Γράφει ο Άγγελος Κωβαίος
Έρχεται λοιπόν για μία ακόμη φορά η ώρα της ΔΕΘ. Μία διοργάνωση η οποία τα τελευταία χρόνια με κάποιους ατυχείς τρόπους είχε συνδυαστεί με κρίσιμες φάσεις της ελληνικής κρίσης.
Εκεί ακούστηκε το περιβόητο, παρεξηγημένο ή μη, αλλά πάντως άστοχο «λεφτά υπάρχουν» το 2009, εκεί εκφωνήθηκε εκείνο το ανεκδιήγητο και απατηλό Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης το 2014, εκεί εμφανίστηκε ο πρώην Πρωθυπουργός να υπαγορεύει αποφάσεις στο ΣτΕ το 2016, εκεί εμφανίστηκε πέρυσι ο ίδιος πρώην Πρωθυπουργός να μιλήσει για το τέλος των μνημονίων χωρίς κανείς να του δίνει σημασία και την πόλη να γίνεται λαμπόγυαλο.
Εφέτος η συνθήκη είναι εντελώς διαφορετική.
Ο Πρωθυπουργός θα εμφανιστεί στο βήμα της Διεθνούς Έκθεσης το ερχόμενο Σαββατοκύριακο σε μία ασυνήθιστη συγκυρία. Με την συμπλήρωση ακριβώς δύο μηνών από την νίκη του στις εκλογές, ο κ. Μητσοτάκης θα είναι σε θέση να κάνει ήδη έναν απολογισμό και να περιγράψει την συνέχεια. Δεν έχει συμβεί πολλές φορές, ούτε και σημαίνει ότι η συνέχεια είναι στρωμένη με ροδοπέταλα.
Όμως υπάρχει η σύγκριση με το παρελθόν. Αξίζει να θυμηθεί κανείς την αντίστοιχη πρώτη φορά όπου εμφανίστηκε ο κ. Τσίπρας στην ΔΕΘ, μετά την νίκη του στις εκλογές του 2015.
Είχε ήδη μέσα σε έξι μήνες σχεδόν διαλύσει την χώρα, το μόνο που είχε να περιγράψει ως απολογισμό ήταν η (δήθεν) 17ωρη διαπραγμάτευση, ένα δημοψήφισμα, ένα νέο μνημόνιο. Και διεκδικούσε πάλι την Πρωθυπουργία την οποία και κέρδισε τον Σεπτέμβριο του 2015. Στις επόμενες ΔΕΘ κυνηγούσε την ουρά του και τους στόχους του μνημονίου του και στην τελευταία του εμφάνιση είχε να καυχιέται ότι το τήρησε (ενώ θα το έσκιζε) και ότι έλυσε το Μακεδονικό.
Η σύγκριση θα είναι αναπόφευκτη και προφανώς ο Μητσοτάκης θα την επιχειρήσει. Λογικά θα κάνει αυτό που δεν έκανε με τόση έμφαση προεκλογικά. Θα περιγράψει πάνω κάτω, ευθέως ή εμμέσως, τι ακριβώς παρέλαβε και τι γίνεται από εδώ και πέρα.
Εχει βέβαια μπροστά του πολλά. Ανακούφιση της μεσαίας τάξης με τρόπο αισθητό και αποτελεσματικό, το καυτό θέμα των τραπεζών, την πρόκληση της οικονομικής ανασυγκρότησης με μία ενδεχόμενη διεθνή κρίση στον ορίζοντα, ένα ευρωπαϊκό περιβάλλον και πάλι ασταθές και αβέβαιο.
Με τον όποιο συμβολισμό μπορεί να διατηρεί η ΔΕΘ, η παρουσία του Μητσοτάκη εκεί φέτος αναπόφευκτα θα διαμορφώσει και το πλαίσιο του πολιτικού παιχνιδιού για το επόμενο διάστημα. Εξακολουθεί να προχωρεί με τον αέρα των προσδοκιών. Θα πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να τις επαληθεύσει.
Απέναντί του θα έχει μία αντιπολίτευση η οποία ψάχνεται και έχει επιλέξει τον ρόλο του προπετούς σχολιαστή.
Προς το παρόν, το παιχνίδι μοιάζει εύκολο. Στο χέρι του Μητσοτάκη είναι να μην το δυσκολέψει.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια