτες μας,. Χρήματα τα οποία επενδύει αμέσως κι αποκλειστικά σε παραγωγικά projects .
Οι ξένοι ομιλούν με σεβασμό για τους αρχαίους προγόνους μας, αλλά εκφράζονται με χλευασμό για τους σημερινούς Έλληνες. Κατά συνέπεια, οφείλουμε να αλλάξουμε ποικιλοτρόπως αυτήν τη σημερινή εικόνα της πατρίδας μας….
* Ο κ. Θόδωρος Αυγερινός είναι συνταξιούχος καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
** Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια