Η υποκουλτούρα του μπολσεβικισμού που καλλιέργησε στη χώρα ο ΣΥΡΙΖΑ
Από τον Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά
Η εν τοις πράγμασι συντριπτική νίκη της Ν.Δ. αποτελεί μία αδιαμφισβήτητη, εκ του αποτελέσματος, νίκη του προέδρου της αλλά και εν γένει των στελεχών της, όμως οφείλουμε ως αμείλικτα ρεαλιστές να εμβαθύνουμε τις ειδικές συνθήκες υπό τις οποίες επετεύχθη το ποσοστό τούτο.
Ας λάβουμε υπ’ όψιν τη θλιβερή πραγματικότητα του 44% της αποχής, εν συνδυασμώ με το δυσανάλογα υψηλό ποσοστό το οποίο συγκέντρωσε το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, καίτοι καταβαράθρωσε συλλήβδην με τις εγκληματικές του ενέργειες τη χώρα, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά, εθνικά, εγκαθιδρύοντας την ανθελληνική και απάνθρωπη υποκουλτούρα του μπολσεβικισμού, όπως έλεγε και ο Στρατής Μυριβήλης: «Ο κομμουνισμός είναι μία μέθοδος σατανική για την κατασκευή μίας νέας φυλής…»
Ως εκ τούτου, το μείζον ζητούμενο είναι ότι ο κύκλος της Μεταπολίτευσης δεν έχει εκλείψει, ο Ελληνας ψηφοφόρος εξακολουθεί και ψηφίζει στυγνά Αριστερά, εισέτι και αν η σύγχρονος έμπρακτος πολιτική της στρέφεται ευθέως κατά των ατομικών και κοινωνικών του δικαιωμάτων αλλά και κατά της πατρίδας του, χάριν εθιμοτυπίας με κριτήρια εμφυλιοπολεμικά.
Η προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών, η ανέλεγκτη ροή μεταναστών, οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, η κατάργηση της προστασίας της κύριας κατοικίας, η εφαρμογή ακραιφνώς νεοφιλελεύθερης πολιτικής καθώς και η άφατη τραγωδία εις το Μάτι δεν ευαισθητοποίησαν τους ψηφοφόρους της φαρισαϊκής πρωτόγονης Αριστεράς της δημόσιας, εκ τους αφαλούς, «μαγκιάς» και της -ενώπιον των «ξένων»- απολύτου ποταπής υποτέλειας, να μην την ψηφίσουν.
Η Ν.Δ. ανέχθηκε μεταπολιτευτικά την Αριστερά, η οποία ουδέποτε λογοδότησε διά τα εγκλήματα του παρελθόντος, επιβουλευόμενη μάλιστα την ανοχή αυτήν της Δεξιάς και εκλαμβάνοντάς την ως αδυναμία ή κατά το μάλλον ή ήττον εκμεταλλευόμενη αυτήν επικοινωνιακά ως ενοχή εκ μέρους της Δεξιάς, με αποτέλεσμα να οικοδομήσει μία ρητορική, διά της οποίας συσπειρώνει την υδαρή μάζα, θεμελιώνει στέρεο παρακράτος, δημιουργεί τρομοκρατία και συντηρεί στρατούς στο πλαίσιο της αστικής δημοκρατίας, τα προσφιλή «τάγματα εφόδου».
Τα ένοπλα αυτά τάγματα, που δρουν αντιδημοκρατικά ασκώντας ωμή και τυφλή βία και διαπράττοντας σωρεία ειδεχθών αξιόποινων πράξεων, αποτελούν την προσφυή «σταυροφορία» της Αριστεράς, η οποία με ιδιαίτατα φασίζοντα τρόπο εξουδετερώνει παράνομα οιονδήποτε διαφωνεί με τις ιδικές της ιδεοληψίες.
Μια δημοκρατία, ανεξαρτήτως της πορείας της, κρίνεται από το εάν υφίσταται ελευθερία του λόγου και δυνατότητα διαλόγου.
Εδώ και μισόν αιώνα τα τάγματα εφόδου αποτελούν τη βραχεία χείρα της Αριστεράς υπό την ανοχή της Πολιτείας.
Αρα τι ζητούμε, νέο εμφύλιο πόλεμο ή προσαρμογή εις τους νόμους και τους κανόνες ισοτίμως προς όλους;
Η «πολύφερνη» Αριστερά απέτυχε εις την πράξη εκδηλώνοντας το πιο στυγνό αντιλαϊκό πρόσωπό της.
Σήμερον άραγε είναι διατεθειμένος ο κ. Μητσοτάκης να θέσει άμεσα τέλος πρωτίστως εις την ανομία και να μετασχηματισθούμε επιτέλους σε ένα σύγχρονο δημοκρατικό έθνος-κράτος όπως το Σύνταγμά μας το επιτάσσει; Ιδού το διακύβευμα.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια