Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@liberal.gr
Το κράτος κρίνει πόσους αστυνομικούς χρειάζεται ένας βουλευτής για την ασφάλειά του. Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης το ξέρει καλά αυτό. Ρωτήστε στον δρόμο τι δουλειά κάνει ο Μιχάλης. Οι περισσότεροι θα σας πουν ότι είναι αστυνομικός κι όχι πολιτικός που έχει κάνει καριέρα με το δημοσίας τάξης. Μας έβγαλε λίγο πασοκικό λαϊκισμό, αλλά έτσι είναι αυτά. Τον Μιχάλη ή τον παίρνεις ολόκληρο ή καθόλου.
Ο Κυριάκος έκανε την καλύτερη δυνατή επιλογή που μπορούσε για το δημοσίας τάξης ή προστασίας του πολίτη. Ο Μιχάλης είναι γεννημένος γι αυτό το υπουργείο, όπως κι αν ονομάζεται. Δεν θα μπορούσαμε να τον φανταστούμε σε άλλο υπουργείο. Θα ήταν μια σκέτη παραφωνία!
Επίσης, ταιριάζει απόλυτα στην μεταρρυθμιστική κυβέρνηση Μητσοτάκη. Είναι ένας σοσιαλιστής στην υπηρεσία της λογικής «νόμος και τάξη». Σκεφτείτε απλά να μην ήταν ο Μιχάλης σε αυτή την θέση, αλλά ο Μάκης Βορίδης! Ξέρω, το βρίσκετε «κάπως». Η αλήθεια όμως είναι ότι ο Μιχάλης μπορεί να κάνει περισσότερα πράγματα με την δημόσια τάξη απ’ ό,τι ο Μάκης κι ας φαίνεται ότι ο Μάκης είναι περισσότερο φίλος από τον Μιχάλη της σχολής «νόμος και τάξη».
Ο Κυριάκος απαιτεί δουλειά και γρήγορα αποτελέσματα. Το έχει αυτό ο Κυριάκος. Κι έτσι όλοι οι υπουργοί άρχισαν να τρέχουν για να αποδείξουν ότι μπορούν να ανταπεξέλθουν στο σκληρό πρόγραμμα του «αφεντικού». Οι καθημερινές και συνηθισμένες συσκέψεις που γίνονται στα πλαίσια των καθηκόντων τους προβάλλονται ως μεταρρυθμιστικός οίστρος και παλιές δοκιμασμένες συνταγές ανασύρονται από το συρτάρι σε μια προσπάθεια να παραχθεί έργο. Σε αυτό το πλαίσιο παρατηρούνται και αστοχίες…
Ο κ. Χρυσοχοΐδης αποφάσισε ότι οι βουλευτές χρειάζονται το πολύ έναν αστυνομικό για την προσωπική τους ασφάλεια. Οι υπουργοί τέσσερις και οι υφυπουργοί δύο. Αυτό το επιχείρησε ο κ. Χρυσοχοΐδης και παλιότερα, όταν ήταν και πάλι υπουργός, αλλά σύντομα το μέτρο αποδείχτηκε (και τότε) ανεδαφικό. Προφανώς και υπάρχουν υπερβολές και χρειάζεται αυτές να αντιμετωπιστούν. Αυτό είναι το μόνο βέβαιο.
Πόσο «λογικό» όμως είναι ένα γενικό μέτρο που να ορίζει ότι κάθε βουλευτής δικαιούται έναν αστυνομικό, ακόμη και σε περιπτώσεις που o βουλευτής υπήρξε στο παρελθόν στόχος τρομοκρατών; Και γιατί ακολουθούνται πρακτικές που (και) στο παρελθόν έχουν αποδειχτεί ανεδαφικές; Είναι σαν να προσπαθούμε να φτιάξουμε εσπρέσο χωρίς καφέ. Μπορεί το πράγμα που θα βγει από την καφετιέρα να είναι με κάποιον τρόπο σκούρο, αλλά καφές δεν θα είναι. Ομοίως συμβαίνει και με την ασφάλεια. Μπορεί να υπάρχει επίφαση ασφάλειας. Αλλά ασφάλεια χωρίς αστυνομικούς δεν υπάρχει.
Ναι, θα πει κάποιος, αλλά και οι πολίτες δικαιούνται ασφάλειας! Αυτό είναι απολύτως σωστό. Κι από πού θα βρει ο υπουργός αστυνομικούς για να επανδρώσει τα αστυνομικά τμήματα; Εδώ εισέρχεται το θέμα του λαϊκισμού. Η ασφάλεια των βουλευτών είναι πολιτικά ένας «εύκολος» στόχος. Ο κ. Χρυσοχοΐδης είχε κι εξακολουθεί να έχει κι άλλες επιλογές. Κι επειδή υπήρξε ένας πραγματικά πετυχημένος υπουργός της δημόσιας τάξης, ξέρει καλύτερα απ’ όλους και ποιες είναι αυτές.
Δεν χρειαζότανε, λοιπόν, να καταφύγει στον εύκολο εντυπωσιασμό, δίνοντας βορά στα θηρία τους βουλευτές που ανησυχούν για την ασφάλειά τους! Μεταξύ των δύο άκρων, των υπερβολών και του λαϊκισμού, προτιμούμε την μέση οδό!
Δεν είμαι από εκείνους που είχαν διαμαρτυρηθεί στο παρελθόν και λίγο μετά από την σύλληψη των μελών της 17 Νοέμβρη, επειδή τέσσερις ντουζίνες αστυνομικοί φύλαγαν τον σημερινό υπουργό Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Έκαστος στο είδος του και οι υπηρεσίες ασφάλειας με την ασφάλεια. Οι υπηρεσίες έκριναν ότι ο κ. Χρυσοχοΐδης χρειαζότανε πολλούς αστυνομικούς για να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο που αντιμετώπιζε. Και ορθώς έπραξαν. Δεν ακολούθησαν κάποια «νόρμα» ότι έπρεπε να πάρει 4 ή 1 ή κανέναν! Αλήθεια, βάση ποιας έκθεσης αποφασίζουν τώρα ότι ο όλοι οι βουλευτές δικαιούνται ενός αστυνομικού για την προστασία τους;
Άφησα για το τέλος ένα παράδειγμα: Ας πούμε ότι ένας βουλευτής έχει στο παρελθόν δεχτεί τρομοκρατική επίθεση ή απειλή. Ο κ. Χρυσοχοΐδης, λοιπόν, του στέλνει έναν αστυνομικό. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι ο αστυνομικός αυτός θα πρέπει να δουλεύει 16 ώρες την ημέρα για επτά ημέρες την εβδομάδα ή ο βουλευτής να βγαίνει από το σπίτι του τις μισές ημέρες του μήνα! Ο έμπειρος υπουργός Χρυσοχοΐδης το ξέρει αυτό. Δεν μπορεί να μην το ξέρει. Οπότε, προς τι οι ανακοινώσεις και τα «ζήτω»; Ίσως οι βουλευτές να πρέπει να επιστρέψουν και τον έναν αστυνομικό που τους έχει διαθέσει ο κ. Χρυσοχοίδης. Για να μην του έχουν και … υποχρέωση! Διότι για ασφάλεια δεν μπορούμε να συζητούμε.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια