Δύο εικόνες από το ίδιο μετερίζι

Γράφει ο Νίκος Σίμος

Θα ξεκινήσω προλογικώς με την κοινότοπη φράση ότι τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Υπάρχει λόγος που μπορεί κανείς να τον αντιληφθεί από τα παρακάτω. Ανακοινώθηκαν οι νέοι γενικοί και ειδικοί γραμματείς υπουργείων. Βαρειά βιογραφικά, με εξ ίσου βαρειά εμπειρία ο καθένας στον τομέα του. Έρχονται συμπληρωματικώς στα βαρειά Curiculum vitae αλλά και της εμπειρίας υπουργών και, κυρίως, υφυπουργών που επελέγησαν για να πλαισιώσουν τους πρώτους και συνδράμουν το δύσκολο έργο τους. Ένα έργο πολύ δύσκολο, όχι γι’ αυτά που παραλαμβάνει η νέα κυβέρνηση. Δεν αξίζει πλέον να κάνεις αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση. Μίλησε γι’ αυτό, αλλωστε, η κοινωνία. Είναι δύσκολο έργο γιατί έχουν –καλώς ή κακώς- αναληφθεί δεσμεύσεις έναντι αυτών που εξακολουθούν να μας επιτροπεύουν και κάθε σοβαρή κυβερνηση θεωρεί ότι το κράτος έχει συνέχεια. Αν η σημερινή είχε άλλη άποψη επ’ αυτού μπορεί να υπουργοποιούσε τον ....κ. Βαρουφάκη.

Αυτή είναι μία πρώτη εικόνα της νέας νεοδημοκρατικής κυβέρνησης. Διότι υπάρχει και μία άλλη εικόνα, προσώπων που προέρχονται από το ίδιο ιδεολογικό και κομματικό μετερίζι. Εικόνα θλιβερή, προσωπων που τους εξέβρασε το πολιτικό σύστημα, με την συνδρομή της κοινωνίας. Είναι πρόσωπα που υπήρξαν συνεργάτες του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, που λες και δεν τους είχε ευεργετήσει πολιτικά με το να τους κάνει μέλη της κυβέρνησής του, αλλά αυτοί, επί σειράν μηνών αν όχι και ετών, φροντίζουν με την συμπεριφορά τους και με ισχυρισμούς ότι ανήκουν στην δική του σχολή σκέψης, να τον εκθέτουν ερήμην του. Χολωμένοι επειδή η κοινωνία, ουσιαστικώς, τους επεφύλαξε την θέση που τους αξίζει, εμήδισαν, συναγελαζόμενοι με την αντίθετη πλευρά. Αυτήν του ΣΥΡΙΖΑ και κάποιων που κατά την δημοσιογραφική διάλεκτο αποτελούσαν τα «πιστολια» της αριστερής κυβέρνησης κατά των πολιτικών τους αντιπάλων. Και οι οποίοι δεν ήσαν άλλοι από εκείνους που ανήκαν στο ίδιο κομματικό χώρο από τον οποίον προέρχονται οι αποστατήσαντες. Ενδεχομένως επειδή πιστεύουν αφελώς, ότι στα ανοίγματα που θα επιχειρήσει ο κ. Τσίπρας προκειμένου να δημιουργήσει έναν άλλο κομματκό φορέα, ευρύτερο και σοσιαλιστικότερο, θα έχουν και αυτοί θέση. Όποιος πεινάει καρβέλια ονειρεύεται μεν, αλλά συγχρόνως ευτελίζεται, όπως ευτελίστηκαν τελικώς και άλλοι από τον ίδιο κεντροδεξιό χώρο τους οποίους ορθώς απέβαλε η ελληνική κοινωνία από το πολιτικό προσκήνιο.

Δύο εικόνες από το ίδιο στρατόπεδο. Βεβαίως και τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος αλλά οι εικόνες παραμένουν.

Πηγή: parapolitika.gr

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.