Γράφει ο Δημήτρης Δανίκας
Το δηλώνω δημοσίως. Αν και τον άνθρωπο δεν τον γνωρίζω. Από κοντά εννοώ. Ούτε έχω ζητήσει ρουσφέτι, ούτε είμαι σύμβουλός του. Ο Γιώργος Γεραπετρίτης είναι ένας κανονικός, σοβαρός πολιτικός
Η σοβαρότητα ουδεμία σχέση με τη σοβαροφάνεια. Ούτε με γραβάτα, με κοστούμι και με (εξωτερικούς) καλούς τρόπους. Σημασία δεν έχει ποιος είσαι. Σημασία έχει τι λες και τι πράττεις. Τόσο απλό. Τόσο δύσκολο χωνευτικό
Εν Ελλάδι σημασία έχει ποιος είσαι, τι δηλώνεις πως είσαι και με ποιες μάρκες ρούχων είσαι ντυμένος. Μόνο το 7% των τηλεθεατών προσέχουν το περιεχόμενο των τοποθετήσεων πολιτικών, σχολιαστών και άλλων «διασημοτήτων». Οι υπόλοιποι απλώς παρασύρονται από τη εικόνα. Από το Image. Γνωστό. Και τραγικό. Very tragic!
Πάμε στο ψητό. Εννοώ την διαφορά ανάμεσα στον Γιώργο Γεραπετρίτη και (ας πούμε) την συμπαθέστατη συνάδελφο και βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Σοφία Βούλτεψη
Ποια η διαφορά; Πολλές οι διαφορές. Και όχι μόνο σχετικά με την Σοφία. Με πλήθος εκπροσώπων πολλών κομμάτων. Τι εννοώ;
Ο Γεραπετρίτης μιλάει απλά. Όχι με λαικισμό. Καθόλου με χυδαιότητα. Ο Γεραπετρίτης ακούει, αληθινά, τον πολιτικό αντίπαλό του. Ο Γεραπετρίτης αποδέχεται κάποιες από τις όποιες τροπολογίες των αντιπάλων του. Ο Γεραπετρίτης δεν διστάζει να πει «με συγχωρείτε μου διέφυγε»
Ο άνθρωπος που αληθινά συνομιλεί. Ο πολιτικός που δεν επιδίδεται στο σπορ των παράλληλων μονολόγων. Εκείνος ο εκπρόσωπος, του όποιου κόμματος, εκφράζει την άγνοια του η διατυπώνει μια συγγνώμη, αυτός είναι ο κανονικός, ο σωστός, ο σοβαρός. Τέτοιους πολιτικούς έχει ανάγκη αυτή η έρμη χώρα
Από παντογνώστες φλομώσαμε. Από δογματικούς μπουχτίσαμε. Από αερολόγους καταστραφήκαμε. Επιτέλους ήρθε η ώρα να συναντηθούμε με κανονικούς πολιτικούς. Μόνο έτσι θα αφομοιώσουμε δύο άγνωστες λέξεις όπως «πολιτικός πολιτισμός»
Αντιθέτως η Σοφία Βούλτεψη-και δεν είναι η μόνη, αντιθέτως είναι εκπρόσωπος της πλειοψηφίας-διαρκώς αμύνεται. Διαρκώς ταμπουρώνεται. Διαρκώς επιτίθεται. Διαρκώς πιστεύει πως είναι αλάνθαστη
Με απλά λόγια η περίπτωση της Σοφίας Βούλτεψη, όπως και των περισσοτέρων όλων των παρατάξεων, είναι η άλλη όψη του Σταλινισμού
Σταλινικός ο φανατικός. Σταλινικός ο ξερόλας. Σταλινικός ο αλάνθαστος. Σταλινικός ο μονοδιάστατος. Σταλινικός ο στρατευμένος κομματικός
Όπως σταλινικός είναι κάθε Συριζαίος ιδεοληπτικός, το ίδιο είναι και κάθε γαλάζιος νεοφιλελεύθερος συστημικός. Η διαφορά δεν έχει να κάνει με το περιεχόμενο. Έχει να κάνει με το ύφος, το ήθος, την καλλιέργεια, τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του καθενός
Τι εννοώ; Το επίσης απλό. Πρέπει τα κόμματα, ιδιαιτέρως τα δύο μεγάλα, να συγχρονιστούν και να συμπορευτούν προς το συμφέρον της χώρας; Πρέπει!
Άραγε είναι τόσο βαθύ το χάσμα που χωρίζει αυτά τα δύο κόμματα; Όχι φυσικά. Στις βασικές επιλογές περίπου είναι τα ίδια. Τότε;
Από τη στιγμή που το συμφέρον του κόμματος υπερβαίνει τα συμφέροντα του τόπου. Από τη στιγμή που το (ασυγκράτητο και αχόρταγο «εγώ») υπερβαίνει το «εμείς» και το «όλοι μαζί». Ε τότε καμία παθογένεια δεν πρόκειται να επουλωθεί
Για να αλλάξει ο τόπος τρία πράγματα είναι απαραίτητα: διάλογος, συνεννόηση, συναίνεση! Άνευ αυτών ουδέν. Καταλάβατε; Όχι; Ε είναι απλό. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να σκοτώσουμε τον μικρό Ιωσήφ Βησαριόνοβιτς Στάλιν που κατοικεί μέσα μας!
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια