Του Δημήτρη Καμπουράκη
Ναι σύντροφε υπουργέ, δυστυχώς σήμερα το πρωί, το αμάξι με τον οδηγό δεν θα σε περιμένει έξω απ’ το σπίτι σου για να σε πάει στο υπουργείο. Πήγε, λέει, να πάρει άλλον. Ο αφέντης-λαός (τι ωραία αριστερή φράση, ε;) σε ξωπέταξε από την θέση για την οποίαν τόσο καμάρωνες (κι ας έκανες τάχατες τον υπεράνω καρέκλας) αποφαινόμενος τελεσιδίκως πως είσαι άχρηστος.
Και για σένα σύντροφε γενικέ γραμματέα του υπουργείου, η ιδιαιτέρα σου δεν έχει σημειώσει κανένα ραντεβού σήμερα στο γραφείο σου. Ποιο γραφείο σου δηλαδή, που το έπιπλο άδειασε απ’ τα χαρτιά σου, καθαρίστηκε, γυαλίστηκε και περιμένει έναν καινούριο που εκλέχτηκε χθες. Ομολογώ πως την λυπήθηκα λιγάκι την ιδιαιτέρα σου, μαζεύει και τα δικά της πραγματάκια η συφοριασμένη, ψιλοδακρυσμένη είναι και τρέχει η μάσκαρα από τα ναζιάρικα ματάκια της.
Από σήμερα το πρωί, σύντροφε διοικητή, ο οργανισμός σου θα έχει άλλο αφεντικό. Θα μπαινοβγαίνουν οι χιλιάδες υπάλληλοι, θα συνεδριάζουν τα Διοικητικά Συμβούλια στα μακριά τραπέζια, θα πηγαίνουν και θα ‘ρχονται οι συμβάσεις, αλλά εσύ δεν θα σαι εκεί. Ένας τελευταίος ασπασμός σου απόμεινε σε κείνη την χρυσή εταιρική κάρτα που πλήρωνε τα επαγγελματικά σου δείπνα στα πολυτελή εστιατόρια και τις business θέσεις σου στα αεροπλάνα. Είχατε κάνει καλή παρέα εσείς οι δυο αυτά τα πέντε χρόνια, έτσι; Ναι, αλλά όλες οι ωραίες σχέσεις τελειώνουν κάποτε.
Εσύ σύντροφε σύμβουλε, καλύτερα να πας στην υπηρεσία πρωί-πρωί σήμερα που δεν έχει κόσμο, για να αποτελειώσεις τις διατυπώσεις και να κλείσεις την καρτέλα σου στο λογιστήριο. Διότι οι θυρωροί του δημοσίου, όταν αλλάζουν οι κυβερνήσεις παθαίνουν ένα είδος ενοχλητικής αμνησίας και ξεχνούν ακαριαία τις φάτσες των πανίσχυρων συμβούλων που μέχρι χθες υποδέχονταν με τεμενάδες. Οπότε αν πας αύριο ή μεθαύριο, ενδέχεται να σε σταματήσουν στην είσοδο και να σου κάνουν κάτι πολύ προσβλητικές ερωτήσεις, όπως: «Ο κύριος; Και τι ακριβώς θέλετε τώρα; Και σε ποιο όροφο είπατε ότι πάτε;»
Εσύ σύντροφε διευθυντή και προϊστάμενε, μόνιμος είσαι βέβαια και δεν σε πολυνοιάζει, αλλά μάζεψε όλο το θάρρος σου κι ετοιμάσου να ζήσεις δίχως την πολιτική προστασία του παραπάνω συντρόφου που σ’ έκανε να νιώθεις άτρωτος. Όχι ότι ο νέος επικεφαλής σου θ’ ασχοληθεί μαζί σου -έχει σοβαρότερα πράγματα να κάνει για αρχή- απλώς οι κατώτεροι υπάλληλοι που μέχρι χθες σ’ έγλυφαν, από αύριο θα σε κοιτάνε με μισό μάτι και θα σε διαβάλλουν ότι –δήθεν- φωτογραφικά και με κομματική παρέμβαση το πήρες το προϊσταμενιλίκι. Κι αυτό είναι κομματάκι ενοχλητικό (για την καθημερινότητα σου), μη σου πω και λιγάκι φοβιστικό (για το μέλλον σου) γιατί ακούω κάτι μυστήρια για αξιολογήσεις που έρχονται.
Εσύ σύντροφε του κομματικού μηχανισμού που (με μαύρο χρήμα) πληρωνόσουν για να κάνεις την κομματική δουλειά (στην Κουμουνδούρου και σε κάτι κρυμμένα διαμερισματάκια εδώ κι εκεί), ετοιμάσου να ψάξεις για δουλειά. Οργανωτικός-ξεοργανωτικός, τρολ-ξετρόλ, δεν θα υπάρχουν πλέον λεφτουδάκια να παίρνεις. Τώρα λοιπόν θα καταλάβεις πως το κόμμα σου δίχως το κράτος, είναι ένα τίποτα. Θα πλακώσουν οι χιλιάδες άνεργοι μετακλητοί σας από τα υπουργεία και τους βουλευτές, γεμάτοι απαιτήσεις. Θα τους λες εσύ πόσο σημαντική ήταν η (υπόγεια) δουλειά που έκανες για το κόμμα (όταν αυτοί χαβαλέδιαζαν στο κράτος), αλλά εκείνοι αντί να σου δείχνουν την αριστερή τους αλληλεγγύη θα σου δίνουν μια σπρωξιά διόλου συντροφική, για να περάσουν μπροστά και ν’ αρπάξουν τις σπάνιες πια θέσεις.
Ξέρω βέβαια, συντρόφισσες και σύντροφοι, πως όλοι εσείς δεν μασάτε με κάτι τέτοια. Είστε «δρακογενιάς βλαστοί, τιμονιέρηδες», όπως έγραφε και ο Στέλιος Παπάς (ο μπαμπάς του Νίκου και λεωφοριάς της Θεσσαλονίκης) στο υπέροχο ποίημα του που αφιέρωσε στον Αλέξη. Δεν κωλώνετε γιατί τις δικές σας φιγούρες (απ’ το μέλλον) είχε στο μυαλό του ο Νικολάι Οστρόφσκι όταν το 1932 έγραφε το «πως δενότανε τ’ ατσάλι». Απλώς σας ενημερώνω πως ακόμα κι οι ατσαλένιοι, ακόμα κι οι γρανιτένιοι, όταν κάθονται άπραγοι στο τραπέζι της κουζίνας και βλέπουν από την τηλεόραση άλλους να θρονιάζονται στις κρατικές τους πολυθρόνες, τους πιάνει ένα τρέμουλο, μια εντεροκολίτιδα, ένας έρπις ζωστήρας.
Διότι είχατε μεν την ευλογία της ιστορίας και σαράντα τόνους ηθικό πλεονέκτημα, όμως οι συνθήκες της ταξικής πάλης αλλάζουν από δρακογενιά σε δρακογενιά και εσείς καλομάθατε σε σύγκριση με τους δρακο-παππουδοπατεράδες. Εκείνοι μάτωσαν στα αντάρτικα, στις φυλακές, στις εξορίες και στις σκληρές απεργίες, ενώ τα δικά σας ταξικά χαρακώματα ήταν λιγάκι βελούδινα. Όπλα σας οι παχυλές κρατικές απολαβές, τα Armani κουστουμάκια και οι μπάντες που παιάνιζαν όταν μπαίνατε στα υπουργεία σας. Δεν σας κατηγορώ, κάθε δρακογενιά με τις συνθήκες που βρήκε, απλώς τώρα θα σας δρακοτσούξει ελαφρώς να προσαρμοστείτε στα νέα δεδομένα του ταξικού αγώνα. (Στα οποία νέα δεδομένα –ειρήσθω εν παρόδω- σας οδήγησε ένα λαός πιο αχάριστος κι απ’ τον σκύλο που δαγκώνει το χέρι που τον ταΐζει, σωστά δεν τα λέω;).
Δεν βαριέστε, στην Κρήτη λέμε την παροιμία «μαθαίνουν κι οι αμάθητοι, ξεχνούν κι οι μαθημένοι.» Μετά από μια πρώτη περίοδο κατάθλιψης, τα πράγματα θα ξαναμπούν σιγά-σιγά στην θέση τους. Θα τα βολέψετε σύντροφοι, μην χολοσκάτε. Μια καλή μέθοδος ψυχοθεραπείας ας πούμε, είναι να κατεβαίνετε όλοι μαζί στην Κουμουνδούρου και ν’ αρχίσετε να αλληλοκατηγορείστε, ψάχνοντας τους ενόχους της ήττας. Εν ανάγκη, σφαλιαριστείτε και μεταξύ σας. Πάντα τα ‘καναν αυτά οι αριστεροί μετά τις ήττες, αλληλοεξοντώνονταν μεταξύ τους δίχως οίκτο.
Κι επειδή με τον Αλέξη δεν θα τα βάλετε, βρείτε εκεί τρεις-τέσσερις αποδιοπομπαίους και στείλτε τους στην έρημο να σαπίσουν. Όλες οι θρησκείες το κάνουν. Ξέρετε εσείς, τους έχετε ήδη σταμπάρει, κανέναν Πολάκη, κανέναν Παππά, κανέναν Τζανακόπουλο ή Βερναδάκη. Και μετά την πολιτική ψυχοθεραπεία της αλληλοεξόντωσης, αν δεν έχετε καβαντζώσει κανένα τούβλο με ευρώ, ανοίξτε την «Χρυσή ευκαιρία» κι αρχίστε να ψάχνετε. Τα έξοδα του σπιτιού τρέχουν και ο ανταγωνισμός εκεί έξω είναι αμείλικτος. Αν πάλι τα καλά χρόνια ήσασταν προνοητικοί κι έχετε τίποτα ευρουλάκια στην άκρη, σας δίνω μια συμβουλή: Πρώτον, ξοδέψτε τα με φειδώ γιατί θ’ αργομπορέσετε να ξαναδείτε εξουσία και δεύτερον, ξοδέψτε τα δίχως εξαλλοσύνες διότι οι πρώτοι που σας την φυλάνε για να σας συκοφαντήσουν πως είχατε άδηλους πόρους την περίοδο των μεγάλων αξιωμάτων σας, είναι οι ίδιοι οι σύντροφοι σας. Άντε και καλή είσοδο στην έρημο.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια